01
May 07

Πεθυμώ..

Εν ξερώ αν είμαι απλά ένας ρομαντικός τύπος που εκόλλησε σε άλλες εποχές. Απλά όσο παιρνούν τα χρόνια πεθυμώ παραπάνω τον τζιερό που:

  • Το τριγωνάκι ήταν το καλύτερο παγωτό.
  • Αγρίνοαγοράζαμε άμα είχαμε λεφτά παραπάνω.
  • Τα λεφτά ήταν σελίνια.
  • Έπρεπε να είσαι σπίτι άμα ανάφκαν τα φώτα του δρόμου.
  • Η μίξ ήταν 15 σελίνια.
  • Ο γύρος ήταν μόνο βοδινός.
  • Η κόκα κόλες, ανοίγαν με δαχτυλίδι.
  • Αλλα ηταν ποιό ωραίες της μπουκάλας
  • Ο παγωτάρης επέρναν κάθε μέρα η ώρα 5 το απόγευμα.
  • Τα ηλιοβασιλέματα ήταν ποιό ωραία offline.
  • Η μάππα μες το χωράφι ήταν ποιό ωραία που το Pro Evolution.
  • Τα πάρτυ εγίνουνταν σε σπίτια τζιε εχορεύκαμε slow.
  • Τζιε εντρεπούμαστε να ζητήσουμε της μιτσίας να χορέψει.
  • Τα παπούτσια ήταν Alysida τζιε Spider.
  • Τα λιξία είχαν συντηριτικά, αλλα ετρώαμεν όσα εθέλαμε επειδή εκρούζαμεν το απόγευμα στο τρεχτό.
  • Το χωστό ήταν παιχνίδι για γερά νεύρα τζιε επέζετουν νύχτα στην γειτονία.
  • Το ποδήλατο ήταν όχημα για όλους τους δρόμους, τζιε έπρεπε να είναι χταρμένο.
  • Computer ίσιεν μόνο το πλουσιόπαιδο της γειτονίας.
  • Τζιε τζίνο ήταν Atari ST, Amiga 500, Amstrad CPC, Commodore, Spectrum ZX 80 ή το πολλή IBM Compatible 386.
  • Τον τζιερό που ο Sonic ήταν γραφικά με αρχίδια.
  • Τον τζιερό που οι μηχανούες επίανναν τσιφτέ.
  • Τα ποδοσφαιράκια επίανναν σελλίνι (αν δεν έκαμνες το κόλπο ποθ εκράταν τον μοχλό έξω για να παίζει πίντα).
  • Τα φλίππερ, εκάμναν ΚΛΑΚ, αμα έπιαννες έξτρα.
  • Η μουσική ήταν σε κασέττες των 45 τζιε των 60 λεπτών.
  • Τα τραγούδια ηχογραφούσαμεν τα που το ράδιο.
  • Τα μίκυ μάους ήταν η ώρα 18:00 που το ΡΙΚ.
  • Η Φρουτοπία ήταν το μόνο που εμπορούσε να κρατήσει σπίτι την ώρα που άλλοι επαίζαν μάππα.
  • Τα έργα ενοικιάζουνταν που το βίντεο κλάπ.
  • Δέκα σελίνια η κάθε κασέττα.
  • Τα στοιχήματα μας ήταν sandwichcocacola που τον πέρτικο.
  • Έπρεπε να εν Παρασκεύη για να μείνουμε αργά έξω.
  • Τζιε ήταν ευκαιρία να τσιαρίσουμε μες τες γωνίες.
  • Τζιε ετρίφκαμε τα σίερκα μας στα χόρτα για να μεν μας μυριστούν οι γονιοί μας.
  • Τες πίτσες επίεννες στην πιτσαρία να τις πιάσεις.
  • Μια φορά κάθε δύο εβδομάδες, επειδή ήταν η μέρα που εν έκαμνε φαί η μάνα μας.
  • Τζιε οι πίτσες ήταν σπέσιαλ ή αλλο ένα-δύο είδη.
  • Τα χάμπουρκερ ήταν χάμπουρκερ όι περιπέξιμο.
  • Ο πόλεμος με τα φυσοκάλαμα τζιε τις μαυρομάτες ήταν καλύτερος που το Counter Strike.
  • Οι μανάες εν επαθέναν καρδιακό αν είχαμε κακκατούι που την πληγή πάνω στους αγκώνες μας ή στα γόνατα μας.
