Όσα χρόνια τζιαι να περάσουν, πάντα εννα υπάρχει κάποιος ο οποίος εννα μιλά για το χάσμα των γενεών. Δηλαδή, τις διαφορές που έχει μια γενιά με την αμέσως επόμενη, π.χ. γονιός με παιδί. Τα τελευταία χρόνια, η συχνότητα τούτου του χάσματος γίνεται ούλλο τζιαι ποιό μικρή. Με λλία λόγια, μπορεί να δεις τον αρφό σου τον μιτσή (που τον περνάς πάνω κάτω 6-7 χρόνια) τζιαι να αναρωτηθείς εύλογα «Ήμουν τζιαι εγώ έτσι, στην ηλικία του;»
Η συγκεκριμένη ερώτηση, επέρασε που το νου μου αρκετές φορές όσον εμεγάλωνα. Στις αρκές, σπάνια, μετά ποιό συχνά τζιαι τα τελευταία χρόνια καθόλου. Βασικά τα τελευταία χρόνια, είμαι σίουρος ότι εν ήμουν όπως εν οι μιτσίοι σήμερα, όταν ήμουν τζιαι εγώ στην ηλικία τους.
Είμαι 26 χρονών τζιαι θεωρώ ότι έζησα την εφηβεία μου τζιαι την μέχρι τώρα ζωή μου όπως εγούσταρα, τουλάχιστον. Η παρέα μου αποτελείτε που άτομα κοντινών ηλικιών, με τον ποιό μιτσή να επάτησε τα 23 τελευταίως. Αναφέρνω επίσης, ότι οι μεγάλοι μου αδελφοί, είναι 36 τζιαι 32 χρονών η οποία είναι μια σημαντική διαφορά ηλικίας σε σχέση με την δική μου. Σε γενικές γραμμές, οι ανθρώποι που εμεγάλωσα τζιαι συναναστρέφουμαι, είναι συν 10 και πλην 3 χρόνια που την ηλικία μου.
Γιατί τα αναφέρω τούτα;
Επειδή με ούλλους έχω κάτι να μοιραστώ, κάτι που εννα πω τζιαι εννα με καταλάβουν, κάτι που έζησαν όπως το έζησα, τουλάχιστον μια ανάμνηση που άμα την αναφέρω εννα χαμογελάσουν με κατανόηση τζιαι να μου πουν ότι τζιαι τζίνοι θυμούνται κάτι παρόμοιο.
Απλά νιώθω ότι, όσο περνούν τα χρόνια οι γενιές αλλάζουν επικίνδυνα, σε σημείο που μιλώ με έφηβους σήμερα τζιαι νιώθω γέρος. Νιώθω ότι αναφέρνω πράματα τα οποία μοιάζουν εντελώς απίθανα τζιαι απομακρυσμένα για τζίνους.
Επί παραδείγματι, για μένα μοιάζει απομακρυσμένο το γεγονός ότι ο πατέρας μου, εδούλεφκε που τα 12 του στα χτίσματα τζιαι επίεννε περπατητός στα χωράφια. Εν λογικό, έχουμε διαφορά σχεδόν 40 χρόνια. Για κάποιον έφηβο στα 19 του όμως σήμερα, μοιάζει εντελώς απομακρυσμένο το γεγονός ότι εγώ στο στρατό εν είχα κινητό τζιαι έπιανα την φιλενάδα μου τηλέφωνο που τον θάλαμο με τα νομίσματα. Έχουμε διαφορά, μόνο 6 χρόνια!
Τούτο εν μόνο ένα μικρό τζιαι απλό παράδειγμα του ότι πλέον οι άνθρωποι εκκολάπτονται με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς, σε σημείο που οι γενιές αποτυγχάνουν να έχουν κοινά να μοιραστούν. Αποτέλεσμα τούτου; Χάνεται η συνοχή τζιαι η συνέχεια της κουλτούρας τζιαι του πολιτισμού τζιαι επίσης γίνεται ανέφικτη η μετάδοση γνώσης τζιαι ταυτόχρονα εμπειρίας που τες προηγούμενες γενιές. Επίσης, γίνεται εξαιρετικά δύσκολη η εκπαίδευση τζιαι η παιδεία όχι μόνο που τους γονιούς, αλλά τζιαι που τα σχολεία καθώς τζιαι που ποιό μεγάλους φίλους ή αδελφούς.
