Εχτές άκουσα την Βάκια Σταύρου στο πρώην σινεμά Παλλάς.
Σε τούτο το τραούδι, εγεμώσαν τα μάθκια μου.
Έσιει χρόνια να με συγκινήσει, να με συνεπάρει οποιαδήποτε ερμηνεία.
Ακούστε το, τα λόγια εν περιττά.
Εχτές άκουσα την Βάκια Σταύρου στο πρώην σινεμά Παλλάς.
Σε τούτο το τραούδι, εγεμώσαν τα μάθκια μου.
Έσιει χρόνια να με συγκινήσει, να με συνεπάρει οποιαδήποτε ερμηνεία.
Ακούστε το, τα λόγια εν περιττά.
Έτσι είναι όπως τα λες – αβάσταχτη η συγκίνηση από την ερμηνεία και την παράσταση της Βάκιας χτες.
Νομίζω ακολουθεί την διασκευή της Πασπαλλά.
Μαγικές και οι δυο στιγμές.