Οι νύχτες τούτη την εποχή εν ότι καλύτερο για περιπάτους. Πιστευκώ ότι κάποιος στον ουρανό, λυπάται μας που εν βρέσιη, τζιαι έτσι διά μας τουτες τες υπέροχες, ανοιξίατικες νύχτες για να καθούμαστε στες βεράντες μας τζιαι να ρεμβάζουμε. Άσχετο ότι οι παραπάνω, αντι να ρεμβάζουν γυρίζουν την τηλεόραση να θωρεί έξω για να μεν χάσουν την «Μαρία την Άσχημη».
Όπως τζιαι να έσιη, αποφάσισα να πάω ενα περίπατο στην παλία Λευκωσία. Να περπατήσω την Λήδρας, να πίω ένα καφέ, να κάτσω σε ένα παγκάκι να κόψω λλίη κίνηση.
Περπάτα τζιαι να περπατήσεις, εκαταλήξαμε στο τέρμα της Λήδρας. Έξω που το μουσείο με τα κέρινα ομοιόματα, δίπλα που το μνημείο τζιαι τον τακκωμένο σκοπό, εκάτσαμε με την συνοδοιπόρο μου να απολαύσουμε το ανοιξίατικο αεράκι.
Ρουφώντας που λέτε, τον ποιό ακριβό ττέηκ αγουέη καφέ της μεσογείου (εδώκαμε σχεδόν 10 ευρώ για θκύο καφέδες) η κοπελλία είπε μου «Άκουσα 31 του Μάρτη εννα ανοίξουν το οδόφραγμα, να ενωθεί η Λήδρας».
Εγύρισα τζιαι είδα το παραβάν που κόφκει για την ώρα τον δρόμο που παλία ένωνε ανθρώπους τζιαι μαγαζία. Κόφκει μας ένα παραβάν. Τρείς δίπλες πλαστικό.
Έννεν κάν τοίχος. Κάτι τέλοσπαντων με κύρος, με βαρύτητα. Κάτι που να μεν ππέφτει, κάτι που να θέλει κούσπους τζιαι φτυάρκα, φορτηγά τζιαι σίοιρους για να ραγίσει τζιαι να γκρεμιστεί. Εν κάτι τόσο, απλοικό, τόσο μιτσή. Εν έσιη καν ιστορικό βάρος.
Τι έννα γράψει η ιστορία;
Η πτώση του παραβάν της Λευκωσίας;
Οι Λευκωσιάτες, ξεδίπλωσαν το παραβάν που τους χωρίζει και ένωσαν τα χέρια;
Αφήνουμε ένα παραβάν, να χωρίζει τον δρόμο μας, το νησί μας. Την στιγμή που πριν είκοσι σχεδόν χρόνια, κάποιοι άνθρωποι εσείραν ολόκληρο τοίχο με τα σίερκα τους για να ενώσουν την χώρα τους.
Γιατί να πίαννουμε μόνο παραδείγματα πολέμων, τζιαι θυσιών στον βωμό του έθνους;
Έννεν ποιό ωραία τα παραδείγματα της ειρήνης, της συμφιλίωσης, της επανένωσης;
Εν θα ήταν ποιό ωραίος ο δρόμος, αν εφεύκαμε την σκοπία, τες φωτογραφίες του πολέμου, τες σημαίες τζιαι τα όπλα, τζιαι να τον εγεμώναμε με καφενέες, καταστήματα τζιαι εστιατόρια;
Εν ήταν ποιό ωραία κάποτε που επέρναν οι παππούες μας τους γονιούς μας να φαν μαχαλλεπί στην Λήδρας; Εγώ γιατί πρέπει να πάρω το κοπελλούι μου, τζιαι να του εξηγήσω το παραβάν που το εμποδίζει να προχωρήσει;
Με θκύο κλωτσίες τζίνο το παραβάν ππέφτει. Εν τόσο ασήμαντο τζιαι τόσο αμελητέο. Όσον ασήμαντες τζιαι όσο αμελητέες εν οι διαφορές μας με τους απέναντι.
Υπομονή.Νιώθω το ότι εβαρεθήκαμε το, οι μέρες του εν λλίες.
Ζηλεύω για τη Λευκωσία. Περιμένω να ‘ρθει το καλοκαίρι να βολτάρω κι εδώ και να μυρίζουν οι δρόμοι γιασεμί.
Όσο για το τείχος, η προηγούμενη γενιά φεύγει, αφήνοντάς το κληρονομιά. Είναι δικό μας χρέος να το γκρεμίσουμε.
Άκου: “παραβά픨: σιγά να μην είναι αυλαία…Οι ρεμβασμοί σου είναι να γεμίσει η Λήδρας πολύτεκνους έποικους με τα κοπελλούθκια τους ? Θα μου πείς εδώ παρελαύνουν Πακιστανοί, Μαλαισιανοί, Κινέζοι, Σριλανκέζοι, και κάθε καρυδιάς καρύδι( εμής συμπεριλαμβανομένης ενίοτε) τούτοι κολιούν? Κάθε πράμα στον καίρό του και ο κολιός τον Αύγουστο λαλούν όμως. Ας λυθεί το κυπριακό και μετά ας ανοίξει και η Λήδρας.
tiiiiiiiiiiiiii eklise o pasxalis???????? oi reeeeeeeeee ta pio telia subs. ti tha apogeinoume tora. btw eksexases tze tin neron pou egine lenox kai kamia sxesi me palia, en kairo vivendi.