Εγώ προσωπικά, εκέρδισα πολλά που τα αδέλφια μου καθώς τζιαι που τους ποιό μεγάλους φίλους μου. Ο λόγος ήταν επειδή, ένιωθα την γενιά τους, τις ανησυχίες τους, βασικά ένιωθα τζιαι εκάμναν με να νιώθω η συνέχεια της γενιάς τους. Δηλαδή, έζησα τζίνον που έζησαν, εκατάλαβα το, τζιαι μπορώ να αναγνωρίσω, να εκτιμήσω τζιαι να αφομοιώσω ανάλογα την συνέχεια.
Εγώ έφτασα σε ένα σημείο που νιώθω ότι οι μιτσίοι σήμερα, εννεν η συνέχεια της γενιάς μου. Δηλαδή αποτυγχάνουν να μας καταλάβουν ή να μας εκτιμήσουν σε άπειρα σημεία. Με λίγα λόγια, νιώθω ότι εν μπορώ να τους μεταδώσω, γνώσεις, ανησυχίες ή ακόμα τζιαι εμπειρίες που την γενιά μου. Νιώθω ότι εγεννηθήκαμε όχι μόνο σε διαφορετικές εποχές, αλλά τζιαι σε διαφορετικούς κόσμους.
Εν εξυψώνω την γενιά μου, προς θεού, απλά κάμνω κάποιες διαπιστώσεις οι οποίες δινουν βάση στα λόγια μου τζιαι στις απόψεις μου. Διαπιστώνω, ότι οι γενιές πλέον αποτελούνται απο ανθρώπους ως επί το πλείστων όμοιους, άβουλους, χωρίς αξίες τζιαι απόψεις τζιαι το σημαντικότερο, χωρίς προσωπικότητα.
Πιέννετε ένα περίπατο κάτω στην Λευκωσία ή την Λεμεσό το Σάββατο το πρωί. Ούλλοι οι μιτσίοι εν οι ίδιοι. Αρσενικά, θηλυκά, ούλλα ντυμένα με τα ίδια ρούχα, τα ίδια μαλλιά, τα ίδια παπούτσια ακόμα τζιαι τα ίδια γυαλιά (Τζίνα που εν όπως την μάσκα της θάλασσας).
Εν λαλώ, τζιαι εμείς είχαμε μόδες, αλλά εν ήμασταν ούλλοι μας αρνιά. Είχαμε διαφορές ο ένας που τον άλλο, είχαμε ένα κάποιο χαρακτήρα, που όσον εμεγαλώναμε εγίνετουν συγκεκριμένος τζιαι εχαρακτήριζε τον εαυτό μας! Πλέον οι μιτσίοι εν που τα 16 τους ως τα 22 τους οι ίδιοι. Εν τραγικό, να θωρείς μια παρέα 5-6 άτομα, να φορούν ούλλοι το καπελλούι με τον ίδιο τρόπο, τα ίδια παπούτσια, το ίδιο παντελόνι τζιαι το ίδιο κούρεμα τζιαι χτένισμα. Καλά, οι ίδιοι ίνταλως ξεχωρίζουν ο ένας τον άλλο;
Καλά για τες μιτσίες μπορώ να μιλώ με τες ώρες. Πλέον, εν έσιη αθώες ηλικίες τζιαι ντροπές. Που τα 12 τους, με τα ξώπλατα, τα ξώβυζα, τα βαμμένα τα νύχια, τα μαλλιά, τα μέικ άπ και τα λοιπά. Εχτές ήμουν στο Σκαλί (το μπαράκι) για ένα ποτό. Συμπτωματικά, ίσιεν εκδήλωση στο αμφιθέατρο, μια σχολή χορού RnB, Rebel Dancers το όνομα.
