Εθώρουν τους ημι-κυβερνητικούς υπαλλήλους να φωνάζουν τζαι να διαμαρτύρουνται για τις ιδιωτικοποιήσεις. Ένα πράμα έν’ σίουρο για μένα, με τον τρόπο που εσυμπεριφερτήκαν όσο δίκαιο τζαι να είχαν εχάσαν το.
Τζείνος που τους επαράτζειλεν να κόψουν τα ρεύματα του κόσμου ή έξερεν πολλά καλά τι έκαμνε ή πραγματικά ήρτεν που άλλο σύμπαν τζαι δεν είσιεν ιδέα. Υπήρχε περίπτωση να τους υποστηρίξει κανένας, μετά που θα εκόφκαν το ρεύμα πάνω σ’ άνεμον; Το αντίθετο, οι παραπάνω [να μεν πω ούλλοι] θα είπαν σίουρα «καλά να τους κάμουν, να τους πακκεττάρουν ούλλους πέρκει βάλουν νου».
Ιδιωτικοποιήσεις έννα γίνουν. Αφού εσυφφωνήσαν το με τους τοκογλύφους. Εν πά’ να εδεσμεύκετουν ο Απόστολος Παύλος τζαι δέκα αγίοι μιτσιοί-μιτσιοί. Αφού εγράφτηκε στην συμφωνία τζαι έτσι θα εκάμναμε για να μας δώκουν τα ριάλλια. Έτσι θα εγίνετουν, όπως τζαι έγινε.
Η άποψη μου έν’ ότι δεν υπήρχε λόγος να γίνουν. Όχι επειδή έννα ’ν’ πιο ακριβό το ρεύμα τζαι ότι εν θα έν’ ίδια η εξυπηρέτηση, τζαι τες διάφορες μπούρδες που ακούμε. Νομίζω ότι, άμα υπάρχει καλή διαχείριση εν έσιει σχέση αν έν’ ιδιωτική η εταιρεία ή δημόσια, οι πιθανότητες να πετύχει ή να αποτύχει είναι πάνω-κάτω οι ίδιες. Το θέμα αναλύθηκε πολλά όμως τζαι έν’ περιττή ακόμα μια ανάλυση που μένα. Η ερώτηση μου είναι η εξής. Κάτι τόσο σημαντικό, που επηρεάζει μια τόσο μεγάλη μερίδα του κοινωνικού ιστού, απλά σκεφτείτε πόσες οικογένειες θα επηρεαστούν αν πάει κάτι στραβά με τις ιδιωτικοποιήσεις, τζαι δεν φακκά πέννα κανένας εκτός που τους υπαλλήλους των οργανισμών. Περίεργο έννε; Έννεν τζαι τζείνοι εργάτες, υπάλληλοι, μεσοαστοί Κυπραίοι;Φυσικά τζαι είναι. Απλά τόσα χρόνια εζούσαν σε μια εργατική πραγματικότητα εντελώς διαφορετική που τους υπόλοιπους. Εδιεκδικήσαν μέσα που τες συντεχνίες, εκερδίσαν τζαι εδιατηρήσαν το στάτους της ελίτ των εργασιακών συνθηκών. Επιδόματα ’που την άκρα, συντάξεις, μισθοί, συνθήκες εργασίες, ευκολίες, δάνεια, ωράριο, το έναν, το άλλον. Πράματα που στον ιδιωτικό τομέα ούλλοι ονειρεύκουνται αλλά κανένας δεν θα δει ποττέ μπροστά του. Άμα τόσα χρόνια υπήρχε τούτο το απέραντο χάσμα, έν’ αδύνατον σχεδόν να τους συμπονήσεις. Πραγματικά, όσο τζαι να το θέλεις, όσο τζαι αν ξέρεις ότι έν’ λάθος, κάτι που μέσα σου δεν σε αφήνει να πεις «έν’ κρίμα». Ίσως έτσι μας θέλει να σκεφτούμαστε ο καπιταλισμός; Ίσως οι ίδιοι με την αλαζονική τους συμπεριφορά τόσα χρόνια να επροκαλέσαν τούτη την αντιμετώπιση; Νομίζω εν ένας συνδυασμός που ούλλα.
Τζείνο που με προβληματίζει παραπάνω που ούλλα εν ότι καταλαβαίνω ότι τούτο που συμβαίνει ίσως να έν’ παράλογο τζαι ίσως εν τζαι καταπάτηση κάποιων εργασιακών δικαιωμάτων που κάποιοι αγωνιστήκαν να τα κερδίσουν. Τζαι ενώ το καταλαβαίνω, νιώθω αδύναμος να το σταματήσω. Τζαι ενώ θωρώ τους ότι με τούτο που κάμνουν, στερούν μου σχεδόν κάθε ελπίδα του να έχω έστω τζαι λλία που τα δικαιώματα των ημι-κυβερνητικών, νιώθω μια απαίσια ικανοποίηση που με κάμνει να ντρέπουμαι.