Γειά σου ρε Μάρκο με τες σοφίες σου.
Γειά σου ρε Σωκράτη με την φωνή σου.
Γειά σου πλούσιε που έρεξες που το γραφείο μου σήμερα με το νέο κούρεμα το εξτρίμ. Τα ρυάλλια εν σε νεώνουν μπάι δε γουέι.
Όσοι έχουνε πολλά λεφτά
να ξέρα τι τα κάνουν
άραγε σαν ποθάνουνε, βρ’ αμάν, αμάν
μαζί τους θα τα πάρουν
Εγώ ψιλή στην τσέπη μου
ποτέ δεν αποτάσσω
κι όλα τα ντέρτια μου περνούν, βρ’ αμάν, αμάν
μόνο σαν μαστουριάζω
Αφού στον άλλονε ντουνιά
λεφτά δεν θα περνάνε
τα ‘χουν και τα θυμιάζουνε, βρ’ αμάν, αμάν
δεν ξέρουν να τα φάνε
«ο Μάρκος είναι το δέντρο. Ο Τσιτσάνης, ο Καλδάρας, ο Μητσάκης, ακόμα κι ο Θεοδωράκης είναι τα κλαριά…».
Λευτέρης Παπαδόπουλος
Όχχω μάνα μου. Ήταν ότι έπρεπε τούτο τωρά. Στην υγειά σου!