  • Τα καλάθκια του μπάσκετ εστύνναμεν τα μόνοι μας.
  • Τζιε οι γείτονες εσαλαπατούσαν επειδή εκάμναμεν φασαρία.
  • Οι μάππες ήταν λυμένες τζιε εφουσκόναν με την πόμπα του ποδηλάτου.
  • Τα chopper, τα attala, τα burner τζιε τα kuwahara ήταν ποδήλατα.
  • Εγράφαμεν ευχές σε λευκώματα.
  • Τζιε οι φωτογραφίες ήταν σε φίλμ των 24.
  • Ο Ράμπο έπουλαν παγωτό στις εκδρομές.
  • Που ήταν πάντα στο Μακένζυ.
  • Το Μετροπόλ ήταν σινεμά.
  • Τζιε το Debenhams, σπιτούι με παγωτά.
  • Μια λίρα έπερνεν σε μια εβδομάδα.
  • Το πορνό ήταν που το Tutti, το Prive τζιε που σκισμένες κόλλες.
  • Το σέξ ήταν ότι μας έδειχνε ο ANT1 και το Sigma κάθε Παρασκεύη η ώρα 12:00 την νύχτα.
  • Τζιε την άλλη μέρα όποιος το εθώρε, ελάλεν την περίληψη στο σχολείο.
  • Στες πισίνες ίσιεν βατήρες, τζιε κανένας εν εφοάτουν ότι εννα πνιούμε.
  • Τα τσίπιτος είχαν δωράκια, κκελλάες ποδοσφαιριστών.
  • Στα γενέθλια ίσιεν δωράκια.
  • Τζιε τζίελλη, κρέμα καραμελλέ, τζιε μιαν άκυρη κρέμα με φρούτα τζιε σαβουαγίαρ.
  • Τα αγόρια επέζαν μάππα τζιε τα κορίτσια κουμέρες.
  • Η μαντάμ Σουσού, η Ιζάουρα τζιε η Λωξάντρα ήταν οι μοναδικές σειρές που εθωρούσαν οι γονιοί μας.
  • Ακούαμε το Κυπριότικο σκέτς, την ώρα του εθνοφρουρού τζιε τις αφιερώσεις που το ράδιο.
  • Το πατάρι, η αιμοφόρ, η σένσοτάιν, το σαλάμι σνάκ (που δεν φοβάτε το μαχαίρι) τζιε ο Αθηαινίτης ήταν οι μόνες διαφημήσεις.
  • Τα σπίθκια εμυρήζαν λεμονίες την άνοιξη.
  • Εκόφκαμε φρούτα που τα δεντρά των γειτόνων.
  • Αμα εκάμναμε μαλακία, ετρώαμεν τες.
  • Αλλα εξέραμεν ότι οι γονιοί μας αγαπούσαν μας.
  • Επειδή επαίρναν μας Λούνα Παρκ να παίξουμε μια φορά το μήνα.
  • Τζιε να φάμε παγωτό Παπαφιλίππου.
  • Γεύση κόκκινο, κίτρινο, άσπρο και καφέ.
  • Οι κοπελλούες εδιούσαν το τηλέφωνο τους.
  • Η εδιούσαν το οι φίλες τους.
  • Τζιε έπρεπε να μιλήσεις πρώτα με τον παπά της πρίν να σου την δώκει στο τηλέφωνο.
  • Αν σου την εδία.
  • Τζιε αν δεν εκράταν το άλλο ακουστικό να ακούσει τί εννα της πείς.
  • Αλλά πάλε εγουστάραμε τζιε ερωτευκούμαστε.
  • Τον τζιερό που επαίζαμε τα διαλείμματα με το αυκούι τις μηχανής ή την μαππούα τον τσίπιτος.
  • Τον τζιερό που τους φίλους μας εφωνάζαμεν τους που τον δρόμο, όχι που SMS.
  • Τον τζιερό που ο κόσμος ακόμα εμεγάλωνε τα μωρά του μέσα στην αθωότητα τζιε στον ρομαντισμό, τζιε τον τζιερό που το Mad, το MTV τζιε το Cosmopolitan εν εδίχναν τιτσιρόκολες τζιε ανώμαλους να σούζουντε τζιε να μας βομβαρδίζουν με σέξ.
  • Τον τζιερό που το χωράφι ήταν το δεύτερο μας σπίτι τζιε τους φίλους μας εθωρούσαμεν τους κάθε μέρα, ζωντανά.

