Ποια εν η αιτία σου μιτά1 μου, τζι εν πααίννεις,
Οξα2 ΄βραν σου καλλύττερον τζι εμέναν εν με παίρνεις.
Εν ήτουν με το κκέφιν της τζι εγίω κατάλαβα την
τζι αππήησα3 που τον βραμόν4 τζιαι ξαναφίλησα την,
για τελευταίαν μου φοράν, τζιαι ποσιαιρέτησα την.
Αρώτουν τες γειτόνισσες προξένια ποιοι επήραν,
Γοιον τον σκαρτάτον5 έπαθα,
αμα μου είπαν τζι έμαθα
καλά την ιστορίαν.
Πάω μες σ’ εναν καφενέν έτσι με δίχως ψέμαν,
Έκατσα τζι έπιννα κοφτές6, να κάμω ξένον γαίμαν.
– Πληροφορώ τους λατρεμένους και πιστούς μου αναγνώστες, ότι θα απουσιάζω για λίγες μέρες. Θα πάω σε μέρη μακρινά και ονειρεμένα που ο αέρας φυσά κρύος και αναζοωγονητικός ανάμεσα στους πεύκους και στα έλατα. Που το χώμα μυρίζει υγρασία και τα ζώα τρέχουν ανέμελα σε πράσινα λιβάδια χοροπηδώντας ανέμελα κάτω απο τον απογευματινό ουρανό…
Βασικά εννα πάω Αγγλία να πίασω το Master μου…η περιγραφή ήταν απλά για παραπλάνηση.
– Το δεύτερο μερός του ποιήματος του Πεσκέσιη θα αναρτηθεί μόλις επιστρέψω.
– Ευτηχώς (δοξάζω τον πλάστη μου) που έχουμε έτσι Αρχιεπίσκοπο τζιαι εσκέφτηκε να μας λύσει το Κυπριακό. Λαλεί σου ο άνθρωπος, αφου σχεδόν 40 χρόνια εν τα ήβραν μόνοι τους, καλό θα ήταν να νεκατωθώ να τους το λύσω θκίο παλλίες. Αν δεν είχαμε τζιαι την εκκλησία τόσα χρόνια να νεκατώνεται μες το Κυπριακό, εδιερωτηθήκετε τί εμπορούσε να γίνει;
Εμπορούσε κάλλιστα αγαπητοί μου να ζούμε χωρίς να παίρνουμε χαπάρι ΔΙΠΛΑ ΠΟΥ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΥΣ!!!!!!!! (πίσω μου σ’εχω Σατανά,Ιησούς Χριστός νικά, φτουφτουφτουφτουφτου)
– Κάθε Χριστούγεννα η ίδια μαλακία. Η κάθε σκρόφα τραουδήστρια τζιαι ο κάθε χλιμίντζουρο-φλωρούμπας τραουδιστής φκαίνουν τζιαι φκάλλουν τσιχλοτραγουδάκια για τις γιορτές. Τζιαι όι δεν γίνουνται Χριστούγεννα χωρίς εσένα, όι τις γιορτές θα περάσουμε πολλά ωραία μαζί, όι αγαπώ τον πολλά τον Ρούντολφ τζιαι άλλες πολλές μαλακίες. Βασικά εν οι ίδιες μαλακίες που τραουδούν ούλλον τον χρόνο, απλά τα Χριστούγεννα βάλλουν ένα sample με πουτούντα κουδουνάκια του έλκυθρου (τρίγκι-τρίγκι) τζιαι νομίζουν ότι γράφουν διαχρονική, κλασσική νουβέλλα. Κανεί πλέον..φκάρτε τζιαι κανένα για το Πάσχα τα μαυρογέριμα μου.
– Ευτυχώς που έβρεξε λλίο…για να καθαρίσουμε όμως, εν τσουνάμια που θέλουμε, όι νερά.
– Γιατί ούλλοι οι Κυπραίοι άμα παμε εξωτερικό, πάντα-πάντα-πάντα φέρνουμε Toblerone που τα αφορολόγητα;;
-Θα τα πούμε λίαν συντόμως. Με αγάπη, ο γνωστός σας Joshoua.
Γενικά εν μετανίωνω πολλα εύκολα για τα πράματα που κάμνω. Ως επι το πλείστον μετανίωνω για τα πράματα που εν κάμνω στην ζωή μου. Εψές, έκαμα κάτι το οποίο νίωθω ότι εν άξιζε να κάμω. Εν μια κατηγορία πράξεων που, εν μετανίωνεις που τις έκαμες. Απλά άμα το σκεφτείς μετά, καταλαβαίνεις ότι στο τέλος της ημέρας εν επρόσφερε κάτι, ούτε σε εσένα αλλα ούτε τζιαι στην άλλη πλευρά.
Όπως τις πλείστες Κυριακές, εψές είμασταν στο γνωστό μπαράκι με τους υπόλοιπους, τζιαι επίνναμε. Σε κάποια φάση έκατσε δίπλα μου μια τύπισσα η οποία, απο ότι εκατάλαβα, πρέπει να ήταν γνωστή με τους υπόλοιπους. Όπως τζιαι να έσιη, εγω πρώτη φορά την εθωρούσα, η ίδια ένιωθε διάσημη ανάμεσα μας. Γενικά στον κόσμο που ζούμε, το στάτους σου ανεβαίνει ανάλογα με τον κόσμο που έσιης γυρώ σου.
Χαμηλά φώτα. Αυτοσχέδια πίστα, με το τραπεζάκι της σαλοτραπεζαρίας στην γωνία του δωματίου, να μην εμποδίζει.
Καρέκλες γύρω. Κορίτσια με πρασινο-κόκκινες καρό φούστες, ζιβάγκο μπλούζες και κοντό, καρέ μαλλί.
Αγόρια, με πλατία τζίν, πουκάμισα χωρίς κολάρο και παράξενες φράντζες. Dr Martins και L.A. Gear. Στο τραπέζι το μπόλ με τα τσίπς, δίπλα απο την κρέμα με τα σαβουαγίαρ και το τζέλλυ Μον-Αμί.
Μια μαγευτικά κίτς εποχή.
Οι πρώτοι μας έρωτες..
Η ηχογραφημένη απο το ράδιο, κασέτα με τον Dr Alban και τους 2 Unlimited, μπαίνει στην αυτοσχέδια θήκη της.
Λίγο πρίν τις 12. Κάποιος πατά το Play.
Η ευκαιρία που περίμενα όλη την εβδομάδα στο σχολείο.
Με τα πόδια κομμένα, το στομάχι μου άνω-κάτω και την καρδία μου να χτυπάει σαν τύμπανο, πλησίασα με δήθεν τσαμπουκά.
Τα χέρια στις τσέπες. “Έλενα..θέλεις να χορέψουμε;”
Όλο το βράδυ χαμογελούσα στο μαξιλάρι μου.
Στο φόντο έπαιζε…