Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Ένας φίλος ενοικίασε διαμέρισμα πριν λλίες μέρες τζιαι εκάλεσεν μας να πάμε τον γυρό μας ποτζί να το δούμε. Έτσι τζιαι εγώ σαν κλασσικός Κυπραίος, να μεν πάω με σίερκα όφκιερα, έρεξα που ένα φούρνο στο Πλατύ να πίαω το κάτι τις μου να του πάρω.

Έβαλα σε ένα δισκούι λλία δάκτυλα τζιαι λλίες πιττούες του μελίου τζιαι ένας άλλος φίλος που ήταν μαζί μου, λλία αλμυρά σε άλλο δισκούι. Μετρημένα ίσιεν τζιαι εν ίσιεν 15 γλυκούθκια τζιαι άλλο τόσα αλμυρά μες τα δισκούθκια.

Στο ταμείο λλίον έλειψε να φυρτώ τζιαι να με βουρούν με τα νερά τζιαι με τα γιατροσόφκια. Πέντε λίρες λαλεί μου.  Ήντά δαίμονα λαλώ, εν κούννες που την Βραζιλία που έχουν μέσα τα δάκτυλα; Τα δάκτυλα των ποθκίων μου να επούλουν στην μαύρη αγορά, ίσιεν να φκάλω ποιο λλία λεφτά, που λαλεί ο λόος. Έπιασε με ένα σπαστικό γέλιο τζιαι εξαναρώτησα την αλλοδαπή ταμία «Είσαι σίουρη;». Απαθέστατη τζιαι συνάμα βιαστική έδειξε μου την τιμή πάνω στο χαρτί τζιαι άνοιξε την παλάμη της.

Απέθεσα το πεντολιρί μου τζιαι συνεχίζοντας το γέλιο, είπα δυνατά «Δηλαδή τον που τον Γεννάρι, ένα δισκούι δάκτυλα εννα εν σχεδόν 10 Ευρώ». Οι παραπάνω ενοχληθήκαν επειδή είπα το δυνατά. Ξέρω, αμπα τζιαι εν τους άρεσεν η αλήθκεια.

Τζιαι ό άλλος ο παρέας έδωκεν άλλο 5 λίρες για τα αλμυρά του. Αλόπως το τυρί μες τα τυροπιττούθκια ήταν που το γάλα της γεναίκας του φούρναρη.

Η πικρή αλήθκεια εν ότι σε λλίους μήνες εννα θέλουμε έναν εικοσαεύρω για να φάμε ένα βούκκο να γλυκάνει το βλαντζί μας. Άμα θέλω, τόσα για να πάω στον φούρνο, να δούμε πόσα εννα θέλω να φάω σουβλάκια.

Όποιος πετύχει σουβλιτζή με ποιο λλία που 3 λίρες μες την Λευκωσία, να μας μηνήσει να πιέννουμε να τρώμε. Που να πάω να σταθώ άμα θέλω 3 λίρες (σχεδόν 6 Ευρά) για να φάω σουγλούκκια. Έλεος ποιόν, που τζιαιρός που ήταν η ενισχυμένη που τον Πέρτικο, 20 σελίνια!

Ένα σάπμαριν, μια πατάτες τζιαι ένα νερό προχτές κάτω στην Λευκωσία, 4 λίρες λαλεί μου (σχεδόν 8 Ευρά). Τζιαι να ήταν τζιαι κανένα φαί του χαιρκού; Το σάπμαριν ήταν άθλιο τζιαι μπαγιάτικο τζιαι οι πατάτες πρέπει να εφουσκώνναν μες το λάδι 3 μέρες πριν να μας τες φέρουν. Εμισοέφαα το τζιαι επέταξα το υπόλοιπο.

Στο αεροδρόμιο της Πάφου, πριν 2 εβδομάδες έδωκα πάλε σχεδόν ένα πεντόλιρο. Για τι όμως; Για ένα σάντουιτς τυρί-χάμ τρίγωνο τζιαι ένα μπουκαλάκι νερό. Πρέπει ο μάειρας του αεροδρομίου να κόφκει που το μερί του τζιαι να κάμνει χάμ, εν εξηγείτε αλλιώς ούτε η τιμή αλλά ούτε η γεύση του σάντουιτς. Καλά μα σοβαρομιλούν, τζιαι ύστερα παραπονιούνται γιατί εν έρκουνται τουρίστες στην Κύπρο; Δαμε κλέφκετε μας εμάς που είμαστε δικοί σας, σκέφτου τους ξένους τι τους κάμνετε.

