Η Κυρία Ακρίτα απάντησε στο άρθρο που δημοσίευσα πριν λίγες μέρες σχολιάζοντας με την σειρά μου ένα δικό της άρθρο με το όνομα “Μπλόγκ επιταγών”. Μπορείτε να ενημερωθείτε για το όλο προηγούμενο εδώ.
Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα να μου απαντήσει, εκτιμώ το γεγονός ότι το έκανε.
Κάλλιστα θα μπορούσε να με αγνοήσει. Προτίμησε να ξεκαθαρίσει την θέση της στα μάτια ενός μπλόγκερ.
Οι αντιλήψεις μου και η συνείδηση μου, μου επιβάλλουν λοιπόν να δημοσιεύσω την απάντηση που μου έστειλε.
Την παραθέτω ποιό κάτω..
Αγαπήτέ κύριε Κυριακού,
Διάβασα με μεγάλη προσοχή το κείμενό σας και σας ευχαριστώ θερμά που μου το στείλατε. Θα ήθελα μόνο να σας επισημάνω δυο τρία πραγματάκια όπου νομίζω ότι με αδικείτε:
1. Τα οκτώ χρόνια που αρθρογραφώ στην εφημερίδα, δεν γράφω ευθυμογραφήματα. Αν έχετε διαβάσει ορισμένα κείμενά μου, θα συμφωνήσετε μαζί μου. Γράφω για θέματα κοινωνικά, πολιτικά, ενίοτε προσωπικά, βιωματικά. Κάποιες φορές πιο ανάλαφρα, άλλες πάλι όχι. Και δεν κατανοώ πως εκλάβατε το συγκεκριμένο άρθρο ως ευθυμογράφημα. Καμία σχέση με το είδος.
2.Σε όλο το κείμενο ήταν, νομίζω, διάχυτη η αγάπη μου για το μέσον. Αγαπώ πολύ τα blogs κι όχι μόνο τα φιρμάτα. Να σας θυμίσω ότι, πριν από 4 μήνες περίπου, αφιέρωσα ολόκληρο το άρθρο μου στο blog μιας νεαρής άγνωστης φοιτήτριας που το βρήκα συναρπαστικό; Δυο τρία άτομα συμμετείχαν εκεί, αλλά αυτό δεν μείωνε την αξία του.
3. Αναφέρθηκα σε SITES που κάνουν αγοραπωλησίες ανθρώπινων ζωών (γενικά στο διαδίκτυο) κι όχι βέβαια στα BLOGS. Νομίζω ότι αυτό ήταν απολύτως σαφές.
4. Πουθενά σε όλα αυτά τα χρόνια που γράφω δεν θα δείτε να ευλογάω τα γένια των δημοσιογράφων. Θα σας παρακαλούσα να με παραπέμψετε σε ένα και μόνο άρθρο μου που γράφω κάτι τέτοιο. Καλοί και κακοί υπάρχουν παντού. Και στις εφημερίδες και στα blogs και στα σούπερ μάρκετ και στα μανάβικα. Κι εσείς κι εγώ τους έχουμε συναντήσει στη ζωή μας.
5. Νομίζω ότι αν ξαναδιαβάσετε προσεχτικά το κείμενο (και αυτό της αμέσως επόμενης εβδομάδας όπου αναφέρομαι στα “φόρουμ” του διαδικτύου), θα διαπιστώσετε ότι κατευθύνατε τα βέλη σας σε ένα άτομο που αγαπά και πιστεύει βαθιά στις αξίες που πιστεύετε κι εσείς.
Ευχαριστώ για την ενημέρωση και σας εύχομαι ένα όμορφο σαββατοκύριακο.
Φιλικά
Έλενα Ακρίτα
Μπράβο της όμως έτσι? Η κυρία Ακρίτα σου απάντησε πολύ όμορφα .Ξεκαθάρισε τη θέση της.Εσύ τώρα τι λές?
