Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Παραθέτω ποιό κάτω τις καταθέσεις δύο παιδίων, που συνελήφθησαν απο τους μπάτσους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Όλα τελικά ξαναγυρνάν σε ‘μας,όλα.
Πού θα πάει,θα τα βρείτε μαζεμένα…

Κατάθεση 1:
Την Πέμπτη 27/4 αποφασίστηκε τελικά μετά από διάφορες συζητήσεις και διαφωνίες, από μερικούς, να γίνει το critical mass την Παρασκευή 28/4 με τόπο συνάντησης την πλατεία ελευθερίας και ώρα συνάντησης 18:00. Τελικά αφού μαζεύτηκαν γύρω στους 35-40 ανθρώπους με ποδήλατα, skateboards και πατίνια (οι πλείστοι ήταν 20 χρονών και κάτω λόγω της ανοργανωσιάς και της τελευταίας στιγμής που ενημερώθηκαν οι περισσότεροι) ξεκίνησε η πορεία κατά τις 18:30 – 18:45 στους δρόμους. Η πορεία αποφασιζόταν κατά την στιγμή της διαδρομής. Περάσαμε από το δρόμο που περνά έξω από την βουλή, από τον κυκλικό κόμβο της ΑΤΗΚ, από τη Μακαρίου και μετά δεξιά από τα φώτα του Ληκαβητού, φτάσαμε στα φώτα του Γαβριηλίδη πήγαμε αριστερά και μετά από αρκετή απόσταση στρίψαμε προς τα δεξιά Μέσα από παρόδους πήγαμε στον κυκλικό κόμβο του προεδρικού. Αφού δώσαμε λίγους γύρους στον κυκλικό κόμβο στραφήκαμε προς την λεωφόρο Δημοσθένη Σεβέρη. Σε μεγάλη απόσταση είδαμε ένα περιπολικό της αστυνομίας και 1-2 αστυνομικούς να μας περιμένουν. Εγώ ήμουν στο πίσω μέρος της πορείας. Το μεγαλύτερο μέρος της πορείας προσπέρασε τους αστυνομικούς. Τελικά τα περιπολικά ήταν δυο μάλλον τρία και οι αστυνομικοί καμία δεκαριά. Τους προσπέρασα και ‘γω όμως κοίταξα πίσω μου για να δω τη συμβαίνει με τους αστυνομικούς. Είδα να συλλαμβάνουν ένα μικρό χρήστης skateboard, γύρω στα δεκαπέντε. Κόντεψα να δω τη γίνεται και είδα της 2 αδερφές ηλικίας 14 και 19 να προσπαθούν να τις συλλάβουν και αυτές. Τότε πήγα κοντά για να ζητήσω τους λόγους σύλληψης των νεαρών και με ρώτησαν οι αστυνομικοί τι θέλω και έτρεξαν αμέσως καταπάνω μου 4-5 αστυνομικοί, ένας εκ των οποίων ήταν της ομάδας “Z”, με εχθρικό ύφος και μου είπαν ότι είμαι υπό σύλληψη προσπαθώντας να με πιάσουν. Εγώ τρομοκρατημένος απέφευγα τη σύλληψη μου και τους κατέβαζα τα χέρια από πάνω μού. Μου έλεγαν συνεχώς και με θυμωμένο ύφος να μπω στο περιπολικό για να πάω στο τμήμα. Εγώ τους ρωτούσα γιατί, και ένας από αυτούς τελικά μου είπε για οχλαγωγία. Εγώ δεν δεχόμουν την κατηγορία και δεν ήθελα να μπω στο περιπολικό γιατί φοβόμουν για το τι θα γινόμουν μετά (δεν είναι μια φορά που αστυνομικοί ξυλοκόπησαν διαδηλωτές και μη). Εντωμεταξύ συνεχώς η ένταση αυξανόταν και ‘γω από τον φόβο μου έπεσα χάμω και προσπαθούσα να αποφύγω την σύλληψή μου. Προσπαθούσαν να με πιάσουν χειροπόδαρα για να με βάλουν στο περιπολικό. Δεν τους άφηνα. Ο αστυνομικός της ομάδας “Z” προσπαθούσε να μου βάλει χειροπέδες και φυσικά δεν το δεχόμουν. Οι υπόλοιποι με “κολοσερνάν” στο πεζοδρόμιο με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν από την τριβή γδαρσίματα στους δύο μου αγκώνες. Ακόμα άκουγα από κάποιο αστυνομικό κάθε τόσο ότι θα “φάω” ξύλο γι’ αυτό να μπω στο περιπολικό. Ο “Ζετάς” τελικά μου έβαλε χειροπέδες στο αριστερό μου χέρι, αρκετά σφικτά ώστε το χέρι μου να πρηστεί στο σημείο που βρίσκεται ο καρπός μου, και περηφανευόταν ότι μου έβαλε χειροπέδες και ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα, γι’ αυτό να μπω στο περιπολικό για να μην μου σπάσει το χέρι. Έτσι μου έβαλε και στο δεξί χέρι χειροπέδες, ο καρπός του δεξιού μου χεριού έπαθε ότι έπαθε και ο αριστερός αλλά σε μικρότερο βαθμό, κατάφεραν να με σηκώσουν και να με κάτσουν στο περιπολικό σπρώχνοντάς με μέσα. Κατά την διάρκεια της σύλληψής μου ζητούσα συνεχώς στους αστυνομικούς να συζητήσουμε ήρεμα το γιατί να με συλλάβουν και εκείνοι με έντονο ύφος μου έλεγαν ότι θα το συζητήσουμε στο τμήμα. Ακόμα μου είπαν ότι έσπασα τον προφυλακτήρα του περιπολικού και ‘γω τους ρωτούσα πότε έκαμα τέτοιο πράγμα. Κατά την μεταφορά μου στο τμήμα σε συζήτηση με τους αστυνομικούς ο ένας είπε ότι έπρεπε να ζητήσουμε την άδεια τους για την διαδήλωση αυτή και ότι έχουμε κάποιους νόμους και πρέπει να τους τηρούμε. Ακόμα μου είπε ότι τέτοιες ενέργειες οδηγούν στη καταστροφή του συστήματος στη αναρχία και σε πραξικόπημα. Εγώ χαμογέλασα και τον ρώτησα εάν σοβαρομιλά και αν μια ειρηνική διαδήλωση με τα ποδήλατα προκαλεί όλα αυτά που είπε. Πρώτα μας πήραν εμένα και τον άλλο συλληφθέντα 15χρονό σ’ ένα αστυνομικό σταθμό. Λίγο πριν, λόγω της έντασης μου, είχε “σπάσει” η μύτη μου με την οποία έχω για χρόνια πρόβλημα όπου πήγα μέσα στις τουαλέτες του σταθμού για να την πλύνω και για να πάρω χαρτί για να σταματήσω την αιμορραγία. Τους ζήτησα να μου βγάλουν της χειροπέδες αλλά δεν το έκαναν. Εντωμεταξύ σε εκείνο το σταθμό ήρθε και ο “Ζετάς” που μου είχε βάλει τις χειροπέδες και μου έδειχνε μια γρατσουνιά μικρότερη του ενός εκατοστού στο δάκτυλό του λέγοντας μου να κοιτάξω τι του έκανα! Ακόμα και οι άλλοι αστυνομικοί γελούσαν μαζί του. Τελικά με πήραν στον αστυνομικό σταθμό του Ληκαβητού μαζί με τις δυο αδερφές και τον άλλο διαδηλωτή κατά τις 20:00 – 20:30. Κάθε λίγο μας ζητούσαν τα στοιχεία μας και μας είπαν να ενημερώσουμε τους γονείς μας για το συμβάν. Στο απέναντι πεζοδρόμιο βρισκόταν μια ομάδα από αυτούς που συμμετείχαν στο critical mass και άλλοι. Τους είδαν 2 αστυνομικοί, και τους φώναξε ο ένας να φύγουν από εκεί. Δεν έφευγαν και τότε μου είπε να τους πω εγώ γιατί θα τους συλλάβουν για παράνομη συνάθροιση! Τον ρώτησα εάν κάνουν κάτι παράνομο και αν όταν βλέπουν μια παρέα κοντά σε αστυνομικό σταθμό τους συλλαμβάνουν και ο άλλος μου είπε, με έντονο ύφος, όχι αλλά θα βγάλουμε ένταλμα για την σύλληψή τους, να μην τους αντιμιλώ και να μην τους λέω πώς να κάνουν την δουλεία τους. Γι’ αυτό πρέπει να τους πω φύγουν για το δικό μου καλό αποκαλώντας με άχρηστο. Διερωτήθηκα γιατί άχρηστος. Ακόμα τους ρώτησα γιατί άναψαν και μου λένε με έντονο ύφος ότι είναι ήρεμοι και να καθίσω αν θα συνεχίσω με το ίδιο “φκιολί”(;). Τέτοιου είδους κουβέντες γίνονταν συνεχώς μέσα στο τμήμα μεταξύ εμάς και των αστυνομικών. Προηγουμένως ένας αστυνομικός με ρώτησε τη θα σπουδάσω και του είπα και μου είπε ότι δεν θα τα βγάλω πέρα με τέτοιες συμπεριφορές, ότι δείχνω βάνδαλος και ότι δεν ξέρω να συμπεριφέρομαι(!). Μετά ήρθε ένας δικηγόρος γνωστός μου για να με υπερασπιστεί. Ο δικηγόρος είχε μια μικρή λογομαχία με τους αστυνομικούς ιδιαίτερα όταν ήθελε να μιλήσει ιδιαιτέρως με μας (εμένα τις δυο αδερφές και τις μανάδες μας, το 15χρονο τον άφησαν να φύγει μετά από 1,5 – 2 ώρες μετά την σύλληψή του γιατί η κατηγορία του ήταν η οχλαγωγία ενώ σε ‘μενα άφηναν υπόνοιες ότι θα με κρατούσαν για 24 ώρες) και οι αστυνομικοί έστειλαν μια αστυνομικό να ακούει τη λέμε. Ο δικηγόρος ζήτησε να μιλήσει ιδιαιτέρως με τους πελάτες του και μετά από λογομαχία η αστυνομικός έφυγε. Έδειξα στον δικηγόρο τον πρησμένο μου καρπό και τα γδαρσίματα στους αγκώνες μου και οι κοπέλες κάτι κοκκινίσματα στα χέρια τους. Ο δικηγόρος μετά από μικρές λογομαχίες μαζί τους κατάφερε να τους πείσει να πάμε στις πρώτες βοήθειες. Πήγαμε και μετά από αρκετή ώρα έγινε η διάγνωση και φύγαμε. Κατηγορήσαμε τους αστυνομικούς ότι μας χτύπησαν. Όταν ανεβήκαμε και πάλι στο 1ο όροφο του τμήματος είδα τους αστυνομικούς όλο όρεξη για δουλεία να τρώνε σουβλάκια (J). Εντωμεταξύ όπως μας ανέφεραν οι αστυνομικοί έδιναν κατάθεση 4 πολίτες εναντίον μας την ίδια ημέρα και 5 θα έδινα την επόμενη. Όταν περιμέναμε έξω κάναμε διάφορες συζητήσεις με τους αστυνομικούς και εγώ ρώτησα ένα εάν έχω κατηγορία και για εξύβριση και μου είπε όχι αφού δεν μας έβρισες. Ύστερα από πολλή ώρα και ταλαιπωρία ήρθε η σειρά μου να κάνω την κατάθεσή μου. Είπα τα γεγονότα όπως έγιναν δίνοντας 1,5 σελίδα κατάθεση. Η κατηγορίες εναντίων μου ήταν για οχλαγωγία, αντίσταση κατά της αρχής, δημόσια εξύβριση και για καταστροφή δημόσιας περιουσίας. Της κατηγορίες τις αρνήθηκα και όσο για την αντίσταση κατά της αρχής δεν ήταν αντίσταση όπως ήθελε να γράψει ο ανακριτής μου αλλά ήταν φόβος για την σωματική μου ακεραιότητα. Στο διπλανό δωμάτιο όπου έδιναν κατάθεση οι δύο αδερφές άκουγα λογομαχίες με τον ανακριτή και συνεχώς να ρωτά τα ίδια πράγματα. Όπως μου ανέφερε η μητέρα μου και οι δύο αδερφές ο ανακριτής τους έβαλλε άλλες λέξεις από αυτές που οι δύο κοπέλες έλεγαν. Το πιο τραγικό είναι ότι οι δύο αδερφές ηλικίας 14 και 19 με μικρή σωματική διάπλαση κατηγορούνται, μεταξύ άλλων για επίθεση και πρόκληση σοβαρής σωματικής βλάβης σε 4 μυώδεις αστυνομικούς!!! (τα σχόλια δικά σας) Τελικά με άφησαν να φύγω γύρω στις 2 π.μ. και τις κοπέλες γύρω στις 3 π.μ. Η μητέρα τους μετά την κατάθεση των θυγατέρων της έμεινε για να κάνει παράπονα γραπτώς στο τμήμα για την όλη κατάσταση παρά την δυσφορία των αστυνομικών.