Μπορεί να εκόλλησα σε μίαν άλλην εποχή. Εμπορούσα να γράψω τζί αλλα, αλλά νομίζω τόσα εν αρκετά για να περιγράψουν την χαρά που τρέμει όπως το φύλλο μέσα στην ψυσίη μου τωρά.

Ο Στέλιος, ο Τζίωνης, ο Σταύρος, ο Χράτς, ο Αντώνης, ο Χριστόφορος, ο Νικολάκης, ο Πέτρος, ο Αντρικκάς, ο Βαράντ, ο Μάρκος, ο Κάρολος, ο Άνθος, ο Χαράλαμπος, ο Άντρεας, ο Γίαννης, ο Χάρης, ο Πάμπης, ο Σωτήρης, ο Πάμπος, ο Αχιλλέας, ο Άντρος….

Τζιε ακόμα καμια 50ρκά άτομα.

Μονο τούτοι καταλάβουν τί λείπει σήμερα που τον κόσμο.

Τζιε ας μεν είναι δίπλα μου σήμερα οι παραπάνω…

Ήταν τότε που εχρειάζετουν να είναι..

Τον τζιερό που εκαθούμαστε χαμέ, να παίξουμεν αντρί..


30
Mar 07

Δεν σ’αγαπώ – Πάμπλο Νερούδα

Δεν σ’αγαπώ, σαν να είσουν τριαντάφυλλο ή ζαφείρι

η καρδία ενος γαρίφαλλου.

Σ’αγαπώ, όπως αξίζει σε κάποια πράγματα να αγαπηθούν,

μυστικά, ανάμεσα στην σκιά και στην ψυχή.

Σ’αγαπώ, σαν ένα φυτό που δεν ανθίζει ποτέ,

αλλά διατηρεί μέσα του, το φώς των κρυμμένων λουλουδίων.

Λόγω της αγάπης σου, ένα συγκεκριμένο άρωμα,

που αναδίεται βαθία μέσα απο τα σκοτάδια της γής, ζεί μέσα στο κορμί μου.

Σ’αγαπώ, χωρίς να ξέρω πώς, πότε και απο πού,

Σ’αγαπώ, ειλικρινά, χωρίς περιπλοκές και περιφάνια,

σ’αγαπώ, επειδή δεν ξέρω πως να αγαπώ διαφορετικά..

Όπου δεν υπάρχει “Εγώ”, ούτε “Εσύ”,

Τόσο κοντά, που το χέρι σου πάνω στο στήθος μου, είναι το δικό μου..

Τόσο κοντά, που όταν κλείνεις τα μάτια σου, αποκοιμάμαι..

Μια δική μου μετάφραση του ποιήματος του Πάμπλο Νερούδα


09
Dec 06

Μια πίτσα, νηστίσιμη, παρακαλώ!

