Είπα να γράψω τους 10 ποιο σημαντικούς Ελληνικούς δίσκους, κατά την γνώμη μου. Τωρά, για να ξεκαθαρίσω την θέση μου, εν είμαι το Rolling Stone τζιαι ούτε άκουσα ούλλους τους δίσκους που εφκήκαν ποττέ για να εν η άποψη μου απόλυτη.
Απλά εν 10 δίσκοι που θεωρώ εγώ σημαντικούς για την εποχή που εφκήκαν τζιαι με βάση τα ακούσματα μου, πάντα.
Κριτήρια μου εν πρώτα, πρώτα η επιρροή που είχαν στα μουσικά δρώμενα. Ακολουθούν η δουλεία που έχουν πάνω στην μουσική τζιαι τον στίχο τζιαι η πρωτοτυπία.
Κριτήριο επίσης εν τζιαι το πόσο ολοκληρωμένος εν σαν δίσκος, πόσο ωραία τζιαι με πόση συνοχή μπορεί να ακουστεί. Ούλλοι εν δίσκοι που μπορούν να ακουστούν που την αρκή ως το τέλος χωρίς να κάμεις skip τραούδι.
Απέκλεισα τις ζωντανές ηχογραφήσεις, λόγω του ότι εν φιλτράρισμα των παλίων δίσκων κάποιου καλλιτέχνη συνήθως.
Το σίουρο εν ότι, προτείνω τους δίσκους ανεπιφύλακτα τζιαι θεωρώ ότι εν δίσκοι που πρέπει να τους ακούσει οποιοσδήποτε αγαπά την καλή μουσική (άσχετα με το είδος).
Αν έσιετε να προτείνεται κάτι επιπλέον, θέλω να το ακούσω.
Τους παραθέτω με σειρά σημαντικότητας:
1) Φλού — Παύλος Σιδηρόπουλος και Σπυριδούλα (1976)
2) Η Εκδίκηση της Γυφτιάς — Νίκος Ξυδάκης/Μανώλης Ρασούλης (1978)
3) Βρώμικο Ψωμί — Διονύσης Σαββόπουλος (1972)
4) Disco Tsoutsouni — Μουσικές Ταξιαρχίες (1980)
5) Ο Ξαναπές — Νικόλας Άσιμος (1982)
6) Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι — Τρύπες (1996)
7) Κάτι Σαράβαλες Καρδίες — Διάφανα Κρίνα (1998)
8) Μια Ματία σαν Βροχή — Ξύλινα Σπαθία (1997)
9) Από δώ και πάνω — Γίαννης Αγγελάκας και οι Επισκέπτες (2005)
10) Όλα από Χέρι Καμένα — Θάνος Μικρούτσικος/Βασίλης Παπακωνσταντίνου (1988)
Επίσης προτείνω, εκτός δεκάδας.
– Ανεμοδείκτης — Αλκίνοος Ιωαννίδης (1999)
– Παραμύθι με Λυπημένο Τέλος — Μιλτιάδης Πασχαλίδης (1995)
– Χάλια — Φοίβος Δεληβορίας (1998)
– Η Μοναξία του Σχοινοβάτη — Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας (1992)
– Αχ, Ψυχή μου Φαντασμένη — Ορφέας Περίδης (1993)
Σίγουρα αν συνεχίσω εν θα σταματήσω ποττέ.
Πολλοί εν θα συμφωνούν, αλλά αν θέλουν μπορούν να γράψουν την δική τους δεκάδα στα σχόλια από κάτω.
‘Βραχνός προφήτης (2000) Αγρύπνια (2002) – Θανάσης Παπακωνσταντίνου (με πολλές συνεργασίες με τους Αγγελάκα, Μάλαμα, Παπάζογλου, Πασχαλίδη κλπ) ;)’
‘H κόρη μου εν 4 χρονών. Εγενήθην ελβετίαν τζαι η γλώσσα που επικοινωνεί με τον άλλον κόσμον εκτός που τον παπάν εν τα γαλλικά. Άκουσεν δεκάδες δίσκους τζαι ελληνικά τζαι γαλλικά. Αυτόν που εδιάλεξεν τον μωρόν τζαι έχουμεν τον συνέχεια μες το αυτοκίνητον να παίζει εν ο 2ος δίσκος που προτίνεις. Κάθε νύχτα, μετά που τα παραμύθκια με τους δράκους τζαι τες κοτζακάρες, θέλει τραούδιν για να τζοιμηθεί. Πόψε εδιάταξεν να της τραουδήσω “Κύιε φθυντά τω ίσκων”, 2ον τραούδιν πας τον δίσκον του ρασούλη τζαι του ξυδάκη με την εκδίκησην της γυφτιάς.’
‘Έτσι πρέπει.. Το μωρό έσιη γούστο 🙂 Μπορεί να έσιη τζιαι “ένα νταλκά βαρή” 😉 Αγόραστης κανένα μπαγλαμά να δούμε..’
file bgale ton b.p. kai bale thn agrypnia tou 8anash…..apeirws poi prwtoporiako