Na tis peis oti kathe prospatheia na katigoriopoiisei ta bloggs einai san na prospathei na xwsei se katigories tous anthropous kai na tous tsouvaliasei se kaloupia opws kanoun px oi astrologoi. Kathe blogg einai mia ksexwristi ipothesi, ferei tin diki tou apokleistika simptomatologia kai den xaraxirizei kanenan allo para to idio.
Emena i katigoriopoiisi stin opoia to ifos tis me enoxlise den itan toso ta “emetika” kai ta livellografika
oso :”Τα blogs που τα περνάς ντούκου. Είναι εκεί δυο άτομα: Ο Γιάννης που κερνάει κι ο Γιάννης πίνει. Ένας πικραμένος γράφει το μακρύ του και το κοντό του. Κάνει μια αναρτησούλα- ό,τι φανεί στον τρελοστεφανή- κι από κάτω σχόλια”. Nai kiria Akrita s’afton ton kosmo iparxoun kai oi manaxikoi ksexasmenoi Giannides pou diagoun pamria apo akriva gkala kai sinestiaseis, pou tous exoun ksegrapsei kai oi filoi tous, pou ekpempoun apelpismenoi sos ston okeano monaksias tou diadiktiou, ston okeano monaksias ti zoi mas. Areskei mou pou epien na laikisei me sirial opws to “katw apo tin akropoli’ ti stigmi pou den einai se thesi na piasei ton palmo tou mesou anthropou pou vrisketai sto perithorio. En mas paratate.
KALA NA TIS KAMEIS RE!
Κοίτα stalamatia,έννεν θέμα ποιός εννα απαντήσει ποιού.
Ούτε ποιός έσιη άδικο τζιαι ποιός όι.
Τούτη η ανταλλαγή επιστολών μπορεί να κρατήσει για πάρα πολλή τζιαιρό άμα θέλουμε.
Κάποιες συζητήσεις όμως τελείωνουν με μία απάντηση (τζιαι τούτη εν μία που τζίνες).
Εν θωρώ τον λόγο να το συνεχίσω τζι άλλο.
do u feel like a chichen again?
@dokisisofi
Αν με το chicken (τζιαι όι chichen) εννοείς ότι εδείλιασα να απαντήσω έσιης μεγάλο λάθος.
Έννεν θέμα δειλίας,ούτε θέμα ποιός θα έσιη τον τελευταίο λόγο.
Επίσης σκοπός μου εν ήταν τζιαι ούτε ένει να κατατροπώσω κανένα με λόγια τζιαι άρθρα.
Στο κάτω,κάτω η γενέκα εν τζιαι εδιαφώνησε με το άρθρο.Απλά ανάφερε ότι επαρεξήγησα την θέση της τζιαι ότι συμφωνεί μαζί μου σε ότι λαλώ.
Τι εννα της απαντήσω;
Ότι εν συμφωνεί μαζί μου ή ότι λαλεί ψέμματα;
Φαίνεται ότι χάνετε το νόημα του διαλόγου.Οι διαλόγοι εν γίνουνται για να κερδίσει κάποιος ή για να επιβάλει κάποιος την άποψη του.
Θεωρείς ότι πρέπει να απαντήσω,απλά για να απαντήσω;
Εξάλλου εν χρειάζουμε να πείσω κανένα για το αν κωλώνω ή όχι.
“Τα blogs που τα περνάς ντούκου. Είναι εκεί δυο άτομα: Ο Γιάννης που κερνάει κι ο Γιάννης πίνει. Ένας πικραμένος γράφει το μακρύ του και το κοντό του. Κάνει μια αναρτησούλα- ό,τι φανεί στον τρελοστεφανή- κι από κάτω σχόλια”
Pws sxoliazeis esy tin parapanw apopsi?
ΕΞΑΡΧΕΙΑ
Όταν, γοργά ο Χρόνος ως τραβά
τελειώνοντας μαζί του όλα πάρει-
κράτη και μπάτσους κι όλα τα στραβά-
κι αδειάσει απ’ όλα η Πλάση μας τα βάρη,
κι όταν θα σβύσουν των ανθρώπων οι φωνές
κι η γη μας ούτε μνήμη πια δε θα ’ναι,
τότε ως του Ακρόκοσμου τις εσχατιές
τα Σύμπαντα «ΕΞΑΡΧΕΙΑ» θ’ αντηχάνε.