Άτε να δούμε πότε θα σταματήσει η κατάσταση αυτή με την αστυνομία. Πρέπει κάποιοι να συνειδητοποιήσουν ότι γεγονότα σαν αυτά και χειρότερα (π.χ ξυλοδαρμοί διαδηλωτών και μη από αστυνομικούς) δεν γίνονται από μερικούς αστυνομικούς (5η φάλαγγα όπως τους ονομάζει ο αρμόδιος υπουργός) αλλά από τους πλειστούς αστυνομικούς όταν τους δοθεί η ευκαιρία. Ακόμα πρέπει να καταλάβουν ότι τα γεγονότα αυτά δεν είναι μεμονωμένα όπως ισχυρίζονται οι αστυνομικοί. Από την όλη υπόθεση επαληθευθήκαν οι σκέψεις μου και οι γνώσεις μου, όχι μόνο εμένα, ότι οι αστυνομικοί, ιδιαίτερα νεαρής ηλικίας, φοβούνται τους ανώτερούς τους και ότι τα γεγονότα αυτά γίνονται κατά παρότρυνσης των ανώτερων τους και ίσως να έχουν καλύτερη αστυνομική καριέρα όταν τα κάνουν αυτά. Άρα το πρόβλημα δεν είναι σε μερικούς αστυνομικούς αλλά στο όλο σύστημα της αστυνομίας. Τελικά ποιος είναι ο ρόλος της αστυνομίας να υπερασπίζεται και να βοηθά τους πολίτες η να είναι εναντίων τους και να προκαλούν τον φόβο σε αυτούς;

