Ένας τύπος που ξέρω, εν αλκοολικός. Εν ήταν πάντα ο άνθρωπος έτσι, εκατάντησεν έτσι. Ο λόγος ένας, η μάλλον μία. Μια γενέκα.
Για χάριν της ιστορίας ας τον αποκαλέσουμε Βαρνάβα.
Ο Βαρνάβας, έννεν Κυπραίος. Εν που την Αρμενία, τζιαι ήρτε στην Κύπρο ακολουθώντας την πρώην γενέκα του. Αλόπως εμήνυσε του πως έσιει ψουμί στην Κύπρο τζιαι μπορεί να δουλέψει με παραπάνω λεφτά, τζιαι άμα τζιαι έφυεν τζίνη που την Αρμενία, ήρτεν πίσω της τζιαι τούτος. Πιστεύκω ότι οι λίρες ήταν το τελευταίο πράμα, μάλλον εν για τζίνη τζιαι για το μωρό του που εξενιτεύτηκε.
Εν καλό πλάσμα όμως τζιαι δουλευταράς, δηλαδή το ψωμί του έβκαλλε το με την αξία του. Απλά άρεσκει του να πίννει ένα ποτηρούι παραπάνω.
Τον τελευταίο τζιαιρό ήταν χασιμίος.
Επέρασα έξω που το δωμάτιο του πριν θκύο εφτομάες τζιαι εβρωμούσε λέσιη. Η πόρτα ήταν κράνοιχτη. Τζίνος κουβαρωμένος μες το κρεβάτι του, ντυμένος με κάτι ρούχα ξημαρισμένα τζιαι κατουρημένα. Το δωμάτιο του σταύλος, χαμέ ποτσίγαρα τζιαι μαυρίλες, ρούχα πεταμένα σε ούλλες τες γωνίες τζιαι διάφορα άδεια μπουκκάλια απο κρασί αραδιασμένα στο πάτωμα.
Ήταν έτσι σχεδόν θκύο εφτομάες. Τόσο τζιαιρό είσιεν να δει τζιαι την πρώην γενέκα του. Τζίνη έρκετουν κάθε λλίο τζιαιρό, έππεφτε μαζί του ένα-θκύο νύχτες, έτρωεν του όσες λίρες είσιεν φυλάμενες τζιαι εξαφανίζετουν. Ο Βαρνάβας, άμα εγίνετουν τούτο, επίεννε στον μπακκάλη τζιαι εγόραζεν ότι έβρισκεν ομπρός του που είσιεν αλκοόλ μέσα. Τούτη τη φορά, επήρεν τον πουκάτω για τα καλά όμως.
Το πρωί ήρτεν το γραφείο ευημερίας τζιαι εσύναξεν τον. Επήραν τον μέσα οι νοσοκόμες, ελούσαν τον, εβάλαν του ορρό, εταίσαν τον, εκάμαν τον πλάσμα τέλος πάντων. Εδώκαν του τζιαι λεφτά να πιάσει ταξί να πάει σπίτι. Στον δρόμο ο Βαρνάβας, εσταμάτησε τζιαι εγόρασε τρείς μπουκάλλες βότκα. Ως το απόγευμα, ήταν μεθυσμένος στρακόττο πάλε τζιαι εκούρρωσε πας το στρώμα του, μέσα στο βόθρο που έκαμε στο δωμάτιο του.
Οι τρείς τύποι με τα μαύρα που ήρταν την νύχτα που τζιαμέ, είπαν ότι εν του ΣΙ ΑΙ ΤΙ. Αστυνομία.
Ο Βαρνάβας φαίνεται, επειδή εν είσιεν λεφτά, τζιαι μεροκάματο εν έβκαλλε (αφού ήταν μεθυσμένος ούλλη μέρα), έκλεφκεν ουίσκια τζιαι κρασιά που μια ταβέρνα λλίο ποιό κάτω που το σπίτι του.
Εσύραν τον χαμέ, εκουντούσαν τον, εφωνάζαν του, εβρίζαν τον. Στο τέλος ετραβήσαν τον τζιαι επήραν τον στο τμήμα. Τζίνος που το ποτό που είσιεν πάνω του, εν εμπορούσε να σταθεί στα πόθκια του, πόσο μάλλον να αντισταθεί.
Έμαθα μετά ότι ήταν παράνομος, τζιαι εννα τον απελάσουν πίσω στην χώρα του.
Θκύο εφτομάες. Τόσο εχρειάστηκε για να καταστραφεί η ζωή ενός ανθρώπου. Ποιός έσιει την εύθηνη όμως; Τζίνος; Η γενέκα του; Το αλκοόλ; Η κοινωνία; Έφαα μια ολόκληρη νύχτα. Απάντηση εν ήβρα.