Και πια, σαν μύρου αθέρας, σαν αχός
Και σαν οράματος κι ονείρου δόξα
«ΕΞΑΡΧΕΙΑ» ο Έρως θα ’ναι ο μοναχός
Του Χάους για Κείνον που θα οργούν τα Τόξα.
Κι από τα Σύμπαντα όταν, που βογγούν
Νιο Κόσμο η Νια Βουλή γεννοβολήσει
ΕΞΑΡΧΕΙΑ από τη Μήτρα τους θα βγουν
Κι ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ο Κόσμος θα γεμίσει.
Άρης
(Θέλουν να πάρουν τη ΔΕΗ από τη Νεμέα)
ΝΕΜΕΑ ΚΑΙ ΔΕΗ
ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ ΕΥΚΛΕΗ
Ρε Καραμανλή της πλάκας, πώς σου μπήκε στο τσερβέλο
Κι έτσι με το «άστε ντούε»-κι έτσι με το «έτσι θέλω»
Τη ΔΕΗ πας και μας παίρνεις που ’δώ πέρα είχαμε πρώτα,
Δηλαδή πας και αλλάζεις των Νεμεατών τα φώτα;
Πώς θα βλέπουν τα παιδιά μας να μαθαίνουν στο σχολείο
Ότι ένα κι ένα κάνουν όχι τρία, παρά δύο;
Πώς στο στόμα θα οδηγούμε όταν τρώμε,το πηρούνι
Και αυτό δε θα πηγαίνει προς τ’ αυτιά ή το πηγούνι;
Πώς το βράδυ εφημερίδα ο καθείς μας θα διαβάζει
Και τα μάτια του απ’ την τόση την προσπάθεια δε θα βγάζει;
Πώς θα βλέπουμε αν το χέρι που το χρήμα μας μάς παίρνει
Το γαλάζιο έχει το χρώμα ή αισίως πρασινοφέρνει;
Και δεν έχει και μεγάλη σημασία ποιος μας κλέβει
Μα να μη και μια σαν τούτη απορία μας παιδεύει.
Φτάνουν όσες απορίες η κυβέρνηση μας δίνει
Που απ’ το τόσο ν’ απορούμε έχουμε άποροι όλοι γίνει:
Πώς γεννάει σοφίες τόσες το μυαλό του Αλογοσκούφη
Αφού τόσο του ’χει δώσει ο θεός όσο του Γκούφη;
Πού οι βουλευτές μας βρίσκουν και δυο δυο τις βίλλες έχουν
Κι όλοι πάνω σε Μερσέντες και Φερράρι μόνο τρέχουν;
Πόσα σώβρακα ν’ αλλάζεις άραγε την κάθε μέρα
Όταν πας προσκεκλημένος απ’ τον Μπους στις ΗΠΑ,πέρα,
και ο πλανητάρχης στρέφει προς εσένα τη ματιά του
γρήγορα αν δεν καταφέρεις να κρυφτείς κάπου μακριά του;
Πώς μπορείς και καταφέρνεις και τη φτώχεις την πληθαίνεις
Ενώ η κλίκα η δική σου και ο ίδιος συ πλουταίνεις;
Γιατί άραγε το βέτο που στα Σκόπια είχες βάλει
Πως στα «συν» μετράει νομίζει το αδειανό σου το κεφάλι-
Και γυρνάς πίσω σα να ’σουν ήρωας ή και θεός
Κι όχι ό,τι τώρα είσαι: ηττημένος και φαιδρός.