Κατάθεση 2:
Τη Παρασκευή 28\4, ώρα 8 περίπου το απόγευμα κατά τη διάρκεια μιας ειρηνικής πορείας με τα ποδήλατα (Critical Mass), διαμαρτυρία για τη ρύπανση του περιβάλλοντος, εναντίωση στον πόλεμο του Ιράκ, και ζητώντας τη μειωση της αλόγιστης χρήσης αυτοκινήτου, έγινε η σύλληψη τριών ανηλίκων ηλίκιας
14,15,17 χρονών και η δική μου, ηλικίας 19 χρονών.
Αφού άφησαν να περάσει η πορεία των 40 περίπου ατόμων απο μπροστά τους, οι μπάτσοι επιλέξαν να συλλάβουν τον συγκεκριμένο 15χρονο, ο οποίος δεν ήταν υπεύθυνος για τίποτα περισσότερο από οτι η υπόλοιπη πορεία. Αυτό ήταν ξεκαθαρα μια κίνηση προκλητική και μια προσπάθεια εκφοβισμού για την άμεση αποτροπη τέτοιων διαμαρτυριών .
Το συμβάν το είδαμε αρχικά εγώ με την μικρή μου αδερφή επειδή είχαμε μείνει πίσω, γιατί το ποδήλατο της είχε κάποιο πρόβλημα και φτάνοντας εκεί ζητήσαμε το λόγο της σύλληψης του. Οι μπάτσοι, 3 ή 4, ήρθαν κατά πάνω μας με άγριο τρόπο για να μας απομακρύνουν χωρίς να μπούν στο κόπο να δώσουν μια μικρή εξήγηση ή ενημέρωση για το λόγο της πράξης τους, αν και το ζητούσαμε συνεχώς. Είχαμε το δικαίωμα να ξέρουμε για πιο λόγο επενέβαιναν στη πορεία μας με αυτόν τον προκλητικό τροπο, έτσι ζητούσαμε να πάρουμε εξηγήσεις ενώ παράλληλα δεχόμασταν σπρωξήματα και απειλές για να απομακρυνθούμε. Φτάνοντας κοντά μας ο 17χρονος φίλος ζήτησε να μάθει και ο ίδιος το λόγο της σύλληψης, αμέσως του αναγγέλθηκε οτι είναι υπό σύλληψη. Τρομοκρατημένη εγώ και η αδερφή μου στεκόμασταν δίπλα του αφού φοβόμασταν οτι θα τον κτυπούσαν. Οι μπάτσοι τον τραβούσαν βίαια και με απειλές οτι θα τον κτυπούσαν ήθελαν να τον βάλουν στο περιπολικό. Ο ίδιος συνεχώς τους ζητούσε να συζητήσουν ήρεμα και να του πουν το λόγο της σύλληψη του.
Στο χώρο βρισκόντουσαν 4 αστυνομικοί και ένας της ομάδας «Ζ» που προσπαθούσαν να απομακρύνουν βίαια εμένα και την αδερφη μου, ενα κοριτσι των 14 ετων. Την κρατούσαν τοσο δυνατά που τα σημάδια στα χέρια της φαινόντουσαν ώρες μετά τη σύλληψη. Όταν απελευθερώθηκε από τα χέρια του σε μια στιγμή μέσα στη ταραχή και την οργή της για τη συμπεριφορά απέναντι της αποκάλεσε το μπάτσο που την κρατούσε «βλάκα» χαμηλόφωνα. Μια 14χρονη εξαγρίωσε τον αστυφύλακα που της είχε συμπεριφερθεί σαν ζώο λίγο πιο πριν και αυτός αμέσως την άρπαξε λέγοντας της πως ειναι υπο σύλληψη και απειλώντας την «τώρα να δεις τι θα πάθεις που έβρισες αστυνομικό». Εγώ έτρεξα κοντά της και ο αστυνομικός με άρπαξε με τον ίδιο τρόπο για να με συλλαβει. Σέρνωντας μας βίαια μας πέταξαν στο περιπολικό κυριολεκτικά σαν εγκληματίες για να μας μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα Λυκαβητού, όπου μετά από λίγο φέρανε και τους άλλους δυο.
Ο 17χρονος είχε τους καρπούς των χεριών του πρησμένους απο τις χειροπέδες, του τις είχαν βάλει τόσο σφιχτά που τα χέρια στο σημείο των καρπών του ειχαν ματώσει. Στους αγκώνες και τα χέρια είχε πληγές οι οποίες οφείλονταν από οτι μου είπε μετά στο οτι τον έσερναν οι μπάτσοι κάτω στο δρόμο.
Στο τμήμα βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την συνεχή ειρωνεία των μπάτσων προς τους τρεις μας, μια και ο 15χρονος που συνελήφθηκε πρώτος χωρίς κανένα λόγο αφέθηκε ελεύθερος χωρίς να δώσει κατάθεση. Επίσης προκαλώντας μας με ψεύτικους ισχυρισμούς για πραξεις στις οποίες δεν προβήκαμε, προσπάθησαν ύπουλα να μας αποσπάσουν λόγια τα οποία μπορούσαν να διεστραβλώσουν για να μας ενοχοποιήσουν. Για να μας τρομοκρατήσουν έλεγαν πως θα μας επιβάρυναν με ψευδείς κατηγορίες και ακόμη ισχυρίζονταν οτι είχαν κάμερα που μας ενοχοποιούσε. Μας φόβιζαν επίσης οτι θα κατηγορούμασταν με βάση τις μαρτυρίες 4 πολιτών για παράπονα οχλαγωγίας και εξύβριση κατά τη διάρκεια της πορείας κάνοντας εμας τους τρεις να πληρώσουμε για οποιοδήποτε παράπονο κατά τις πορείας που λάβαμε μέρος. Και ήταν φανερό οτι κάθε συζήτηση που άνοιγαν είχε σκοπό να βρουν κάτι από τα λεγόμενα μας να τα χρησιμοποιήσουν για να μας κατηγορήσουν αργότερα.
Αφότου έγιναν οι καταθέσεις των μπάτσων μετα απο πολύωρη αναμονή ξεκίνησαν οι ανακριτικές καταθέσεις. Ο ανακριτής έδειχνε ένσταση σε πολλά σημεία των απαντήσεων μου και πολλές φορές ήθελε να αλλάξει τα λόγια μου. Μου έλεγε πως η συγκεκριμένη κατάθεση είναι ασήμαντη και πρέπει απλά να περιγράψω πολύ γενικά το γεγονός. Αυτά που θεωρούσε ο ίδιος λεπτομέρειες και έπρεπε να πιέσω για να τα γράψει ήταν οποιαδήποτε αναφορά στη βίαιη συμπεριφορά τους.
Τελειώνοντας τη δική μου κατάθεση μπόρεσα να παρακολουθήσω τη κατάθεση της αδερφής μου η οποία επειδή ήταν ανήλικη γινόταν με τη παρουσία της μητέρας μου. Η μητέρα μου ήταν απελπισμένη. Ο ανακριτής προσπαθούσε να κατευθύνει τα λόγια της αδερφής μου για να την κάνει να συνεναίσει σε πράγματα που δεν κάναμε εκμεταλευόμενος την ηλικία της και δεν δεχόταν να γράψει τα γεγονότα όπως του τα περιέγραφε παρόλη την έντονη παρέμβαση της μητέρας μου.
Μετά απο όλα αυτά οι κατηγορίες μας αναγγέλθηκαν επίσημα. Κατηγορούμαι για «επίθεση κατά αστυμομικού», για «πρόκληση σοβαρής σωματικής βλάβης» σε άλλο αστιφύλακα, «παρεμπόδηση των αστυνομικών στη διεκπεραίωση των καθηκόντων τους» , «οχλαγωγία», «δημόσια εξύβρηση αστυνομικών» και «αντίσταση κατά της σύλληψης». Σχεδόν οι ίδιες κατηγορίες επιβαρύνουν την αδερφή μου! Η μητέρα μου στη συνέχεια προέβει σε γραπτή κατάθεση παραπόνου για την κακοποίηση μας και γραπτή καταγγελία για την όλη συμπεριφορά της αστυνομίας στο τμήμα και τη διαδικασία ανάκρισης της αδερφής μου.
Οι παράνομες και απροκάληπτες συλλήψεις, η πρόκληση, η απόκρυψη της αλήθειας και η δημιουργία ψευδών κατηγοριών έχει γίνει η κύρια τακτική της αστυνομίας. Όταν το γόητρο ενος μπάτσου 30 χρονών μπορεί να θικτεί απο ένα κοριτσάκι 14ων και σαν τιμωρία του χαρίζει την εμπειρία να τρέχει στα δικαστήρια με κατηγορίες φανερά γελοίες τότε χαίρομαι για το συγκεκριμένο συμβάν που μπορεί να αποδείξει την «ικανότητα», και την «ευφυϊα» για ακόμη μια φορά των οργάνων του κράτους που τίθονται υπεύθηνα για την «ασφάλεια» μας.