Το ότι στην Κύπρο έχουμε μια παράξενη συνήθεια να ερμηνεύκουμε πράματα τζιαι καταστάσεις όπως μας συφφέρει, εκατάλαβα το, χρόνια πριν.

Κλασικό παράδειγμα, εν η θρησκεία.

Δηλαδή, στην Κύπρο ερμηνεύκουμε τες γραφές τζιαι γενικά τα θρησκευτικά θέματα με ένα πολλά ιδιαίτερο τζιαι πρωτοποριακό, μπορώ να πώ, τρόπο.

Κοντεύκουν τα Χριστούγεννα βλέπετε, τζιαι έσιη κανένα μήνα αλόπως που οι καλοί Χριστιανοί, αρκέυκουν να νηστεύκουν. Δηλαδή, κόφκουν τα κρέατα (λέγε με σούβλα), τα λάθκια, τα γαλακτοκομικά και άλλα πολλά.

Η ερμηνεία που διά η εκκλησία μας είναι ότι «Νηστεύουμε για να συνηθίσουμε στην εγκράτεια. Για να εξασκήσουμε τον εαυτό μας να συγκρατείται και να μην παρασύρεται στην αμαρτία, στις κακές πράξεις, στους πειρασμούς.».

Κρατούμε την λέξη εγκράτεια.

Η λέξη εγκράτεια και η λέξη Κυπραίος είναι έννοιες αντίθετες και δεν πρόκειται ποτέ να χρησιμοποιηθούν στην ίδια πρόταση, εκτός και αν στην εν λόγω πρόταση, η μία λέξη αναιρεί την άλλη. Όπως για παράδειγμα στην πρόταση.

«Τώρα ρε να μεν σου κάμει εγκράτεια ο Κυπραίος!»

Εγώ πάντως, έζησα την σκηνή που, ο Κυπραίος που νηστεύκει πίαννει την πιτσαρία της γειτονίας του τζιαι λαλεί του πίτσατζη:

«Έλα ρε κουμπάρε. Να μου κάμεις θκίο extra large, νηστίσιμες, special τζιαι τρείς μερίδες πουτούντα σπρίρολλς (spring rolls για τους υπόλοιπους), νηστίσιμα. Για τελίβερί».

Πίτσα νηστίσιμη, τυρί νηστίσιμο, χάμπουργκερ νηστίσιμο, σε λλίο τζιαιρό εννα έσιη σούβλα τζιαι σιεφταλίες νηστίσιμα.

Κάτσε ρε κουμπάρε, ήντα νηστεύκεις στο τέλος της ημέρας.

Δηλαδή, που εννα έρτει η ώρα που εννα μετρά ο Άγιος Πέτρος ποιός ενήστεψε τζιαι ποιός όχι, εσύ νομίζεις εννα μπείς μες την λίστα με τους νηστεύομενους;

Άμαν ετσαρούκλησες θκίο πίτσες τζιαι μιαν τουζίνα πουτούντα σπρίρολλς (springrolls για τους υπόλοιπους), ήντα νηστεία έκαμες;

Στο κάτω, κάτω ο θεός εν τζιαι χημική ανάλυση που κάμνει στες νηστείες.

Σκεφτείτε τον τζιαιρό που οι πρώτοι Χριστιανοί εκάμαν τες νηστείες, να ίσιεν τούτα ούλλα τα νηστίσιμα version, των πραμάτων που απαγορεύαν.

Εννα έπρεπε να ανοίξουν χημείο για να μπορέσουν να φκάλουν λίστες με προιόντα που εν θα έπρεπε να τρώμε.

Τζιαι σοβαρά τωρά, έσιη κανένα που πιστεύκει ότι με το να τρώει ότι έτρωεν τζιαι πρίν που τες νηστείες, αλλα σε νηστίσιμο version, κάμνει καλό του εαυτού του;

Ούτε καν κιλά εν τζιαι χάννεις. Πάλε εν που το χαρμπουρκεράδικο τζιαι που την πιτσαρία που τρώεις. Εν παραγγελία που άλλαξες, όχι τρόπο ζωής!