@dokisisofi
Εεε…
Εν παραβάν…
Αν έδωκες τον γυρο σου ως τζιαμέ,πρέπει να το είδες.Ως τζιαι οι τηλεοράσεις εν παραβάν που το λαλούν.Εν καταλαβαίνω τον ειρωνικό τόνο.
Όπως τζιαι να έσιη όμως,έννεν σημαντικό το πώς το περιέγραψα.
Η ουσία εν ότι, εννα ανοίξει μια δίοδος που εν κλειστή που το 1963.
Τζιαι εσένα ενοχλεί σε το ότι εννα έσιη πολύτεκνους έποικους. Η Κυρία με τας καμελίας, η μαντάμ Σουσού που εν μπόρει να θωρεί άλλους εκτός που αριστοκράτες να κυκλοφορούν.
Τζιαι που πάνω, στην επόμενη πρόταση,απαντάς του εαυτού σου. Άρα ποιός ο λόγος να κάμεις την παρατήρηση ευθής εξ αρχής.Για να θίξεις τους “ρεμβασμούς” μου, όπως τους αποκαλείς;
Για να λυθεί το Κυπριακό κούκλα μου,χρειάζεται καλή θέληση, εμπιστοσύνη ΤΖΙΑΙ ΟΥΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΠΟΥ ΚΑΠΟΥ.
Τζίνη η ώρα εν τωρά, τζιαι τζίνη η αρκή εν η Λήδρας.
Το Κυπριακό εν θα λυθεί ποττέ άμα θέλετε η αρκή να είναι,να φύουν ούλλοι οι Τούρτζιοι τζιαι να γινούν ούλλα όπως ήταν πριν 40 χρόνια.
Η αρκή της συμφιλίωσης τζιαι της συμβίωσης έγινε με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων.
Τωρά πέφτει ακόμα ενα τείχος τζιαι πρέπει να σιερούμαστε, όι να γυρεύκουμε ηλίθιες τζιαι αβάσιμες δικαιολογίες για να χώσουμε τον ρατσισμό μας τζιαι την εθνικιστηκότητα μας.
Άκου ενοχλούν την οι πολύτεκνοι έποικοι με τα κοπελλούθκια τους.Τώρα ρε,να βάλουμε όρο στο επόμενο σχέδιο, όποιος έσιη παραπάνω που 2 κοπελλούθκια να μεν δικαιούτε να περνά τα οδοφράγματα.
polla oreo to arthro. sinxaritiria….
oso gia tou politeknous stin alli meria, maggia tous, emeis na doume ta hairka mas pou kamnoume pou ena me to zori tsiai enna xiliftoume monoi mas… me profasi oti en akrivi i zoi…..en akrivi i zoi gia na kameis mwra alla ennen akrivi gia na gorazoume mercedes, bmw, exohika ktl.
Μέσα “στο κάθε καρυδιάς καρύδι”, έβαλα και τον εαυτό μου κε Τζόσουα. Όσο για το “πολύτεκνοι έποικοι” θα γώ ήθελα να συγκρατήσεις το “έποικοι” . Όσο για το πολύτεκνοι και τα κοπελλούθκια που βουρούν πάνω κάτω, αυτοί είναι μια κατάσταση που ενοχλεί και με τους “ημεδαπούς”. Δικαίωμά μου να μην αντέχω την φασαρία και το μπάχαλο. Η πρότασή σου να μπει ως όρος στο επόμενο σχέδιο “όποιος έχει παραπάνω που 2 κοπελλούθκια να κάθεται έσσω του” ελπίζω να γενικευτεί παντού. Και στα θέατρα κυρίως. Δεν είναι δυνατόν όποτε πάω η φτωσιή να έσιει πάντα ΄΄εναν ρόκολο πίσω μου να κλωτσά την καρέκλα, να τσιριλά και να ρουφά τον χυμό με το καλαμάκι παρότι δεν έχει μέσα παρά το πολύ μια σταγόνα. και να μασουλά τσιπς κατσιαρίζοντας τα σιέρκα του μες το σακούλι. ΦΡΙΚΗ! Λαλείς να κάμω το ψευδώνυμόν μου “Ηρώδα”? Χμμ….
Joshoua τωρά ήβρα αθκειάσην να θκιαβάσω το κομάτιν σου. Το παραβάν ήδη έφυεν. Το άρθρο σου πάντα επίκαιρον ισχύει συμβολικά για το υπόλοιποιν 99.99% του τοίχου.
Είναι ώρα να γινεί τζαι τζείνον που λαλεί η Δοκισήσοφη. Είμαι αισιόδοξος ότι όπως το παραβάν έππεσεν διότι δεν εξυπηρετούσεν πλέον σε τίποτε, έτσι θα πέσει τζαι η κατοχή τζαι να φύει τζαι ο τελευταίος Τουρκος στρατιώτης.
Που το χέριν μας είναι να κάμουμεν την κατοχήν να μήν είναι χρήσημη για κανέναν. Η διάνοιξη του δρόμου εξυπηρετεί αυτόν τον στόχον. Γιαυτόν είναι που θεωρώ την δικήν σου αντίκρισην των πραμάτων με παραπάνω συμπάθειαν απο αυτήν της Δοκισήσοφης, παρόλον που ο στόχος είναι ο ίδιος.
Γράφεις ωραία ρέ.