ΛΟΙΠΟΝ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΣΑΤΙΡΑ. 

ΔΗΛΑΔΗ ΟΠΩΣ ΛΑΛΕΙ ΤΖΙΑΙ ΤΟ ΒΙΚΙΠΕΔΙΑ:

Η σάτιρα επιχειρεί τον εμπαιγμό κάποιας έννοιας ή προσώπου που ο σατιρικός καλλιτέχνης θεωρεί ότι αξίζει τέτοια αντιμετώπιση με σκοπό συχνά τη βελτίωση του αντικειμένου. Γίνεται μέσω μεθόδων όπως η παρωδία, η υπερβολή, η σύγκριση, η αναλογία και η ειρωνεία.

Ενώ η σάτιρα μπορεί να αποτελέσει μέσο διασκέδασης, γι’ αυτό και συχνά είναι βάση του χιούμορ και συνεπώς συστατικό της κωμωδίας, δεν περιορίζεται στον τομέα της ψυχαγωγίας.

ΣΤΑΜΑΤΑΤΕ ΝΑ ΚΑΜΝΕΤΕ ΚΟΜΜΕΝΤ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΥΛΛΟΥ ΣΑΣ ΤΖΙΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΦΚΟΥΣ ΣΑΣ.

ΑΜΜΑ ΧΑ, ΗΛΙΘΙΟΙ.

Το άρθρο αυτό είναι αναδημοσίευση απο ένα πολύ παλίο άρθρο του περιοδικού “Παρα Πέντε”.

Πιθανόν να αναρωτιέστε…
…Γι’ αυτές τις. περίεργες αισθήσεις τον κορμιού σας… γι’ αυτή την κάψα, τις ανατριχίλες που νιώθετε τα τελευταία χρόνια… για όλα εκείνα τα πράγματα που οι γονείς σας σας είπαν ότι θα συζητήσουν μαζί σας “όταν γίνεις αρκετά μεγάλη “. Λοιπόν, εμείς θέλουμε να σου γνωστοποιήσουμε ότι μεγάλωσες ήδη όσο πρέπει!

