Το κείμενο αυτό το έγραψα επ’ ευκαιρία των γενεθλίων του μπλόγκ του Lexi Penitas. Το έχει δημοσιεύσει εδώ και μέρες και τον ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσε να εκφράσω τις απόψεις μου περι μπλόγκινγκ. Το αναδημοσιεύω παρακάτω για όσους δεν το διάβασαν και για σκοπούς αρχείου.
Αρέσκει μου να έχω μπλόγκ.
Βασικά, πάντα άρεσκε μου να γράφω διάφορα, είτε ποιήματα, είτε απλά κείμενα για κάτι. Τζιαι στα σχολεία, οι καθηγητές πάντα ελαλούσαν μου ότι γράφω καλά, ότι φκάλλω μια αντίδραση τζιαι μια ωμότητα στο τρόπο που περιγράφω τα πράματα, ότι γενικά προκαλώ συναισθήματα με το γράψιμο μου.
Ότι έγραφα, για χρόνια, εμίνησκε μες τα συρτάρκα του γραφείου μου ή ανάμεσα σε φυλλάδια τζιαι τα τετράδια του εκάστοτε σχολείου μου. Εθκίαβαζα τα μετά για να θωρώ τες αλλαγές στην σκέψη μου τζιαι στις απόψεις μου. Τα παραπάνω εχαθήκαν μες το χρόνο τζιαι μέσα σε μετακομίσεις.