Αφού εν ούλλα προιόν της σύγχρονης υπερκαταναλωτικής ζωής μας. Είτε νηστεύκεις είτε όχι, την νύχτα πάλε εννα ππέσεις με πρισμένη την σκεμπέ σου που το φαί.

Πάλε, τζίνα ούλλα τα E (ξέρετε τζίνα ούλλα τα Ε200, Ε345 κλπ που γράφουν πίσω που τα κουτία των προιόντων), στον ίδιο τόπο εννα παν τζιαι την ίδια δουλεία εννα κάμουν.

Ούλλα τα χημικά, εν νηστίσιμα δηλαδή, με την λογική που τρώμε στην Κύπρο.

Εφήυραμε τρόπο δηλαδή να περιπέζουμε τον εαυτό μας ότι είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας απέναντι στην θρησκεία, με το να καταναλώνουμε τα χημικά τζιαι τα μεταλλαγμένα που πουλούν τα φαστφουντάδικα.

Που την άλλη, ποιός το είπε ότι νηστεία εν μόνο το φαί;

Αφου πρέπει να νηστεύκει τζιαι η ψυσίη μας μαζί με το σώμα μας.

Πε μου τωρά, ότι οι Κυπραίοι αμα νηστεύκουν, εν κουτσομπολεύκουν την γειτόνισσα τζιαι τον γείτονα τους, με τον καφέ τους το πρωί.

Ή εν ξιτιμάζουν μες το αυτοκίνητο σαν πιαίνουν δουλεία, επειδή έσιη κίνηση.

Υπάρχουν κάποια πράματα μες την κουλτούρα μας σαν Κυπραίοι, που δεν μπορεί να μας τα κόψει καμία νηστεία.

Με λλία λόγια, άμα η ψυσίη μας τζιαι το πνεύμα μας εν νηστεύκει, ποίος ο λόγος να νηστέψει το σώμα μας.

Τζίνο που λαλώ εν ότι, αφου νηστεύκουμε που νηστεύκουμε, να το κάμνουμε σωστά ή να μεν το κάμνουμε καθόλου.

Εγώ ασπούμε τρώω τζιαι τες σούβλες μου, τζιαι τα χαλλούμια μου και τα παρελκόμενα τους, τζιαι αμα με ρωτούν απλά απαντώ ότι ,εν νηστεύκω ρε κουμπάρε. Νιώθω τζιαι καλύτερα με τον εαυτό μου αλλα τζιαι με την κοιλία μου.

Αφήστε τζιαι το άλλο.

Σε λλία χρόνια όπως μας θωρώ εννα νηστεύκουμε, με το ζόρι, με την πορεία που έπιασε η οικονομία μας.

Καλύτερα να φάμε να σπάσουμε τωρά που τα έχουμε ομπρός μας, τζιαι έχουμε τζιαιρό ομπρός μας να νηστέψουμε.

Πιστέψετε με.

Γύρτε αλλο μία ζιβανία, τζιαι καλά Χριστούγεννα να φτάσουμε.


08
Nov 06

Ασυντόνιστα..

Πολλές φορές κάθουμε τζιε αναρωθκιούμε τελικά τι κάμνουμε με την ζωή μας.

Εν σάννα τζιε φακκούμε, κάθε μέρα, κύκλους γυρώ που το ίδιο δέντρο τζιε καρτερούμε κανένα μήλο να ππέσει για να φάμε.

Περιμένουμε..

Μια ζωή περιμένουμε, να τελειώσουμε το σχολείο, να πίαμε δουλεία, να καυκοθούμε, να παντρευτούμε, να κάμουμε μωρά, να πεθάνουμε.

Μια ζωή βάλλουμε σημαιούες πας τον χάρτη, «να μεν ξεχάσω να κάμω τζίνο». Τζιε άμα τελικά καταφέρουμε να το κάμουμε «τζίνο» καταλαβαίνουμεν ότι τελικά «τζίνο» εν ήταν «τζίνο» που εθέλαμε.