Αρκετά μεγάλη για να μάθεις τι επιθυμεί να κάνει το σώμα σου. Και πώς να το κάνει. Γιατί είσαι πια αρκετά μεγάλη για να γίνεις μια πλήρως κατατοπισμένη και πεπειραμένη νέα γυναίκα. Είναι σημαντικό να αποκτήσεις αυτές τις πληροφορίες ελεύθερα, καθαρά, πλήρως. Γι’ αυτό το λόγο, πρώτα απ’ όλα —κι είναι πολύ
σημαντικό αυτό — μην ρωτήσεις τους γονείς σου. Ακόμη περισσότερο, μην τους δείξεις αυτόν τον Οδηγό για κανέναν λόγο. Δεν είναι ότι οι γονείς σου δεν επιθυμούν ό.τι καλύτερο για σένα. Αλλά έχουν μεγαλώσει μια παλαιότερη εποχή, όπου τα ζητήματα ζωής και έρωτα θεωρούνταν ζητήματα που προκαλούσαν ντροπή κι αμηχανία… κάτι που έπρεπε, να γίνεται μυστικά. Λοιπόν, εμείς δεν νομίζουμε ότι είναι πράγματα που πρέπει να προκαλούν ντροπή. Εμείς νομίζουμε ότι είναι πράγματα καταπληκτικά. Και θέλουμε να έχεις τις καλύτερες εμπειρίες που μπορείς ν’ αποκτήσεις τα επόμενα χρόνια. Ετσι άκου,διάβαζε και καλωσόρισες στον υπέροχο κόσμο της ευχαρίστησης.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΡΑΣΤΗ;
Δυστυχώς πολλοί άντρες, που φαίνονται ελκυστικοί απ’ έξω, είναι στην πραγματικότητα εντελώς ομοφυλόφιλοι — συχνά χωρίς να το ξέρουν οι ίδιοι. Ανδρες ψηλοί, αθλητικοί, ευρύστερνοι, με γυμνασμένα κορμιά, στην πραγματικότητα — ασυνείδητα — κατά βάθος επιθυμούν άλλους άνδρες. Πρέπει ν’ αποφεύγεις σταθερά άνδρες που είναι αθλητές η καλλιτέχνες και άνδρες που ντύνονται κομψά, με ακριβά ρούχα και καθαρά πουκάμισα και φροντισμένα παπούτσια. Αυτοί οι “άνδρες” έχουν μια τάση να ξοδεύουν χρήματα σε πολυτελή γεύματα και ακριβές διασκεδάσεις, σε ταξί και σε δώρα για να καταφέρουν να σε ξεγελάσουν. Οι έμπειροι γνήσιοι άνδρες με αυτοπεποίθηση —το είδος ακριβώς που χρειάζεσαι— δεν νιώθουν ανάγκη ν’ αλλάξουν τις φυσικές αναλογίες του σώματος τους, ούτε να επιδειχτούν. Εχουν χαλαρούς ώμους, μια λογική αναλογία πάχους, συνήθως στο στομάχι, κάτι άφθονο που σου προσφέρει την άνεση στις ιδιωτικές σας στιγμές να πιάνεις — γιατί νομίζεις ότι έχει βγει η, έκφραση “σαρκική απόλαυση” —. Ενα ακόμη σημαντικό σημείο; οι παντρεμένοι άνδρες δεν θα φλυαρήσουν ποτέ για σένα στο σπίτι σου ή στο σχολείο. Ανδρες που επισκέπτονται την πόλη σου σε σύντομο επαγγελματικό ταξίδι είναι διακριτικοί, ευγνώμονες και τους χαρακτηρίζει το πάθος. Αναζήτησε τους.

ΠΟΣΟ… “ΜΕΓΑΛΟΣ”… ΘΑ ‘ΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ;
Μην ντρέπεσαι. Είναι σημαντική ερώτηση, και γύρω από το Θέμα υπάρχει μεγάλη σύγχυση. Ο μέσος όρος του μήκους του πέους ενός άντρα είναι 7-8 εκατοστά. Αντρες με μεγαλύτερο μήκος συχνά καταφεύγουν σε επώδυνες χειρουργικές επεμβάσεις για να το κοντϋνουν. Σε πάχος ο μέσος όρος είναι περίπου στο μέγεθος ενός στυλογράφου.

ΠΟΣΟ… “ΠΟΛΥ”… ΔΙΑΡΚΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ;
Μερικοί άντρες μπορούν να επεκτείνουν τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης περισσότερο κι από το ρεκόρ των 30 δευτερολέπτων. Συνουσία με έναν έμπειρο άντρα μπορεί να φτάσει και τα 45 δευτερόλεπτα. Μια φορά στις χίλιες μπορείτε να πετύχετε έναν άντρα, που μπορεί να κρατήσει και ένα λεπτό. Αν σου συμβεί, μην το πεις στις φιλενάδες σου ότι κατάφερες να’χεις έναν απ’ αυτούς τους πολύτιμους εραστές των 60 δευτερολέπτων.

ΠΩΣ ΘΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΟΡΓΑΣΜΟ;
Ο γυναικείος οργασμός είναι μια αίσθηση που πολύ δύσκολα μπορούμε να εξηγήσουμε με λογία, αλλά οι πλέον ικανοποιημένη και έμπειρες γυναίκες συμφωνούν οτι είναι μια αίσθηση “σαν κάτι να είναι μέσα σου “. Οταν το πέος ενός άντρα είναι μέσα οτο αιδοίο σον ή στο στόμα σον ή στα κωλομέρια σου, αυτό είναι οργασμός. Θα ανακαλύψετε ότι ένας πραγματικά επιδέξιος εραστής εφαρμόζει στον έρωτα την ίδια τεχνική που ένας ειδικός της γαστριμαργίας συμβουλεύει για ένα γεύμα: ν’ αφήνεις πάντα κάτι τις στο πιάτο. Οταν μετά τη συνουσία αισθανθείς γενικά ότι κάτι περισσότερο θα έπρεπε να έχει γίνει και σου έχει μείνει μια αίσθηση ανικανοποίηοης, τότε μπορείς να είσαι σίγουρη ότι είχες την εμπειρία μιας αξέχαστης ερωτικής πράξης.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΛΑΠΛΟΣ ΟΡΓΑΣΜΟΣ;
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΣΤΟΜΑΤΙΚΟ ΣΕΞ;
Αυτό είναι μια από τις πιο σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα δυο φύλα. Εάν κοιτάξεις τις εικόνες ενός άντρα και μιας γυναίκας θα δεις ότι το πέος ενός άντρα ταιριάζει τελεία στο στόμα μιας γυναίκας. Απ’ την άλλη, μεριά, το στόμα ενός άντρα δεν ταιριάζει στο αιδοίο μιας γυναίκας. Ετσι, μια γυναίκα το να διεγείρει στοματικά έναν άντρα κάνει μια φυσική πράξη. Ενώ το να βάζει ένας άντρας το στόμα τον στο αιδοίο ή στην πέριξ περιοχή είναι μια πράξη, αφύσικη.

ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΕΞ;
Οι άντρες έχουν πολλούς τρόπους να εκφράσουν την ικανοποίηση τους. Η ικανοποιημένη τον όψη ακολουθούμενη από έναν βαθύ ύπνο είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι εσύ κι αυτός είστε τέλειο ζευγάρι. Ενα άλλο παράδειγμα έκφρασης της ανδρικής ικανοποίησης είναι όταν ο άντρας ανάψει αμέσως μετά την τηλεόραση για να δει έναν αγώνα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ. Πολλές γυναίκες βρίσκουν μια ιδιαίτερη μετα-ερωτική ικανοποίηση πηγαίνοντας στην κουζίνα και φέρνοντας μια ωραία κρύα μπύρα στον άντρα, μαζί με κάτι ελαφρύ — σάντουιτς, τσιπς, ξηρούς καρπούς— για να βοηθήσουν το ταίρι τους να αναπληρώσει τις θερμίδες που κατανάλωσε.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ;
Ανικανότητα είναι αυτό που συμβαίνει όταν ένα κορίτσι ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ να διεγείρει κατάλληλα τον άνδρα. Αυτό συμβαίνει όταν η φάτσα της δεν είναι τέλεια η όταν αυτή μιλάει πάρα πολύ πριν πέσει στο κρεβάτι μαζί του. Οταν αυτό συμβαίνει, μπορείς να τον βοηθήσεις αν του ανάψεις την τηλεόραση σε κάποιον αγώνα ή φέρνοντας του κανένα σαντουϊτσάκι. Μια άλλη πολύ καλή τεχνική για να τον διεγείρεις είναι να καλέσεις μια πραγματικά όμορφη φιλενάδα σου και να κάνετε ό,τι σας ζητήσει, είτε σ’ αυτόν, είτε μεταξύ σας ενώ αυτός θα κοιτάζει.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΩ ΤΟ “ΜΥΣΤΗΡΙΟ” ΖΩΝΤΑΝΟ
Ενας καλός τρόπος για ν’ αποφύγετε τα πράγματα να γίνουν βαρετή ρουτίνα είναι ν’ αλλάξεις το στυλ των ρούχων σου. Ζαρτιέρες, μαύρα διαφανή εσώρουχα, δερμάτινα κολλητά, θα βοηθήσουν να προσελκύσεις την προσοχή του. Επίσης, δεν πρέπει να παίζεις μόνο το “ένας-προς-ένα”. Προσκάλεσε την πιο ελκυστική και τσαχπίνα φιλενάδα σου να λάβει μέρος. Μια άλλη τεχνική, —που νομίζουμε ότι είναι, η καλύτερη— είναι να χρησιμοποιείτε ψευδώνυμα. Ας είναι το ταίρι σας ο “Κύριος Αγνωστος”. Μην τον αφήσεις να σου πει που μένει ή να σου αποκαλύψει τον αριθμό του τηλεφώνου του. Θα διαπιστώσετε ότι αυτό δημιουργεί μια θαυμάσια ατμόσφαιρα μυσιηρίου στα ειδύλλια σας.

ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ;
Οταν ψάχνεις για τον ιδανικό άντρα 30-40 χρονών, παντρεμένος, σε ταξίδι για δουλειές, με παχάκια που επιβεβαιώνουν την αρρενωπότητά του— κάνε μια βόλτα στα μπαρ κεντρικών ξενοδοχείων γύρω στις 8.30 το βράδυ. Κοίταζε τριγύρω και όταν βρεις τον άνθρωπο σου, ξεκούμπωσε τα πάνω τρία από τα τέσσερα κουμπιά της μπλούζας σου, περπατά αργά προς το μέρος του, κλειστού το μάτι, σκύψε πάνω τον και ψιθύρισε του οιο αυτί “Κούκλε, να σε κεράσω ένα ποτό; “Αυτός ο διάλογος πραγματικά σπάει τον πάγο και τα πράγματα θα εξελιχθούν ομαλά από κει και πέρα.

Μερικες αλλες σπουδαιες ερωτήσεις

“Εάν μείνω έγγυος, πώς θα ξέρω ποιος είναι ο πατέρας;”
Δεν υπάρχει κανένας απολύτος τρόπος να το μάθεις.

“Πού θα πρέπει να με πάει ένας άντρας;”
Επειδή υπάρχουν τόσοι πολλοί ομοφυλόφιλοι που θέλουν να πηγαίνουν το “ταίρι” τους σε πολυτελή ρεστωράν, εσύ να ψάξεις νια τον άνδρα που προτιμάει τις υπαίθριες καντίνες νια ένα σάντουιτς στο χέρι. Αυτό σημαίνει ότι το μυαλό του δεν είναι στο φαγητό, αλλά ξέρεις πού.

“Τι σημαίνει εάν δεν μου τηλεφωνάει;”
Μπορεί να προσπαθεί να κρατήσει το μυστήριο ζωντανό. Μετά από μερικές βδομάδες, πήγαινε μια βόλτα μέχρι το μπαρ και κοίτα να δεις αν γύρισε. Αν δεν γύρισε, βρες κάποιον άλλο τύπο με τις ίδιες προδιαγραφές και εφάρμοσε την ίδια τεχνική του να “σε κεράσω ένα ποτό κούκλε”. Είναι πολύ πιθανόν να συναντήσετε έναν καινούριο καταπληκτικό εραστή.