Idou pws tha akouame tin istoria apo tis eidhseis:
“.Allodapos pou eisilthe paranoma stin Kipro apo tin Armenia kai ekleve kat’eksakolouthisi alkoolouxa pota apo taverna konta sto ipostatiko pou diemene, sinelifthi meta apo epitiximeni epixeirisi tis astinomias xtes ton apogevma. O allodapos telei ipo kratisin kai tha apelathei sintoma.”
(Dilwseis apo perastikous) -” ee to kakon eparaginen me tous ksenous…erkountai pianoun mas tis douleies mas kai klefkoun mas tziai pou panw”
“se llion tha fooumaste na kikloforisoume”. ” “egiw pistefkw oti mesa sto axouri pou emeiniske eginetoun kai lathremporio narkotikwn”.
(sxolio parousiasti eidisewn) . Malista kiries kai kirioi. Sinexizoume tis eidiseis mas. Ti lysh sto ydatiko…”
Εν είμαι σίγουρη ότι υπάρχει…κρίμα.
Εν μπορείς να τον θεωρείς αθώο απλά επειδή εν ερωτευμένος, πάλε έσηει ευθύνη για τες πράξεις του. Το ένα ποτηρούι παραπάνω εν πολλά ευγενικός τρόπος να το θέσεις αμαν μιλας για αλκοολισμό. Φταίει τζιαι τζίνος, φταίει τζιαι η γεναίκα του τζιαι φταίει τζιαι ο φίλος που εν είσηεν δίπλα του να τον συγκρατήσει
Εν είπα εν αθώος..
Απλά έψαξα τες αιτίες τζιαι ήβρα το λλίο πολύπλοκο.
Εν απλά το που εταξίδεψε ο νούς μου,γραμμένο.
Αν κάτσεις να γυρεύκεις ποιός φταίει είναι σαν να γυρεύκεις τι εγίνην πρώτον, το αυκόν ή η όρνιθα. Από άλλες ιστορίες που έτυχεν να ζήσω, συνήθως είναι η γεναίκα (η ο άντρας, διότι έχει τζαι γεναίτζιες αλκοολικές) που ξαπολά το ταίριν της διότι δεν αντέχει άλλον να τον συνάει με το κουταλάκιν που τους ξερατούς. Ένας αλκοολικός έχει επίσεις το πλεονέκτημαν να είναι χαρισματικός τζαι να εμπαίζει τους πάντες, φίλους τζαι γνωστούς, αρχίζοντας που την γεναίκαν του (ή τον άντραν της αν εν γεναίκα), τα μωρά του τζαι πάει λέγοντας. Είναι καλόψυχος μέχρι να θυμώσει τζαι να τα διαλύσει ούλλα αλλά μετά ξαναγίνεται μαρτούιν τζαι με το χάρισμαν του καταφέρνει να του συχωρούν ούλλοι. Βυζάννει την αγάπην των άλλων τζαι μετά ξερνά την με το ποτόν. Ώς που του διάς σσιοινίν τραβά σου τζιάλλον ώς που να φκάλει τζαι το πάλλούτζιιν τζαι να σε πάρει τζαι σέναν μιτά του ακόμα. Συνήθως πεθανίσκει στα πεήντα του απο σάπισμαν του σικωθκιού τζαι τραβά τζαι τους άλλους που δεν τον εξαπολίσαν τέλια μαζίν του στον τάφον της κατάθλιψης τζαι των ενοχών που δεν εκαταφέραν να τον σώσουν. Η καλλύττερη υπηρεσία που έχεις να κάμεις αν έχεις την ατυχίαν να ππέσεις σε αλκοολικόν είναι να τον αφήκεις να βρωμίσει μες τα ξαρατά του, διότι ώς που τον σηκώνεις, του συντηρείς την νέβρωσην του (ίσως την ψύχωσην του έν ιξέρω ακριβώς). Τον έσωσες τζαι έτσι τον έκαμες να νοιώσει ότι κάποιος τον αγαπά. Τζαι φτού που ξάναρκης ώς που να τον σώσει κάποιος άλλος. Αν δεν αποφασίσει μόνος του να σωθεί, θα σε πάρει τζαι σέναν μαζίν του στον τάφον, στην κατάθλιψην ή το λιγότερον στον αλκοολισμόν.
