Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Εχτές είδα το πρόσωπο σου για τελευταία φορά που την τηλεορασούα του γιατρού. Την επόμενη φορά που εννα συναντηθούμε, εννα είσαι έξω που την ζεστασιά τζιαι την ασφάλεια του σώματος της μάμας. Ακόμα ένας άνθρωπος έξω στην απεραντοσύνη τζιαι την αβεβαιότητα του κόσμου μας.

Αν τζιαι όσο είσαι μέσα στην κοιλιά της μάμας, νιώθω ότι κάπως αγνοώ την ύπαρξη σου. Μάλλον εν επειδή εν άρκεψες ακόμα να κλαίεις τζιαι να θέλεις άλλαμα τζιαι φαί. Καμιά φορά την νύχτα κλωτσάς με δύναμη τζιαι νώθω σε, την ώρα που κρατώ την μάμα αγκαλιά.

Την ώρα που σε θωρώ στην οθόνη του γιατρού, γεμώνει η ψυσιή μου συγκίνηση. Κάθε φορά τζιαι πιο μεγάλη, πιο ολοκληρωμένη. Σάννα τζιαι παλεύκεις με το σύμπαν για να γίνεις άνθρωπος. Θυμούμαι που ήσουν μια κουκκίδα στην οθόνη τζιαι έβαλε μας ο γιατρός να ακούσουμε την καρδιά σου. Τωρά θωρώ σε που δυσανασχετείς άμα σε ταράσσει ο γιατρός τζιαι νεκατώνεις τα σιερούθκια σου. Μια φορά εχασμουρήθηκες τζιαι μια άλλη εδώκαμε πάνω σου την ώρα που έφκαλλες την γλώσσα σου έξω. Αν το έκαμνε οποιοδήποτε άλλο μωρό τούτο, εν θα εντυπωσιάζουμουν. Εσένα όμως είδα σε να γίνεσαι που το τίποτε σε κάτι. Σε κάτι που έσιει, κάτι που εμένα τζιαι που την γενέκα που αγαπώ, μέσα του.

Ξέρω ότι κοντεύκουν οι μέρες να φκείς που τζιαμέ που είσαι. Με τον πιο έντονο τζιαι σχεδόν βίαιο τρόπο που υπάρχει ίσως στον κόσμο. Φωνάζοντας τζιαι κλαίοντας. Φοιτσιασμένη τζιαι απορημένη για τούτο τον καινούργιο κόσμο που έρκεσαι να γνωρίσεις. Τζιαι εγώ φοιτσιασμένος τζιαι απορημένος είμαι. Πως να σε πιάσω, πως να σε ταΐσω, να σε λούσω, να σε αλλάξω. Το ότι εκάμαν το χιλιάδες άλλοι πριν που μένα τούτο, εν με καθησυχάζει καθόλου.

Εν ξέρω αν είμαι έτοιμος να γίνω πατέρας. Νομίζω ότι κανένας έννεν έτοιμος. Εν υπάρχει κάποια διαδικασία που σε προετοιμάζει να είσαι ο απόλυτα υπεύθυνος για την ζωή κάποιου ανθρώπου. Έτοιμος είσαι όταν περιμένεις να αντιμετωπίσεις κάτι το γνώριμο. Το να περιμένεις το πρώτο σου μωρό εν κάτι το εντελώς άγνωστο τζιαι πρωτόγνωρο. Ξέρω ότι είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω τες ευθηνές που προκύπτουν τζιαι τούτο αρκεί.

Είμαι έτοιμος να σε αγαπήσω, να σε μεγαλώσω, να σε βοηθήσω τζιαι να ζήσω δίπλα σου όσο μπορώ τζιαι όσο με αντέξεις.

Άμα σε σκέφτουμαι, γεμώνει με ένα συναίσθημα που εν μπορώ να το περιγράψω με μια λέξη.  Εν ούλλες οι όμορφες στιγμές που έζησα ως τωρά, συμπυκνωμένες σε μια εικόνα. Σάννα τζιαι μαζεύκω όσα έζησα, όσα νιώθω τζιαι όσα έμαθα, σε ένα δοχείο τζιαι περιμένω να σου τα δώκω μόλις γεννηθείς.

Τζιαι ανησυχώ, άμπα τζιαι ξεχάσω τίποτε τζιαι εν τα καταφέρω να σε προστατέψω που τον κόσμο. Πρέπει να χωνέψω ότι εν σημαντικότερο να σε μάθω πως να μαθαίνεις, παρά να προσπαθήσω να σε μάθω ότι ξέρω.

Ίσως να έσιεις εσύ παραπάνω πράματα να με διδάξεις, παρά εγώ εσένα. Πράματα που εξέχασα τζιαι νοσταλγώ. Ίσως να εν τζιαι γιαυτό που ανυπομονώ τόσο πολλά να έρτεις. Για να με γλυτώσεις που την μονοτονία του κόσμου τζιαι να μου δείξεις την άλλη πλευρά της ζωής.

Tags: Ρέα

This entry was posted on Wednesday, May 4th, 2011 at 16:32 and is filed under Γράμματα στην Ρέα.. You can follow any comments to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a comment, or trackback from your own site.