Τζιε έτσι μετακινούμε την σημαιούα μας πάρατζι.

Τζιε πάρατζι, τζιε πάρατζι..

Τζιε κάθε φορά η ίδια κουβέντα.

Που πολλές φορές, κάθουμαι μόνος μου με ένα τσιάρο, τζιε το “Dark Side of the Moon” να σιγοπαίζει στο background, τζιε λαλώ, «Καλά ρε μαλάκα, λαλείς να ήταν καλύτερα να έπιαννα το μπλε το χάππι;».

Επειδή τούτοι ούλλοι γυρώ μου, πρέπει να εν το μπλε το χάππι που εμασίσαν, τζιε δε τους εν χαρούμενοι, σάννα τζιε εν συμβαίνει τίποτε.

Ζουν τες ζωές τους, μέσα που τες ζωές κάποιον άλλων!

Σίερουνται αμα σίερεται η «Βασιλική», γελούν άμα γελά η «Ντάλια» τζιε κλαίουν άμα μαραζώνει η «Μαριμάρ».

Σε σημείο που νομίζω ότι εξελίξαν μιαν τζιενούρκαν ικανότητα, να τραβήσουν σύρμα τζιε να ενώσουν την ψυσίη τους τζιε τα συναισθήματα τους στο πολύπριζο των μέσων μαζικής εξημέρωσης.

Τα ποιό εξελιγμένα μοντέλα, εν ασύρματα. Ελεγχόμενα ασύρματα.

Παραξενεύκουμε, σε σημείο που διερωτούμε αν τελικά, εγώ είμαι ο παρανοϊκός, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος εν λογικός.

Επειδή εν γίνεται να νιώθω τζίνο το παράξενο συναίσθημα, μόνο εγώ.

Ξέρεις, τζίνο που νιώθεις, ασυμπλήρωτος, ατέλειωτος, όπως το παζλ που του λείπουν τρία-τέσσερα κομμάθκια.

Τζιε ενώ βρίσκεις τα κομμάθκια τζιε βάλλεις τα στον τόπο τους, πάλε στέκεσαι στην άκρη της γέφυρας τζιε λαλείς…

«Ρε πελλέ, κάτι λείπει..»

Αλλά αφού εψάξαμε το παντού.

Στο ποτό, στο καταίσιεμμα, στην μουσική, στην αγάπη, στην φιλία, στις ιδεολογίες της εφηβείας μας.

Τελευταία υποψιάζουμε ότι εννεν κάτι που λείπει.

Ότι εν κάτι που παραπανήσιο μέσα μας, τζιε μόνο μερικοί το εκαταλάβαμε.

Εν το ττέλλι που επεριφράξαν τες καρδιές μας που τον τζιερό που ήμασταν μωρά, τζιε εν τες αφήννει να ανοιχτούν τζιε να κάμουν ότι γουστάρουν.

Εψάξαμε σε λάθος σημεία.

Στες γενέτζιες που εννα γαμήσουμε, στες μοτόρες που εννα γοράσουμε, στα ταξίθκια που εννα κάμουμε, στες δουλείες που εννα στήσουμε, στες μέρες που εννα έρτουν..

Τελικά, μια ζωντάκρα ή μια μουττόπεσσα, εννα έκαμνε την δουλεία καλύτερα που ούλλα…


05
Nov 06

Η Sony προσπαθεί να αυτοκτονήσει

Προχθές ήμουν με κάποιο φίλο στο πανεπιστήμιο

Καθώς η συνομιλία μας (όπως πολλές φορές άλλωστε) κατέληξε στα ηλεκτρονικά, του πρότεινα να κοιτάξει το liksang.com.