Eχω ένα φόβο που τον έχουνε όλοι
Και μια φωτιά που την ταίζω με λάθη
Και περιφέρομαι από πόλη σε πόλη
Μ’ ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Εχω ένα δρόμο μα δεν ξέρω που βγάζει
Μια ίσια γραμμή σ’ ένα βρώμικο χάρτη
Και στροβιλίζομαι απ’ τη μια άκρη στην άλλη
Μ’ ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Εχω μια θλίψη που ‘ναι τόσο μεγάλη
Που όλο φοβάμαι μη τυχόν και ξεσπάσει
Κι ισορροπώ μέσα σ’ του ονείρου τη ζάλη
Μ’ ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Εχω έναν ήλιο χλωμό στη φορμόλη
Μια καρδιά που διψάει σαν καμένο χωράφι
Και περιφέρομαι από πόλη σε πόλη
Μ’ ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Λοιπόν…
Εδώ είμαστε και πάλι.
30 ολόκληρα χρόνια από το πραξικόπημα της Ελληνικής Χούντας στην Κύπρο και την επακόλουθη συνέπεια της Τούρκικης εισβολής.
Εδώ είμαστε ακόμα, με την ελπίδα μια μέρα να μπορέσουμε να γυρίσουμε στα σπίτια των γονιών μας, των παππούδων μας.Εδώ είμαστε με την επιμονή μας στην άμεση αποχώρηση των Τούρκικων στρατευμάτων και τις προσφυγές μας στον ΟΗΕ.
Ακόμα εδώ, με το αίσθημα του αδικημένου, του κατατρεγμένου και του πληγμένου από τον πόλεμο.
Να πιπιλάμε τις ίδιες κουβέντες, τις ίδιες αιτίες και τις ίδιες ελπίδες.
Ανεχόμενοι με το ίδιο σθένος που ανεχόμαστε την κατοχή της μισής πατρίδας μας, τους πατριωτισμούς που μας πασάρουν καθημερινά από τις Μερσεντές τους, οι πολιτικοί μας.
Εθελοτυφλούμε ακόμα…
Στους μύθους που κατέρρευσαν όταν οι Ελληνόφωνοι και Τουρκόφωνοι κάτοικοι του νησιού, αγκαλιάστηκαν μετά από 30 χρόνια στα οδοφράγματα.
Που κατέρρευσαν, όταν οι Τουρκόφωνοι Κύπριοι κερνούσαν γλυκά και καφέδες στους Ελληνόφωνους του νησιού, στους καφενέδες που κάποτε καθόντουσαν παρέα.
Στην πρώτη Ελληνική πρόταση που ακούσαμε από Τουρκόφωνο και σκεφτήκαμε
«Μα καλά, που τα μάθανε τα Ελληνικά αυτοί»
Στην πρώτη Τούρκικη πρόταση που ακούσαμε από τον παππού μας και σκεφτήκαμε
«Κοίτα τον παππού, μιλάει και Τούρκικα»
Στο πρώτο βήμα μας μετά από 30 χρόνια στην Αμμόχωστο, στην Κερύνεια και στην Καρπασία, που σκεφτήκαμε
«Και εδώ Κύπρος είναι»
Στις ιστορίες που μοιράζονται μαζί μας οι παλαιότεροι, που μιλάνε για τον φίλο Αχμέτ, για τον συνάδελφο Μωχαμέτ και για τον γείτονα Μουσταφά.
Αυτές που κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε.
Και να συνεχίσουμε να μισούμε ο ένας τον άλλο, να πολεμάμε ο ένας τον άλλο, να βριζόμαστε στα οδοφράγματα και να σκοτωνόμαστε στα αναχώματα.
Εκεί που πρέπει να κτίσουμε σχολεία, καφενέδες και γήπεδα για να μοιραζόμαστε και να απολαμβάνουμε την γή μας.
Λοιπόν…
30 χρόνια μετά.
Μια νέα μέρα για την Κύπρο ίσως να αρχίζει ή μπορεί η νύχτα να συνεχίσει
Αν συνεχίσουμε να ακούμε τους ηλίθιους που μιλούν για Ελληνικό νησί..
Τους ηλίθιους που μιλούν για Τούρκικο νησί.
Τα έλεγαν και το 74.
Τώρα τι έχουν να πουν;
Τι έχουν να πουν σε εμένα που μεγάλωσα την άγνοια!
Που αγνοούσα τους ανθρώπους που ζουν απέναντι. Που τους μισούσα χωρίς να τους ξέρω. Που θα έδινα την ζωή μου για να τους δω νεκρούς, χωρίς καν να ξέρω το λόγο.
Τι έχουν να πουν στον νεαρό Τουρκόφωνο, που σκέφτεται το ίδιο και δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα;
Τι έχουν να πουν στους καθημερινούς ανθρώπους που το μόνο που θέλουν είναι να ζήσουν ήσυχα και ειρηνικά στις πέντε πιθαμές γη που τους έδωσε η φύση.
Τι να πουν κι αυτοί..
Ότι τα έκαναν σκατά;
Ότι έλεγαν ψέματα;
Ότι φοβούνται μήπως ξεβολευτούν από τις ευρωθέσεις τους και τις αυτοκινητάρες τους;
Ότι τους εμπιστευτήκαμε τα όνειρα μας και τις φιλοδοξίες μας και αυτοί τα μετέτρεψαν σε μετοχές;
30 χρόνια μετά..
Τα ίδια, τα ίδια, τα ίδια…
Ένα αφιέρωμα στις ειδήσεις, ένα άρθρο σε μία σελίδα, μια ομιλία σε ένα κοσμικό κέντρο…
Τελειώνει εδώ όμως;
Άλλαξε το κανάλι ρε μαλάκα, αρχίζει το μάτς….