Αυτή η θλίψη που νιώθω καιρό τώρα μέσα στα σωθικά μου.
Θλίψη, απογοήτευση, θυμός.
Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω πια.
Δεν με νοιάζει.
Βαρέθηκα να προσπαθώ να ανακαλύψω λογική στις πράξεις των ανθρώπων.
Κι όμως, αν άφηνα την λογική να σκεπάσει την μεγάλη μου καρδία, δεν θα βύθιζα μήνες ολόκληρους τις μέρες μου στην λύπη.
Θα έσπαζα με γυμνά χέρια το γυάλινο μου κλουβί και θα γλίτωνα έστω και ένα μικρό κομμάτι της κατασπαραγμένης μου ζωής.
Αυτής που σου χάρισα με κλειστά τα μάτια και εσύ την μου την πέταξες μισή και χρησιμοποιημένη, με την πρώτη ευκαιρία.
Έστω..
Τουλάχιστον τώρα ξέρω.
Ξέρω πως υπάρχουν κάποιοι που απλά φοβούνται να αφήσουν τα μάτια κλειστά όταν αγαπάνε.
Δεν βαριέσαι, όλα είναι δρόμος.
Έχω τραβήξει την γραμμή στον μαύρο δρόμο που περπατώ τόσα χρόνια.
Μην ανησυχείς για μένα.
«Από δω και πάνω στου γλεντιού το σαματά,
με ένα αστείο σάλτο ανεβαίνω.
Από δω και πάνω πεινασμένη μου καρδιά,
με χαρά και δάκρυα σε χορταίνω.
Από δω και πάνω δε ρωτάω άλλο πια
τι ζητώ που πάω και ποιος να ‘μαι.
Από δω και πάνω σταματώ τις προσευχές,
από δω και πάνω δε φοβάμαι.»
😉
‘ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ “THE CHEMISTRY OF LOVE” Ο ΔΡ ΜΑΙΚΛ ΛΙΜΠΟΒΙΤΣ ΠΑΡΟΜΟΙΑΖΕΙ ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΕΓΕΡΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΕΝΟΣ ΙΣΧΥΡΟΥ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟΥ. ΑΛΛΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΡΩΤΑΣ, ΑΝ ΣΒΗΣΕΙ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΕΝΤΟΝΑ ‘ΣΥΜΠΤΩΜΑΤ’Α ΣΤΕΡΗΣΗΣ’. ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΠΟΛΥ. ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ‘ΑΝΕΒΑΣΟΥΝ ΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ’- ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΝΑ ΣΕ ΡΙΞΟΥΝ ΣΕ ΜΑΥΡΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ΟΤΑΝ Η ΣΧΕΣΗ ΔΙΑΛΥΘΕΙ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΜΙΑΣ ΣΧΕΣΗΣ ΙΣΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΛΗΓΩΘΕΙ, ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΞΟΡΓΙΣΤΕΙ.ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΟΤΑΝ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΠΛΗΓΩΝΕΣΑΙ. ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΟΥ. ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ “ΗΣΟΥΝΑ ΟΤΙ ΕΠΡΕΠΕ” ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΠΟΨΗ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ! Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΜΦΑΝΗ ΜΕΡΙΚΑ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΚΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΧΕΤΙΖΟΣΟΥΝ- ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΑ, ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ, ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΟΥ… ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΛΕΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ? ΔΕΝ ΞΕΡΩ. ΙΣΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΠ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΨΟΦΑΝΕ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΛΟΓΟ.. ΙΣΩΣ ΠΑΛΙ ΝΑ ΒΡΗΚΑ ΛΙΓΟ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ (ΠΟΥ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΤΠΤ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ, ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ). ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΙΚΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΑ, ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΕΧΕΙ ΤΟ “ΑΛΛΟΘΙ” ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ. ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΠΟΙΗΤΗΣ, Ο ΒΑΡΝΑΛΗΣ-> “ΜΙΝ ΡΩΤΑΣ ΤΟ ΠΩΣ ΚΑΙ ΤΙ… ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ”‘
Κάθε σχόλιο καλοδεχούμενο. Ευχαριστώ αγαπητέ μου φίλε. 🙂