Η ιστορία που ακολουθεί είναι αληθινή.
Δεν είμουν μάρτυρας εγώ όμως των καταστάσεων που θα περιγράψω πιο κάτω. Την ιστορία την άκουσα απο κάποιο αδελφικό μου φίλο ο οποίος ήταν υπάλληλος στην εταιρεία που περιγράφω.
Τα πρόσωπα και οι τοποθεσίες έχουν τροποποιηθεί. Οι καταστάσεις και τα τεκτενόμενα όμως, δυστηχώς είναι πέρα για πέρα πραγματικά.
Στο διαφημιστικό γραφείο του Μιλτιάδη, ο Βαγγέλης εδούλεφκε βοηθός γραφίστα. Εν ήταν ακριβώς η δουλεία των ονείρων του, αλλά ήταν ένα εισόδημα που τον εσυντηρούσε ώσπου να έβρει τζείνο που πραγματικά ήθελε να κάμνει.
Το καλοκαίρι, η δουλειά εν πεσμένη. Ο παραπάνω κόσμος εν με διακοπές, οπόταν εν θωρεί πολλή τηλεόραση, έτσι τζιαι οι απαιτήσεις για διαφημιστικές υπηρεσίες εν λλίες. Τες παραπάνω ώρες στην δουλεία, το καλοκαίρι, ο Βαγγέλης περνά τες μες το ιντερνετ.
Μια μέρα σαν τες υπόλοιπες του καλοκαιριού, ο Βαγγέλης, εκάθετουν στο γραφείο του τζιαι φτιάχνοντας μπάλες με τες κόλλες του πρίντερ, έπαιζε μπάσκετ, χρησιμοποιώντας τον κάλαθο των αχρήστων που ήταν στον απέναντι τοίχο, για μπασκέτα.
Την ώρα που εκτύπησε το κουδούνι της εισόδου, ο Βαγγέλης ισορροπούσε την καρέκλα του στους δύο πίσω τροχούς τζιαι με το ένα χέρι εδοκίμαζε να σουτάρει. Επροσεδάφισε, άτσαλα την πλαστική καρέκλα με τις ρόδες τζιαι εσυκώθηκε βαριεστημένα να ανοίξει.
Πριν προλάβει να φτάσει στην έξοδο του γραφείου του, ο Μιλτιάδης ήταν ήδη στην κεντρική είσοδο τζιαι εκαλωσόριζε χαμογελώντας μια όμορφη κοπελιά. Ο Βαγγέλης, εντυπωσιάστηκε παραπάνω με την αντίδραση του Μιλτιάδη, παρά με την κοπέλα. Ο Μιλτιάδης, δεν άφηνε το γραφείο του για κανένα τζιαι για τίποτε. Ο βασικόττερος λόγος που έβαλε την αγγελία στην εφημερίδα, για γραμματέα, ήταν επειδή εβαρκέτουν να συκώννετε να κάμνει καφέ το πρωί. Τζιαι φυσικά για να έσιει κάποιο να μπορεί να διατάζει, αφού οι υπαλλήλοι του δεν τον εβάλλαν υπόψη όσο τζιαι αν εφώναζε.
Ήταν όμως τζιαι τζείνη πραγματικά όμορφη. Όχι πολλά ψηλή, μάλλον αλλοδαπή, σίουρα όχι Ρωσσίδα. Γύρω στα 30. Βαμμένα μαύρα μαλλιά, χτενισμένα άφρο. Ανοιχτά χρώματα, του ανατολικού μπλόκ, τζιαι χείλη έντονα κόκκινα, της δεκαετίας του 80. Το πόδια της επροσπαθούσαν να σκίσουν το στενό τζίν που τα εφυλάκιζε, ενώ το στήθος της , εσήκωνε υποδειγματικά την στενή, κοντή μπλούζα της, για να φαίνεται το σκουλαρίκι που είσιεν στον αφαλό. Το άρωμα της, έκαμνε την καρδιά κάθε αρσενικού να χάννει χτύπους ενώ τα τακκούνια της ανοίγαν τρύπες στην αυτοπεποίθηση κάθε γυναίκας που ήταν γυρώ της.