Που το λλίο που είδα, ενόμισα ότι ήμουν σε φτηνό Αμερικάνικο πορνό με μαύρες ή σε βίντεο κλίπ του Snoop Doggy Dog. Τζιαι χειροκρότημα που κάτω, τζιαι κακό! Καλά που λαλείτε μπράβο; Στα 12χρονα που σούζουνται όπως τες πουτάνες του καπαρέ; Που τρίφουν τα βυζιά τους τζιαι τους κόλους τους η μία πας την άλλη; Μόνο εγώ κομπλάρω που τούτη την κατάσταση τζιαι δαιμονίζουμε που τες θωρώ; Εν μωρά, τζιαι μαθαίνουν τα να συμπεριφέρονται όπως τα κρεατοπιτάκια, να τα θωρεί ο κάθε ένας τζιαι να ξεροσταλιάζει. Εν τέχνη λαλεί σου ο άλλος. Τον τζιαιρό μου εχορεύκαμε slow στα πάρτι τζιαι μπορεί να ήταν η ποιό sexy εμπειρία της εβδομάδας μας. Ήταν όμορφο τζιαι ρομαντικό όμως, έμαθε μας να ερωτευκούμαστε τζιαι να αγαπούμε. τωρά οι μιτσίοι εν σεξουαλικά ενεργοί πριν ακόμα καταλάβουν τον λόγο που πρέπει κάποιος να εν σεξουαλικά ενεργός.
Που να καταλάβουν. Εξήγα τους για αγάπη, για έρωτα, για ρομαντισμό. Εννα σε φκάλουν πελλό. Αφού το κάμνουν στα αποχωρητήρια του Fame Story τζιαι στα βίντεο κλίπ της Σιακκίρας τζιαι της Παπαρίζου, τότε τζιαι οι μιτσίοι θεωρούν ότι πρέπει να το κάμνουν έτσι τζιαι τζίνοι.
Ποίος φταίει;
Σίουρα όχι τα μέσα, τηλεόραση, ίντερνετ, κ.λ.π. Οι άνθρωποι πίσω που τούτα ναι. τζιαι ως επί το πλείστων τούτοι που τζιαι ανθρώποι της ηλικίας μου (αλλά τζιαι πολλά πιο μεγάλοι) εξυψώνουν τζιαι ειδωλοποιούν. Κάτι ξέκωλα μοντέλα, κάτι ξώβυζες τραγουδίστριες (που τες βραβεύουμε τζίολας), κάτι τιτσιρόκολους τραουδιστές, κάτι μάνατζερ (που έχουν τζιαι χιούμορ εν τους κανουν τα άλλα) τζιαι κάτι παραγωγο-προαγωγούς. Χωρίς να αναφέρνω κάτι σεναριογράφους τζιαι κάτι ιδιοκτήτες καναλιών, που αναγάγαν το περιπαιξιμο τζιαι το πουτανίο σε τέχνη τζιαι πουλούν μας τα μέσα που τες ζώνες υψηλής θεαματικότητας.
Συνοπτικά, δηλαδή, οι νέες γενιές τζιαι επόμενες, βομβαρδίζονται ανελέητα με σεξουαλικά τζιαι εμφανισιακά πρότυπα, τα οποία ενώ εν ψεύτικα τζιαι δημιουργητά, μεταφέρονται ως υπαρκτά τζιαι προσεγγίσιμα. Τούτο, δημιουργεί ένα στάνταρ, ένα στερεότυπο το οποίο φυσικά οι μιτσίοι εν θα φτάσουν ποτέ. Για παράδειγμα, μια κοπέλα 15 χρονών που διαβάζει το Cosmopolitan τζιαι θωρεί κάτι γκόμενες που (με την βοήθεια του υπολογιστή) δεν έχουν κανένα απολύτως ψεγάδι. Η μιτσία, εν τζιαι καταλάβει, νομίζει ότι τζιαι τζίνη έτσι πρέπει να είναι. Στο τέλος της ημέρας, ούλλοι τζιαι ούλλες προσπαθούν να γίνουν κάτι που εν θα τα καταφέρουν ποτέ, αγνοούν τζίνο που στην πραγματικότητα είναι, αρνούνται τζιαι αποφεύγουν να ξεχωρίσουν που το πλήθος τζιαι καταλήγουν φτηνά αντίγραφα μιας δημιουργητής γκλαμουρίας, την οποία, απο πάνω, επικροτούν και θαυμάζουν.
Οι μεγάλες εταιρείες των μέσων μαζικής εξημέρωσης, συνειδητοποίησαν ότι τζίνο που πουλά παραπάνω που ούλλα εν το σεξ. Στις γενιές μας εν είχαν τα μέσα να μας το μπίουν που παντού, άρα έπρεπε να περιμένουν να μεγαλώσουμε για να μας κάμουν πελάτες. τζιαι ακόμα τζιαμέ που εμεγαλώσαμε, είχαμε την πνευματική διαύγεια τζιαι ωριμότητα να καταλάβουμε ότι πουλούν μας μαλακίες τζιαι να τους αγνοήσουμε.