Κι η μεγάλη απορία που ολουνούς εμάς κατέχει
Είναι πώς,με τόση φόρα που η κυβέρνησή σου έχει
Και πηγαίνει από τονα το κακό στο παραπέρα,
Το καράβι πάνω ακόμα δεν το έριξες σε ξέρα…
Και λοιπόν αφού βουλή σου είναι να μας ξεφωτίσεις
Άκου λίγες από κείνες που ’χω εγώ ακόμα ερωτήσεις:
Πώς θα βλέπουμε σαπούθε πέφτει τάχα η Ραφήνα
Να σου στέλνουμε τα πέντε φάσκελά μας κάθε μήνα
όταν παίρνουμε τους λόγγους, τις πλαγιές και τα ρουμάνια
Της ΔΕΗ για να ξοφλάμε τους λογαριασμούς, με δάνεια,
Που οι τόσες τράπεζές σου μας παρέχουνε αβέρτα
Για να παίρνουν μας κατόπι φαγητό, σπίτι, κουβέρτα;
Κι αν αισχρέ Κωστάκη ξέρεις και από μυθολογία
Πρόσεξε σωστά των μύθων να διακρίνεις την ουσία
Και τον κάθε μύθο στα όρια τα σημερινά να φέρνεις
Άμα θέλεις φουκαρά μου να επιζείς να καταφέρνεις.
Γιατί σήμερα δεν είναι το λιοντάρι της Νεμέας
Παρά η φτώχεια που ’χεις δώσει της Ελλάδας μας της νέας.
Κι αν εσύ αυτόν το λιόντα Ηρακλής σα νέος να ’σουν
Δε σκοτώσεις, τα σαγόνια τα γερά του θα σε χάσουν.
Κι είναι κρίμα η Ελλάδα τον δυνάστη της να χάσει-
Τέτιοι σπάνια δυνάστες φανερώνονται στην Πλάση.
Και ποιος πια θα μας ρουφάει με το καλαμάκι το αίμα;
Ποιος οι εκλογές σα φτάνουν θα μας πνίγει μες στο ψέμμα;
Ποιος σαν κλώσα θα κλωσάει και θα βγάζει κλεφταράδες;
Ποιος ομόλογα θα φτιάχνει να πουλάει κατά δεκάδες;
Ποιος θα κλέβει τον κοσμάκη; Μαχαιριές ποιος θα του δίνει;
Ποιος θα χτίζει εκκλησίες και νοσοκομεία θα κλείνει;
Ποιος στο θειο του θα δίνει να φυλάει τα κλεψιμέικα
Ώστε όταν σπίτι πάει να περνάει πλέον μπέικα,
στο τιμόνι ενώ όταν είναι της Ελλάδας της καυμένης
με το «πόθεν» του το «έσχες» δείχνει άκληρος και πένης;
Μα οι απορίες μας όλες δε θα βρουν ποτέ τους λύση
Αφού όλα της Νεμέας συ τα φώτα θα ’χεις σβύσει.
Και με ολόκλειστα τα μάτια μεις μονάχα θα μπορούμε
Άλλο τίποτα όχι πάρα, μοναχά να θυμηθούμε
όσα βλέπαμε σαν ήταν ο καλός παλιός καιρός-
δηλαδή ο καιρός εκείνος που η Νεμέα είχε φως.
Θα θυμόμαστε ας πούμε μια σκηνή που όλη εκφράζει
Την αισχρή σου την ουσία και σα γάντι της ταιριάζει.
Τότε που όντας με τους άλλους τους μεγάλους ΝΑΤΟικούς
Σε μια πόλη της Ευρώπης, έβλεπες κατά τον Μπους
Σαν μικρούλα πουτανίτσα στο μεγάλον μπρος «προστάτη»
Καρτερώντας να γελάσει-σε «αστείο» που είπες κάτι.
Απ’ το ψεύτικο το γέλιο που γελούσες βλέποντάς τον
Ώστε σα σε δει να ξέρει πως γελάς λατρεύοντάς τον,
Οι γωνιές του στόματός σου ως τ’ αυτιά σου είχανε φτάσει
Και η φάτσα σου είχε χρώμα παντζαριού που ’χει ωριμάσει.