“Περάστε, περάστε”, είπε ο Μιλτιάδης στην κοπέλα, ενώ στον δρόμο για το γραφείο του, εχαμογέλασε με νόημα στον Βαγγέλη τζιαι είπε αυστηρά “Να μεν με ενοχλήσει κανένας, έχω μίτινγκ”. Ο Βαγγέλης εστραβοκοίταξε τον τζιαι αδιάφορα, επέστρεψε στις προηγούμενες του ασχολίες.
Μετά που δέκα λεπτά, ο Μιλτιάδης άνοιξε την πόρτα του γραφείου τζιαι εβούρησε προς τον Βαγγέλη. Πριν προλάβει να σταματήσει εξεκίνησε να του λαλεί “Είδες την τούτη ρε Βαγγέλη; Αμάναμουμάναμου, ήντα πράμα. Έξερα το ότι εν έτσι που την ώρα που την άκουσα στο τηλέφωνο. Όΐ όπως τες Κυπραίες που έρκουνταν ως τωρά. Τούτη δαμέ εννα μας κάμνει ότι θέλουμε. Τζιαι τον κώλο της εννα τον πίαννουμε, τζιαι αμα θέλουμε “τίποτε παραπάνω” εννα μας το κάμνει. Τζιαι εννα μας κάμνει τζιαι καφέ το πρωί.”
Ο Βαγγέλης εχαμογέλασε αμήχανα τζιαι επροσποιήθηκε ότι έσιει δουλειά για να τον ξεφορτωθεί. Ο Μιλτιάδης επέστρεψε με την ίδια ταχύτητα στο γραφείο του. Όΐ για πολλή ώρα όμως.
Μετά που κανένα τέταρτο, ο Μιλτιάδης τζιαι η κοπέλλα εφκήκαν που το γραφείο. Ούτε ο Μιλτιάδης εφαίνετουν ευχαριστημένος αλλά ούτε τζιαι τζείνη επετούσε που την χαρά της. “Ευχαριστούμε, θα σας ειδοποιήσουμε” είπε ο Μιλτιάδης, τζιαι με ύφος μωρού που το εβάλαν τιμωρία, ακούμπησε στην είσοδο του γραφείου του Βαγγέλη.
“Ε, τι έγινε;” ερώτησε ο Βαγγέλης.
Ο Μιλτιάδης, νευριασμένος, απογοητευμένος τζιαι πνιγμένος που το παράπονο, απάντησε “Θέλει μου τζιαι 600 ευρώ εν την κανούν τα άλλα ούλλα.”
Είδες θράσος α!
🙂
Στην καθημερινότηταν μου είμαι τζιαι γω αλλοδαπή τζιαι σηκωννεται η τρίχα μου αμμαν ακουω κάτι τεθκια.
Πολλά ωραία γραμμενη ηιστορία.
Ξέρω πως θα ακουστεί αυτό που θα πω και τονίζω ότι αυτό δε δικαιολογεί καμιά συμμπεριφορά ή υποθέσεις για το ποιόν της, αλλά ποια πάει σε συνέντευξη για δουλειά (γραφείου) ντυμένη έτσι?!
to oti to kseris oti touto pou ipes “akouete” kapos kai oti to kseris oti touto “en dikeologi kamia simperifora” touto en allazi ton ratsistiko tropo skepsis sou. prosfata ediavasa gia mia kopela, se panepistimio amerikis, tis opias katogogi itan i brazilia, oti etethike thema sto panepistimio tis gia ton tropo pou ntinete. nomizo ouloi mporite na sximatisete tin eikona tou pos ntinounte oi kopeles sti brazilia.En kommati tis koultouras tous o sigkekrimenos tropos ntisimato asxetos tou an gia kapia kopella pou ti saoudiki arapia p.x. toutos o tropos ntisimatos mpori na theorithi kai ws “proklitikos.” to oti oi rosides ntinonte me ton tropo pou ntinonte en simeni oti thelou “kati parapano” pou tis alles kopeles pou ntinonte diaforetika. en kommati tis koultouras tous. epomenis i skepsi tou “pios pai se sinenteuksi gia doulia ntimenos etsi” en ratsistiki.