Κορυφαία εν τα καφέ. Εν κυάρεις να παραγγείλεις φραπέ. Μπορεί τζιαι να σου πει 2 τζιαι 3 λίρες. Τωρά μιλούμε για 2 κουταλάκια νέσκαφε τζιαι 2 κουταλάκια ζάχαρη, νάκκουρι νερό τζιαι λλία παγάκια. Είμαστε που τους ποιο ακριβούς καφέδες της Ευρώπης μαζί με το Μιλάνο τζιαι την Όξφορντ Στρίτ. Είμαι σίουρος ότι ο εσπρέσο που εννα σου κάμει ο Ιταλός στην πλατεία του Μιλάνου με το ψευτοφραπέ που εννα σου χτυπήσει ο Κυπραίος σε μια γωνία της Λευκωσίας έχουν την ίδια γεύση και αίσθηση. Καλά ρε ήνταλως την είδαν τούτοι. Ως τζιαι για ένα καφέ, ποιόν να πρέπει να είσαι ματσωμένος;

Για τα ποτά στα μπαρ εν θα πω πολλά. Μόνο ότι τις προάλλες έδωκα 3.50 λίρες για ένα ούζο με νερό. Εν η μπουκάλα στον μπακάλη 4 λίρες τα ευλοημένα μου. Δηλαδή αντραπείτε, με ένα ποτήρι φκάλλετε την μπουκάλα! Το να φκείς έξω, να πιεις για να ξεχάσεις δεν είναι επιλογή πλέον αγαπητοί μου.

Φτινήζουν καπάλι τες σοκολάτες τζιαι τα αναψυκτικά. Εννα γινούμε ούλλοι διαβητικοί τζιαι υπερκινητικοί άλλο λλίο. «Μάμμα τι εννα φάμε πόψε;» «Έκαμα πολλά ωραίες Twix αντιναχτές αγάπη μου».

Η αποθέωση εν ότι εν φταίει ποττέ κανένας. Πάντα το φταίξιμο εν πάνω σε κάποιον μακρινό παραγωγό, σίγουρα εκτός συνόρων που ανεβάζει συνέχεια τις τιμές και αναγκάζει τους τίμιους Κύπριους επιχειρηματίες να μας χτέρνουν για να φκάλουν τα προς το ζην.

Νέο κύμα αυξήσεων είπεν εχτές η τηλεόραση. Σε λλίο τζιαιρό εννα κάμνουμε δάνεια για να αγοράσουμε κουλούρι τζιαι γάλα που τον φούρνο. Εννα φκάλουν τες τασιηνόπιττες σε 12, 24 ή 32 άτοκες μηνιαίες δόσεις τζιαι να βάλλουμε υποθήκη τα σπίθκια μας για να αγοράσουμε σάντουιτς λούντζα-χαλλούμι.

Ώσπου εννα πάει τούτη η κατάσταση. Σε κάποια φάση εννα φκαίνουμε στους δρόμους με τα δελτία για συσσίτιο. Άμα τούτα ούλλα έννεν αισχροκέρδεια, τι ένι;

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προχτές είπε ότι πράγματι κάποιοι ακριβύναν τα πράματα τους χωρίς λόγο. Εθέλαμεν σε εσένα να μας το πεις ρε λεβέντη. Εν τα θωρούμε που μόνοι μας. Άλλο να το λαλείς όμως, τζιαι άλλο να κάμνεις τζιαι κάτι σωστά; Αλλά εσού τι να κάμεις, τζιαι εσύ ένας απλός τουρίστας είσαι. Ότι σου παραντζίελλουν λαλείς μας.

Ένας διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών, Χαραλάμπους αλόπως όπως έπιαεν το φτίν μου, εδήλωσε ότι, πράματα που αγοράζαμε πέρσι με 100 λίρες φέτος θέλουμε 102 ΑΛΛΑ φέτος πίαννουμε 105 που την δουλεία μας. Να σου δώκουμε τζιαι που πάνω Κύριε Χαραλάμπους μου, αφού χρωστούμε τζιαι 3 λίρες, τζιαι πρέπει να είμαστεν ευκαριστημένοι. Είμαστεν πελλοί ούλλοι που λαλούμε ότι ακριβήναν τα πράματα τζιαι εν φκέννουμεν που πάνω. Τζιαι στο κάτω, κάτω ποίος σας είπε ότι πέρσι τα πράματα ήταν φτηνά, τζιαι ότι μόνο φέτος εν το πρόβλημα; Έσιη χρόνια που μας σφάζετε τζιαι ύστερα κάμνετε τους ζίζηρους.

Το άλλο το διαμάντι ήταν ο πρόεδρος που είπε ότι, εν που εμάς τους πολίτες που εξαρτάται να φτηνύσουν τα πράματα και ότι είναι στο πλευρό μας. Ευχαριστούμε Κύριε πρόεδρε, είσαι πολύ ευγενικός. Κάποτε ήταν ο λαός στο πλευρό του προέδρου πλέον εν ο πρόεδρος στο πλευρό του λαού. Στες εκλογές καλό, να βάλουμε εμείς υποψηφιότητα τζιαι να ψηφίσεις εσύ λαό τζιαι όχι εμείς πρόεδρο.

Πάω να σασω την αίτηση μου για την τράπεζα. Την Παρασκευή σκέφτουμε να παραγγείλω γύρο με ταλατούρι τζιαι διπλή πίττα. Αν είναι να ξοδευτώ, να το κάμω λαρτζ ρε κουμπάρε. Ήντά, εννα σπάσω.

This entry was posted on Thursday, October 4th, 2007 at 13:46 and is filed under Επικαιρότητα. You can follow any comments to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a comment, or trackback from your own site.