Έτσι στην προσπάθεια τους να μεγαλώσουν το target market τους, αποφασίσαν να μικρύνουν την ηλικία που εννα απευθύνονται. Έτσι, προσπαθούν να κάμουν τους μιτσιούς να νιώθουν μεγάλοι, μπίουν τους σεξ τζιαι πρότυπα που παντού τζιαι αναγκάζουν τους να αφομοιώσουν τους παραλογισμούς τους, πριν να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται του τι συμβαίνει. Με τον τρόπο τούτο στερούν τους ούλλα τα καλά τζιαι τα αγαθά που έσιη να προσφέρει η εφηβεία, με σημαντικότερο την εκτίμηση για το αντίθετο φύλο, τον ρομαντισμό τζιαι την αγάπη.
Ποιό ξεκάθαρα, τζιαμέ που εμπορούσαν να πουλήσουν σε άτομα 19 – 20 χρονών τζιαι πάνω, τωρά πουλούν σε άτομα 12 και πάνω. Παραπάνω κόσμος (και συνάμα ποιό αγαθός κόσμος) ισοδυναμεί με παραπάνω λίρες. Τι τους κόφτει αν καταστρέφουν κοινωνίες τζιαι ηθικές αξίες, η τζίεπη τους γεμώνει. Μαθαίνουν τες μιτσίες να ντύνονται τζιαι να συμπεριφέρονται σαν τες τραγουδίστριες των βίντεο τζιαι τους μιτσιούς να προσπαθούν να γίνουν οι ακούραστοι τζιαι μυθικοί εραστές των σειρών. Στο τέλος της ημέρας όμως, εν κάμνουν τίποτε παραπάνω που να τους μεταφέρουν ανασφάλειες τζιαι κόμπλεξ, δημιουργώντας έτσι άβουλα τζιαι ανέραστα ανθρωπάκια που εν θα μπορέσουν ποτέ να εκτιμήσουν τον έρωτα τζιαι την αγάπη.
Εν είμαι δαμέ για να δώκω λύσεις. Τούτος ο κόσμος άρκεψε να με φοβίζει όσον ούλλους σας. Το πως μπορούμε να προστατέψουμε τα μωρά μας τζιαι τους ανθρώπους που επηρεάζουμε εξαρτάτε που μας αποκλειστικά. Το σημαντικότερο είναι να τους μάθουμε να έχουν επιλογή τζιαι να την αναγνωρίζουν. Να ξέρουν, τζιαι να διαλέγουν το ποιοι είναι τζιαι το τι θέλουν. Οι τρόποι εν τζιαμέ, το θέμα είναι να τους ανακαλύψουμε τζιαι να τους χρησιμοποιήσουμε.
Ένας φίλος προχτές, σε μια μπαρο-φιλοσοφική συζήτηση είπε μου για μια Γαλλική ταινία στην οποία υπάρχει αναφορά σε κάποιον που πέφτει που ένα πολυώροφο κτήριο. Σε κάθε όροφο, οι κάτοικοι των ακούν να λέει «Μέχρι εδώ πάμε καλά».
Είμαστε μια κοινωνία που πέφτει αγαπητοί μου και μέχρι εδώ όλα πάνε καλά. Σημασία δεν έχει η πτώση όμως, αλλά η πρόσκρουση με το έδαφος.