Για όσους δεν γνωρίζουν, το liksang.com είναι αν όχι το μεγαλύτερο, το δημοφιλέστερο κατάστημα με ηλεκτρονικά είδη για παιγνιδομηχανές, σε ολόκληρο το διαδίκτυο.

Όπως και να έχει, αντί για την γνωστή πρώτη σελίδα με τις προσφορές, μας καλωσόρισε μια ανακοίνωση που έλεγε ότι το liksang αναγκάστηκε να κλείσει τις υπηρεσίες του λόγω πολλαπλών μηνύσεων από την Sony.

Μεγάλος χαμός για τον κόσμο των ηλεκτρονικών παιγνιδιών.

Ο βασικότερος λόγος, ήταν το ότι το liksang, αγόραζε Sony PSP από τις γύρω περιοχές στην Ασία και τα πωλούσε μέσα από την σελίδα του, σε ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι ένας Ευρωπαίος, μπορούσε να αποκτήσει PSP, πολύ ποιο πριν από την επίσημη κυκλοφορία του στην Ευρώπη.

Η Sony υποστηρίζει ότι αυτό είναι παραβίαση των όρων συμφωνίας, αγοράς και πώλησης των προϊόντων της.

Το liksang όμως υποστηρίζει ότι σύμφωνα με τους νόμους του HongKong (όπου και στεγάζεται η εταιρεία) επιτρέπεται το εμπόριο οποιουδήποτε προϊόντος, από την στιγμή που έχει εμφανιστεί σε τουλάχιστον μια αγορά του κόσμου.

Η κατάληξη φυσικά στα δικαστήρια της Αγγλίας, είναι γνωστή. Η Sony κέρδισε και το liksang έκλεισε.

Σημειώστε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Sony επιτίθεται δικαστικά στο liksang, αυτή την φορά όμως τα κατάφερε.

Είναι φαίνεται μέρος της αυτοκαταστροφικής της στρατηγικής, να επιτίθεται στους πελάτες της.

Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς.

Μια εταιρεία που εγκαθιστά παράνομο λογισμικό στα δισκάκια της, για να ελέγχει τους υπολογιστές που τα αναπαράγουν, ούτως ώστε να μην μπορούν να τα αντιγράψουν, δεν μπορεί παρά να έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις.

Το λεγόμενο Sony root kit, το οποίο έχει ήδη εγκατασταθεί σε πάνω από 500,000 υπολογιστές και ευτυχώς το ανακάλυψε κατά λάθος ένας χρήστης, είναι λογισμικό παρακολούθησης και θεωρείτε παράνομο.

Μια εταιρεία που αναβαθμίζει συνεχώς το λογισμικό του PSP με σκοπό να σταματήσει τους προγραμματιστές να γράφουν homebrew προγράμματα με παιγνίδια, emulators κλπ., ενώ ξέρει ότι ο μοναδικός λόγος για να αγοράσει κάποιος PSP είναι αυτός, πρέπει να μισεί τους πελάτες της.

Χειρότερο δε, το γεγονός ότι κάνει μηνύσεις σε καταστήματα τα οποία προωθούν τα προϊόντα της σε ολόκληρο τον κόσμο δίνοντας της έτοιμο μερίδιο αγοράς, πριν ακόμα η ίδια η Sony κυκλοφορήσει επίσημα τα προϊόντα της.

Παράλογο…

Από μια εταιρεία που θα έπρεπε να ξέρει ότι, ο κόσμος του ηλεκτρονικού παιγνιδιού στηρίζετε αποκλειστικά στους αυθεντικούς videogamers, που γουστάρουν να αγοράζουν κονσόλες πριν από τους άλλους και γουστάρουν να τις πειράζουν για να ανακαλύψουν καινούργιες δυνατότητες.

Αυτός ο strategic manager της Sony, πρέπει να πίνει κάτι που δεν πίνει κανένας μας, ή όλα όσα πίνουμε μαζί.

Οι αποφάσεις του είναι τόσο παράλογες που δεν εξηγείται αλλιώς.