Συνήθως ένας αλκοολικός πέρνει το αλκοόλ αντί για οποιοδήποτε άλλον ψυχοτροπικόν φάρμακον. Εν το πιό φτηνόν αναισθητικόν. Είναι το selfmedication του ταραμένου. Θέλει 3 με 6 μήνες περίθαλψην σε ψυχιατρείον με ειδικήν αγωγήν για να κόψει τζαι έναν μεγάλον ποσοστόν μόλις φκούν έξω μετά που θκυό τρεις μήνες, έναν ποτηρούιν εν αρκετόν για να ξαναππέσουν στην εξάρτησην.
Μια γερημία. Άστα. Άμαν τύχει ναν τζαι ξένος στην Κύπρον, χέσε μέσα.
Τους ξένους τους μεθύστακες, χάτε αλκοολικούς, για να είμαι πολίτικκαλλι κκορρέκτ, να τους σύρουμεν έξω να ποσπαζούμαστιν. Τους δικούς;
Έτο, να μεν σου τύχει…
Aceras den to pistevw oti esy ta les touta ta logia. Eilkrina. Gia siggrafea se eixa gia parapanw dieisditiko sti psixi enos anthropou. Lathos mou. Kopellia einai na min ftaseis sto simeio na ta vlepeis ola idia, i akoma, na min ftaseis sto simeio na min mporeis nifalios na ftiakseis me to mialo sou enallaktikes pragmatikotites. Oso gia to drama pou periegrapse toso “natouralistika” o aceras, exw na pw apla oti oi koinvnikos apokleismos kai o stigmatiasmos exoun makria xeria kai kamia fora i agapi, den mporei na peisei, to endiaferon ginetai kaxipopto kai i egnoia enas psixikos katanagkasmos. I arnisi kai i aftokatastrofi ta fysika epakoloutha. Den kserw, egw diskolevomai na krinw kai na katadikasw ton opoiodhpote peripesei se ethismous. “E, to na men mou tyxei??”
Αγαπητή δοκησίσοφη δεν προτείνω τον κοινωνικόν αποκλεισμόν. Δεν είναι του στύλ μου. Λέω ότι όπως έναν καρκινοπαθήν χρειάζεται καρκινολόγον για να τον γιάνεις, έναν αλκοολοπαθήν χρειάζεται ψυχίατρον ειδικόν για να τον πασπάσει που την ψυχικήν αρρώσκιαν που τον σκοτώνει. Οι φίλοι είναι για διακόσμηση. Το πολλήν πολλήν αν έχουν να κάμουν τίποτε έιναι να τον πείσουν να αναλάβει θεραπείαν αλλά συνήθως αυτή η ανάγκη έρκεται από μέσα του άλλου τζαι όχι από τους φίλους του ούτε από την γεναίκαν του. Συνήθως δεν έρκεται διότι ένας αλκοολικός ήβρεν έναν ισοζύγιον που τον κάμνει να πονέι λλιόττερον (αναισθητοποίηση) τζαι δεν θέλει να αλλάξει. Αυτόν δεν είναι κατάκριση, είναι απλά κλινική παρατήρηση. Τί να κατακρίνω. Είναι σαν αν κατακρίνω κάποιον γιατί έχει ψυχικήν πάθησην.
Το πρόβλημαν το μεγάλον όμως Δοκισήσοφη μου που με ευαιστητοποιεί παραπάνω είναι ότι στον στρόβιλον της αυτοκαταστροφής ο ακλοολικός τραβά όποιον εν κοντά του, εκτός που αν εν ειδικός, ή ειδικά προετοιμασμένος να το αποφύγει. Δυστυχώς, δυστυχώς λέω τζαι το εννωώ, ο αλκοολισμός ή η εξάρτηση που τα ναρκωτικά, μπορεί να έχουν την πηγήν τους στην έλλειψην αγάπης (προς εαυτόν;) αλλά δεν γιανίσκουν με αγάπην. Αν ήταν έτσι ήταν να έχει πολλούς που ήταν να τα καταφέρουν. Αυτόν νομίζουν και οι δικοί τζαι τους πιάννει το κολάνιν της καταστροφής. Τζαι εδώ δεν μιλούμεν για αυτοκαταστροφήν. Μιλούμεν ότι η αυτοκαταστροφή που είναι μια υποφερτή ισορροπία για τον αλκοολικόν γίνεται η καταστροφή του άλλου που τον αγαπά. Εδώ έγγυται ο εγωισμός του αλκοολικού τζαι η αδικία στην οποίαν υπόκειται το αγαπημένον άτομον τζαι την οποίαν προσπαθώ φκάλω στην επιφάνειαν με αυτόν που έγραψα, αλλά μάλλον δεν το έκατάφερα. Τζαι δεν κατακρίνω τον ακλοολικόν για τον εγωισμόν του. Αφού δεν έχει καν συνείδηση, ούτε και του έμεινεν ευαισθησία να έχει συνείδηση, πως θα τον κατακρίνω. Σκωτώνοντας τον πόνον εσκότωσεν τζαι αυτήν του την ικανότηταν. Τζαι πρόσεχε, όταν μιλώ για αλκοολικούς δεν μιλώ για κάποιον που πίννει κανέναν παραπάνω μέσα μέσα τζαι αρέσκει του να διασκεδάζει. Μιλώ για τζείνον που η ώρα 9 το πρωίν έχει ήδη καταναλώσει μισήν πότσαν βότκαν τζαι δεν αισθάνεται πλέον τίποτε (παρόλον που δεν του φαίνεται).