Εν κλασική κυπριακή (τζιαι όι μόνον) συμπεριφορά. Τζιαι καταδεικνύει τον ρατσισμό τζιαι τα στερεότυπα που έχουμε σα λαός. Οι κοπέλες του ανατολικού μπλοκ εν ούλλες πουτάνες (έτυχε μου περίπτωση κοπέλα που την Πολωνία, φοιτήτρια, προ ΕΕ, να μου πει πως κάποιος δικός μας την αρώτησε πόσα θέλει να πάει μαζίν της. Στο άσχετό, στην πλατεία Ελευθερίας), οι ΝΑ Ασιάτες δούλοι τζιαι πάει λέγοντας.
Το συγκεκριμένο εθίκτηκεν πολλά εύστοχα που τον Γ. Τσιάκκα στον πρώτο κύκλο του “Βουράτε γειτόνοι” όταν ο Ρίκκος απέκτησε οικιακή βοηθό (λέγε με δούλα ή μαυρού) τζιαι επίστευκεν πως επειδή της εδίαν 150 λίρες (250 ευρώ) είσιεν το δικαίωμα να της βάλει σιέριν!
ahahahhaa nomizw e3anakousa tin touti tin istoria….
@#5: Ρατσισμός είναι επίσης και το να είσαι απόλυτος στις απόψεις σου. Τα πράγματα δεν είναι ποτέ άσπρο-μαύρο. Αν σε αντίστοιχο σενάριο στη Σαουδική Αραβία στο οποίο εγώ ήμουν ντυμένη σεμνότατα για τα Δυτικά πρότυπα με ρωτούσαν “πόσα θέλω”, μπορεί να προσβαλλόμουν αλλά θα αναγνώριζα -μαζί με το δικό μου πολιτιστικό σύνολο ιδεών- και το δικό τους. Και αν δε συμφωνώ με τη μαντίλα και επέλεγα να μη τη φορέσω, ναι θα εκνευριζόμουν για το πως θα με κοίταζαν ή με το τι θα μου έλεγαν αλλά θα είχα επιλέξει να το αποδεκτώ (μέχρι και εφόσον αυτό αλλάξει) για να μείνω πιστή στην κουλτούρα μου αναγνωρίζοντας ότι διαφέρει από τα ήθη και τις αντιλήψεις της χώρας. Εξίσου αποδεκτό θα ήταν να ενστερνιστώ την τοπική κουλτούρα αν αυτή ήταν η επιλογή μου.
Έσιεις έναν καταπληκτικό ταλέντο να αφήνεις τον άλλον σύξυλον στην τελευταία φράση του κειμένου σου. Άμα εν τζιαι αληθινή ιστορία…
drSpock: en diaforetiko na anagnorizis giati oi anthipi simperiferonete me touto to tropo kai en diaforetiko to na etiologis (h’ na theoris oti en entaksi afous kseris etsi exoun ta pramata) ti simperifora vasi toutis tis katanoisis.to oti mia kopela diaforetika ntimeni apo tous plistous mpori na travisi tin prosoxi kai na dimiourgisi kapia sxolia en simeni tin idia stigmi oti en en apodekto, katanoito, h’ sosto. poso mallo sto simio tou na parenoxlisis sexualika mia kopela giati ekatalaves oti touto theli vasi tou ntisimatos tis. episis den simfono me ti nootropia oti prepi na akolouthis ta social norms mias koultouras allios prepi na ipostis tis sinepies. o kathe anthropos exi to dikeoma na ntinete opos theli, kai nai en racial discrimination otan o arnise na dosis mia thesi ergasias se kapio eksetias tou ntisimatos tou, tou varous tou ktl.
toutes den einai oi prosopikes mou mavres-aspres/apolites apopsis. kame ena search on-line gia to racism kan to discrimination.
zoume tin epoxi tou paralogou.pramata autonoita, vasika anthropina dikeomata, vasikes stixiodis simperifores ginonte antiliptes ws akrees/apolites.exoume polli dromo na kopsoume akoma.
an den mpis pottes sti thesi toutwn ton anthropwn en tha katalavis pottes ti pernoun, kirios stin kipro pou to thema tou ratsismou en toso megalo. oute to paralogo tis skepsis oti pou ti stigmi pou epilegis na eksaskis praktikes tis koultouras sou prepi na ipostis tis sinepies.kai en ennow na mpis sti thesi tous ws “touristas”. allon o “touristas” k allon o metanastis.