‘Αγαπητέ Joshua, Συγχαρητήρια για το άρθρο, νομίζω ανάφερες τα πράγματα με τον δικό σου ξεχωριστό τρόπο, πράγμα που το σέβομαι αλλά..διαφωνώ σε ορισμένα πράγματα.. Θέλω να είμαι αισιόδοξος οτι η αλήθεια και το πρόβλημα έννεν σε τούτα που βλέπουμε και βλέπουν τωρά ρε φίλε μου, έστω και αν επηρεάζουν..Εν ήμασταν έτσι στην ηλικία τους – συμφωνώ – αλλά με τα τότε δεδομένα είχε και εμάς παρατραβηγμένες καταστάσεις μέσα που τα μάθκια των γονιών μας, και μερικές φορές και τα δικά μας. Στην απορία σου αν ήσουν και συ έτσι στον “καιρό” σου, κατα κάποιο τρόπο..ναι! Τζίνοι οι μιτσιοί που θωρείς τωρα έχουν αρφούες τζιαι αρφάες ποιό μεγάλους τους – Monkey see, monkey do! ‘Οπως εσύ έμαθες που τον αρφό σου για τες μοτόρες και να μπορείς να εκτιμίσεις την αξία τους, το ιδιο τζαι τούτοι για άλλα ενδιαφέροντα – απλά αφαίρα την λέξεις “εκτίμηση” και “αξία” που την εξίσωση τις πλείστες φορές. “Ε τότε ποιός φταίει;” Το πρόβλημα για εμένα έννεν με τους μιτσιούς, αλλα με τζίνους της [b]ηλικίας μας![/b] Εδέχτηκε η κουλτουρα μας τζιαι η γενία μας τοσο μεγαλο ψυχολογικο shock που τα ΜΜΕ τζαι τες νεόφερτες μόδες του εξωτερικού, που τα μεταδίδουν και στους νεότερους. Για σκέφτου το λλίο να δούμε.. Και σε τελική γιατί αυτά που βλέπουν τα μάτια σου, σου φαίνονται τόσο μακρινά και μαύρα; Βλέπεις πολλούς στη γενιά μας που να τα χουν καλά με τον εαυτό τους, να ζουν τον δικό τους χαρακτήρα και οι κανενός celebrity icon/hotshot; (ανάθεμα τους για icon αλλά τέλωσπαντων). Εν που το χέρι μας να συνεχίσουμε να σκεφτούμαστε και να μεν ακολουθούμε, πράγματα που ίσως 1-2 μιτσιοι δουν πάνω σου και εκτιμίσουν καποτε. Πριν φύεις που Αγγλία είχαμε μια συζήτηση – για την κατάσταση στην Κύπρο όπως έχει. Ανησυχούσα για το πως εγίναν ούλλοι γυρώ μας, θυμάσαι; Με διαβεβαίωσες οτι έχει ακομα ανθρώπους που προβληματίζουνται απλά πρέπει να το ψάξεις το πράμα, ε, είδα τους και νοιώθω κάπως ποιό καλά για να μαι ειλικρινής. Εσύ γιατί να μεν το πιστέψεις για τους νέους; Να σαι σίουρος ότι έχει μιτσιούς που απαρνιούνται τούντες καταστάσεις, απλά δεν τα βλέπεις, γιατί δεν το έχεις ψάξει εκεί που πρέπει ή με το σωστό τρόπο. Σε τελική, εμάς οι γονιοί μας επεράσαν μας κάποια μυνήματα, αν θέλεις πε τα ανατροφή, και με τα δικά μας δεδομένα είμαστεν μια χαρά, δε μας; Τούτοι οι μιτσιοί που θωρεις έννα φτάσουν στην ηλικία μας σε κάποια στιγμή – ίσως – και μακάρι – προβληματιστούν για το ποιόν τους και να ξεθάψουν ό,τι καλό εχουν κάτω που τα ξώβυζα και τα buggies. Θέλω να σου δώσω μια συμβουλή – ΜΕΝ αφήσεις τουντο χάσμα να σε αποξενώσει – κάποτε έννα έρτει και η σειρά σου να δώσεις κάποια μυνήματα στα μωρά σου με τα δεδομένα τζίντου καιρού, και τα μυνήματά σου μπορεί να μεν εχουν άμεσο αντίκρυσμα – να σαι σίουρος οτι έννα ακουστούν όμως και έννα τους προβληματίσουν αρκεί να είσαι και εσύ έτοιμος να δείξεις κατανόηση για ορισμένα θέματα. Ο μόνος άνθρωπος που εν θα τους πουλήσει ΠΟΤΤΕ εν οι γονιοί τους, μερικοί φίλοι τους και ο ίσως ο ίδιος ο εαυτός τους. Με εκτίμηση, Μάρκος’