Μιλάς για κοινωνικόν αποκλεισμόν (δηλαδή αδικίαν) αλλά την μεγάλην μανίκαν είναι ο περίγυρος που την τρώει. Ενημερώσου για το τί γίνεται για τα θύματα των αλκοολικών. Στη χώρα που μεινίσκω οι δρόμοι είναι γεμάτοι αφίσιες πληρωμένες από τα γραφεία κοινωνικής πρόνοιας που καλούν γονιούς, παιθκιά, ιδίως συζυγους αλκοολικών να μιλήσουν στους κοινωνικούς φορείς στήριξης. Αυτόν δεν είναι εναντίων των αλκοολικών. Είναι μάλλον υπέρ τους διότι μέσα στην αυτοκαταστροφήν δεν χρειάζεται να τραβήσουν τζαι τους άλλους μαζίν τους.
Όταν λέω “Μια γερημία. Άστα. Άμαν τύχει ναν τζαι ξένος στην Κύπρον, χέσε μέσα.” δεν το λέω με την έννοιαν του ότι πρέπει να τον αφήκουμεν να ψοφίσει. Το μιά γερημία το λέω για τη έλλειψην δομών στήρηξης τζαι απεξάρτησης, αθρώπων ειδικών τζαι κονδυλίων, τζιαι ειδικά ανθρωπιστικής αυαισθησίας να μπαίνει πρώτα η αθρώπινη ανάγκη τζαι μετά η νομιμότητα του ξένου. Μπροστά στο πλασμαν που πονεί έρχεται πρώτα ο πόνος τζαι μετά ο νόμος. Στην Ελβετία μετά από έναν τέτοιο περιστατικό ό τύπος θα επήεννεν αναγκαστηκά στην κλινικήν αποτοξίνωσην τζαι μόλις εγιάνισκεν (μόλις έφκαιννεν που την κλινικήν δηλαδή διότι η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι ότι δεν θα γιάνει τζαι θα καναπέσει στην εξάρτησην) θα έπερνεν το πασαπόρτιν του να πάει ποτζεί που ήρτεν χωρίς άδειαν. Τζαι πάω τζαι πάρα τζει, παίζοντας το τζαι λλίον κυνικός, εξ ού ίσως τζαι η παρεξήσηση, διαιρωτούμαι τί κάμνουμεν με τους δικούς από τους οποίους δεν μπορούμεν απαλλαγούμεν εύκολα βάλλοντας τους σε έναν αεροπλάνον ή ρίχνοντας τους που κανέναν Ταΰγετον. Τι κάμνουμεν με την έλλειψην υποδομής , χρημάτων τζαι ειδεικευμένων αθρώπων να τους κάμουν αποτοξίνωσην; Αυτή εν η λύση που υπονούσεν τον λλίον κινικόν σχόλιον μου, τζαι όταν λέω “να μεν σου τύχει” εννόώ ότι ο γολγοθάς που θα τραβήσεις σαν κοντινός θα είναι πιό επίπονος από τον γολγοθάν αυτού που έχει την εξάρτησην. Τζαι η απουσία δομών στήρηξης κάμνει τον Γολγοθάν κανονικήν κόλασην.
Συγνώμην Joshoua για την μακρυγορίαν αλλά εν τόσον δύσκολον να εκφράσω αυτά που νοιώθω απλά τζαι σύντομα.
Δοκισήσοφη σου ξαναέυχομαι να μεν σου τύχει γιατί εμέναν μου έτυχεν.
Πράγματι Άσερα είναι να μη σου τύχει χωρίς να έχω προσωπική πείρα αλλά από γνωστούς που πέρασαν τέτοιες καταστάσεις ,είναι όπως τα λέει ο Άσερας.Και δυστυχώς όλο και πιο πολλοί νέοι άνθρωποι καταφεύγουν στο ποτό σήμερα.
Εν η Ευα που φταίει …….που εφαεν το γαμημένον το Μήλο…