Ιστοριες της Νεας Ληδρας

«Μόλις πλακώσει ο θάνατος, αρχίζει η καταγραφή της ζωής..»
Έτσι είναι, μόλις πεθάνει κάποιος ούλλοι αρχίζουν να θωρούν ποιός ήταν, πως έζησε τζιαι τί έκαμε. Γ ια λλίη ώρα φτύνουν τον κόρφο τους τζιαι ευχαριστούν αόρατους φίλους τζιαι δυνάμεις, για την τύχη που είχαν να μεν είναι στην θέση του πεθαμένου τζιαι μετά συνεχίζουν την ζωή τους που τζιαμέ που την αφήκαν.

Ο θάνατος εν η φυσική κατάληξη του ανθρώπου. Πιστεύκω ότι σε ούλλους αξίζει ένας ήρεμος θάνατος, χωρίς πόνο. Σαν τζοιμάσε, να κλωτσήσεις την σίκλα δηλαδή. Τζιαι ο ποιό κακός άνθρωπος στον κόσμο να είσαι, αμα υποφέρεις στο νεκροκρέβατο σου, ούτε άφεση αμαρτιών εννα πίασεις αλλα ούτε τζιαι τα κακά που έκαμες εννα ξυλιφτούν.

Στην περίπτωση του Τάσσου, εγώ λυπούμαι που υπέφερε. Την ίδια ώρα συλληπούμαι την οικογένεια του τζιαι όσους τον αγαπούσαν. Έννεν εύκολο να χάννεις κάποιον που αγαπάς, όποιος τζιαι να ήταν για τον υπόλοιπο κόσμο.

Για τα αγγονούθκια του ήταν ο παππούς τζιαι για τα κοπελλούθκια του ο παπάς. Ούλλοι πρέπει να σεβαστούν τούντην σχέση τζιαι να συμπεριφερτούν ανάλογα.
Όπως τζιαι επίσης κάποιοι πρέπει να σεβαστούν την νοημοσύνη μας τζιαι να σταματήσουν να ξεθάφκουν ιδεολογίες τζιαι συνθήματα που την δεκαετία του εβδομήντα τζιαι να προσπαθούν να ηρωοποιήσουν τον Τάσσο Παπαδόπουλο.

Η ταπεινή τζιαι προσωπική μου άποψη εν ότι ο Τάσσος έκαμε πολλή ζημία όσο τζιαιρό ήταν πρόεδρος.

Επαραπλανούσε τον λαό με πολιτικές φόβου, επροωθούσε την διχόνοια μεταξύ των δύο κοινοτήτων αλλα τζιαι μεταξύ των Ελληνοκυπρίων με σκοπό την παραμονή του στην εξουσία τζιαι τα προσωπικά του συμφέροντα, ανέβηκε στην εξουσία υποσχόμενος άλλα τζιαι εκατέληξε να υποστηρίζει άλλα, εκμεταλλεύτηκε τις πληγές του λαού για να επιβάλει τις φιλοδοξίες του, εκατέστρεψε ούλλη την πολιτική τζιαι το καλό πρόσωπο της Κύπρου (που εδημιουργήθηκε επι προεδρίας Κληρίδη) βυθίζοντας μας σε μια πολιτική που επιστεύκαμε ότι επέθανε μαζί με τον Μακάριο, αρνιόταν πεισματικά τζιαι ξεροτζίεφαλα να συζητήσει το Κυπριακό για να βρεθεί λύση, εστιγμάτισε ένα ποσοστό του λαού με την λαθκία του προδότη, αντικατέστησε ένα κλίμα φιλίας τζιαι καλής διάθεσης που υπήρχε με μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που έδωκε δικαίωμα λόγου σε εθνικιστές τζιαι φασίστες που τόσα χρόνια δεν τους άκουε ούτε η γενέκα τους αμα εμιλούσαν τζιαι τέλος δεν έκαμε σχεδόν τίποτε στην εσωτερική διακυβέρνηση, έπιαεν την Κύπρο με τα φράγματα γεμάτα τζιαι άφηκεν την να μεν έσιει ούτε νερό να πίει.

Εννα εμπορούσα να γράψω πολλά, αλλα εν με κανεί ο τόπος που μου διούν κάθε Κυριακή.

Βασικά έκαμε τα όπως τα έθελε τζιαι τωρά πρέπει εμείς να φκάλουμε την κουφή που την τρύπα τζιαι να υποστούμε τες συνέπειες.

Ο Παπαδόπουλος εν ήταν τζείνο που προσπαθείτε να μας πουλήσετε τες τελευταίες μέρες. Σεβαστείτε το ποσοστό του λαού που εδιαφώνησε μαζί του.
Αν εγουστάραμε την πολιτική του, ίσιεν να τον ξαναφκάλουμε πρόεδρο.

Δαμέ εν το τέλος μιας πολιτικής γενίας που εδημιούργησε το Κυπριακό πρόβλημα.

Ας πάει στο καλό το πλάσμα τζιαι ας ελπίσουμε ότι εννα έρτουν τζιαι καλύτερες μέρες για εμάς..

This entry was posted on Thursday, December 18th, 2008 at 13:44 and is filed under Επικαιρότητα, Ιστορίες της Νέας Λήδρας, Κύπρος. You can follow any comments to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a comment, or trackback from your own site.