‘Φίλε μου δεκτά και σεβαστά τα σχόλια σου τζιε ευχαριστώ που έκατσες και έγραψες τόσα πολλά για το θέμα. Σίουρα σε ούλλα τα πράματα υπάρχουν οι εξαιρέσεις τζιε σίουρα υπάρχουν μιτσίοι οι οποίοι εν υπάγονται στες κατηγορίες πάνω. Επίσης,εν αντιλέγω με το γεγονός ότι τζιε στην γενία μας είχαμε (τζιε έχουμε) ανθρώπους οι οποίοι συμπεριφέρουνται με τους τρόπους που θεωρώ προβληματικούς. Τζίνο που θέλω να θίξω με το άρθρο μου,εν την αλλαγή που έρκεται με τα χρόνια,τζιε την επιρροή που έχουν πλέον τα ΜΜΕ τζιε το μάρκετινγκ στους ανθρώπους. Εν μπορείς να αρνηθείς το γεγονός ότι τον τζιερό μας,η επιρροή ήταν σχεδόν αμελητέα σε σχέση με σήμερα,αν και οι προθέσεις τον ανθρώπων πίσω που τα μέσα ήταν ιο ίδιες όπως σήμερα. Όπως τζιε να έσιη,διαφωνώ με το ότι εμείς σαν γενία έχουμε επιρροή πας τους μιτσίους,αντίθετα,εμείς επιρεάζουμε τους ούλλο τζιε ποιό λλίο.Την επιρροή (ως επι το πλείστον) πίαννουν την που την τηλεόραση τζιε που τα ΜΜΕ. Η ευθήνη που έχουμε,εν στο ότι ανεχούμαστε το (σαν γονίοι τζιε σαν αδερφοί τζιε σαν φίλοι) τζιε γιαυτό αναφέρω το ότι εν μπορώ να δώκω τις λύσεις. Απλά στεκούμαστε τζιε θωρούμε τες ερχόμενες γενιες να κλωνοποιούνται τζιε να καλουπώνονται ανήμποροι να βοηθήσουμε τζιε να αντιδράσουμε (η χωρίς να θέλουμε ή να ενδιαφερόμαστε). Σίουρα έσιη ανθρώπους που άμα μεγαλώσουν σπάζουν τα καλούπια τζιε δημιουργούν το δικό τους χαρακτήρα.Απλα φοβίζει με το γεγονός ότι οι “τοίχοι” στενεύουν τζιε τα περιθώρια γίνουνται ούλλο τζιε ποιο στενά για τις νέες γενίες,τζιε θεωρώ (λάθος ή σωστό) ότι εν πίο δύσκολο για τζίνους να αντιδράσουν τζιε να αυτοπροσδιοριστούν. Στο κάτω κάτω,εν φταίω τους μιτσιούς σε καμία περίπτωση. Την κατάσταση δηιουργούν την οι προαγωγοί των περιοδικών τζιε των τηλεοράσεων. Το μήνημα που θέλω να στείλω τελιώνοντας,εν ότι πρέπει να συνετιστούμε εμείς σαν ποιό μεγάλες γενίες,τζιε να δημιουργήσουμε τις απαραίτητες συνθήκες ουτως ώστε οι επόμενοι να μπορούν ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΝ ΤΖΙΕ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΝ τζιε όχι να ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΝ ΤΖΙΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΑΝ ΕΜΑΣ. Δηλαδή πρέπει να σταματήσει η εκκόλαψη καταναλωτικών ρομπότ (που πλέον εγίνηκε επιστήμη) τζιε να ξαναξεκινήσει η εκπαίδευση ελεύθερα σκεπτόμενων τζιε δημιουργικών ανθρώπων. Τούτο εξαρτάται που εμάς που είμαστε έξω που τον κύκλο τζιε όχι που τους μιτσιούς που εν μέσα. Αυτά. Με εκτίμηση Joshoua’