Κι όταν κείνος με την άκρη μόνο σ’ είδε του ματιού του-
Κι όταν είδε έναν που πάντα ήταν κι είναι του χεριού του
Και σ’ αγνόησε όπως κάνει ο ελέφας με μια μύγα,
Τότε πίσω όπως στεκόσουν απ’ τον ατσαλένιο γίγα
Αξιολύπητος τόσο ήσουν να μαζέψεις σα ζητούσες
Του εαυτού σου τα κομμάτια-κι ούτε αυτό δεν το μπορούσες…
Και σου λείψαν πια εκείνες οι φιλόδοξές σου τάσεις
φιλικά με πλανητάρχες να ποθείς να κουβεντιάσεις
για να δείξεις ότι τάχα έγινες κι εσύ ένας κάποιος
επειδή σ’ έχει ψηφίσει άμυαλος λαός και σάπιος.
Κι από τότε φέρεσαι όπως κάθε φέρεται ανάξιος-
Σαν φελλός που ούτε μια λέξη να του πουν δεν είναι άξιος΄
ή σαν πρόθυμη κοττούλα που όλο λέει στον πετεινό:
«Όποτε με θέλεις έλα-για σε πάντα ειμ’ εδώ.»
Θα θυμόμαστε πως βγήκες σαν τη γάτα τη βρεγμένη
Να «επιθεωρήσεις» τάχα τη Ζαχάρω την καημένη
και να δείξεις με το ύφος που γελοία είχες παρμένο
πως εσύ δε φταις καθόλου για ό,τ’ ήταν γινωμένο.
Θα θυμόμαστε και κείνο το «σεμνά και ταπεινά» σου.
Αν αλήθεια εννοούσες ότι πρέπει τα σκυλιά σου
Να δαγκώνουνε μα δίχως, όπως πριν να μας γαυγίζουν,
Το κατάφερες΄ και τώρα με μπαμπάκι μας ξεσχίζουν.
Θα θυμόμαστε όσα κάνεις για τον καπιταλισμό
Ενώ πάντα για τη φτώχεια φέρνεις τον κατακλυσμό.
Θα θυμόμαστε πως έχεις την Παιδεία καταρρακώσει,
Πως στην άσφαλτο δεκάδες ως τα τώρα έχεις σκοτώσει,
Οι φτωχοί πως επληθύναν, πως η Υγεία έχει ρέψει
Και πως έχεις της πατρίδας την περφάνεια σακατέψει.
Θα θυμόμαστε πως έχεις διαλυμένο πια το κράτος
Η αξιοπιστία πως έχει της Ελλάδας πάει πάτος,
Οι αλλοδαποί πως έχουν πια ζητιάνοι καταντήσει,
Πως της ΕΟΚ ζήτουλας είσαι, πως την Κύπρο έχεις πουλήσει.
Τις χαρές που είχες κάνει οι δικοί σου όταν όλοι
Τ’ ασφαλιστικό ψηφίσαν καθώς γνήσιοι χαχόλοι.
Κι ας μην έχεις διόλου τσίπα κι αξιοπρέπεια καμμιά,
Μα μπορείς χωρίς καθόλου να σου γίνει εσέ ζημιά
Τη ΔΕΗ να μη τη διώξεις απ’ την πόλη της Νεμέας-
Τη ΔΕΗ τη για την πόλη του Ηρακλέους αναγκαίας.
Ώστε φώτα έχοντας πάλι,να θυμόμαστε πιο λίγο
Και να έχουμε το νου μας στων αμπέλων μας τον τρύγο
Κι όχι στις βρωμιές τις τόσες που από δαύτες όλος ζέχνεις
Μιας και κόσκινο αυτές είναι παλαιάς για σένα τέχνης…
1-5-08
Άρης
http://www.youtube.com/watch?v=Ncgy_X_R7QA
To γελοιον του πραγματος
@Joshoua: @ ορθα λαλεις
lol καλοοοοοο 😛
asteia video kai eikones sto 9gags
Thank you! will bookmark this!!!