‘διαβαζοντας το κειμενο σου, αρχικα ενιωσα μια μεγαλη ανακουφιση για το γεγονος οτι υπαρχουν κι’αλλοι που βλεπουν τις σημερινες καταστασεις και αισθανονται τοσο αβολα, και που τελικα, δεν ειμαι εγω η πελλη και η παραξενη που αντιδρά στις απογοητευτικές εικόνες του IMAGE της νεολαίας σήμερα και στις κατευθυντήριες γραμμές των ΜΜΕ προς το κοινό, δηλαδή τα πρόβατα.Επειτα, προχωρόντας στην ανάγνωση όλο και περισσότερο η ανακούφιση γινόταν στεναχώρια και θλίψη,γιατί ήταν σαν να τα έβλεπα όλα μπροστά μου..την παρέλαση με τις εκπομπές επιπέδου δαπέδου, με τις “όλες οι ίδιες” ελεεινές,ξώβυζες “τραγουδίστριες”, την λάσπη γύρω τους και την γενική κατάντια αυτων που δημιουργούν τα σημερινά πρώτυπα των 12χρονων κοριτσιών κ αγοριών στην Κύπρο..και το attitude “γίνε και συ τραγουδίστρια, μπορείς! “…που ακόμα λίγο, θα το βλέπουμε τυπωμένο σε μπλουζάκια. Εγώ εκλεισα τα μάτια, κ’εφυγα..το σύστημα μου δηλώνει αδύναμο να πολεμήσει την σάχλα, τα ξέκωλα, τις “λαμπερές σταρ” και τον κάθε πάτρονο/προαγωγό “manager”, “καναλάρχη”, “συγγραφέα τηλ. σειρών”, “μουσικό παραγωγό” κτλπ..που έβαλε σκοπό να κάνει τα παλλούτζια του χρυσά, “ξεντύνοντας” την -ουσιαστικά- αθώα κυπριακή νεολαία και βάζοντας την στο τρίπ που πολύ σωστά περιέγραψες.Και την νεολαια, αλλά -φαντάσου- και τους ίδιους τους σημερινούς γονείς των 15χρονων..Καθε φορα που ερχομαι στην Κύπρο, (όλο και πιο σπάνια τελευταίως), παρατηρώ αύξηση των θυμάτων της νοοτροπίας και στάσης ζωής ” η ζωή είναι μια πίστα, μια παράφωνη ορχήστρα τζιαι εγώ θέλω να γίνω σταρ, να μοιράζω αυτόγραφα, να σούζουμαι κ να φκάλω λεφτά με το τσουβάλι κ’ απο κάτω να σκοτώνονται για μένα τα πρόβατα κ’ας μεν ηξ’ερω να ξεχωρίζω το ντο από το σολ”… Τι να πω.. Ξερω βέβαια, πως υπάρχουν κ άλλου είδους νέοι, με ανησυχίες κ χαρακτήρα κ επίπεδο. Και πάντα θα υπάρχουν.Εϊμαι σίγουρη γι’αυτο. Απλά πια, αποτελούν “σπανιο είδος” και γι’αυτό δύσκολα ανιχνεύονται.’
‘Εγώ εμεγάλωσα 2 δεκαετίες πριν που σας. Μες την τάξη μου είχε μιαν μονο κοπελιάν που εδέχετουν να την ντζίζει λλίον το παιδίν με το οποίον είχεν σχέσεις. Όποια κοπέλλα επήενεν στο κκαφέ ελαλούσαν γλύφεται. Στην τάξην μου δεν είχεν καμιάν. Μετά που 5-6 χρόνια έβρισκες 5-6 σε κάθε τάξην τζαι ελαλούσαμεν καλή ώρα σαν εσάς “εχάλασεν ο κόσμος”, “πού εν η αγάπη, μόνον το γλύψιμο μετρά για τους μιτσιούς…” Όσοι εχορεύκαν σλόου για την γενιάν πριν την δική σας εθεωρούνταν ποθκιάντραποι. Όπως οι γενιές πριν που σας εδιερωτούνταν που επήεν η αγάπη, έτσι διερωτάσται τζαι σεις με τους μιτσιούς των οποίων τα ήθη σας ξενίζουν. Νομίζω όμως ότι όπως είχαν λάθος οι προηγούμενοι που σας όταν ελαλούσαν ότι εχάθην η αγάπη, έτσι έχετε άδικον τζαι σεις που λαλείτε για τους επόμενους. Η αγάπη νομίζω είναι έμφυτη του ανθρώπινου είδους τζαι απλά αλλάζει τρόπον που εκφράζεται. Κατά τα άλλα συμφωνώ για την μετριότηταν που διοχετεύται που την μαζικήν κουλτούραν αλλά μεν νομίζεται ότι η μαζική κουλτούρα άλλων εποχών ήταν καλλύττερη. Μπορεί να ήταν τζαι σιειρόττερη.’