Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Μόλις άκουσα για τα Κυπριακά βραβεία μουσικής, κατάλαβα περί τίνος πρόκειται. Ακόμα μια απέλπιδη προσπάθεια της νεοκυπριακής πραγματικότητας να γαντζωθεί απο κάτι Ελλαδίτικο. Ανάμεσα σε τόσα άλλα, για ακόμα μια φορά, σαν μικρό παιδί που ζητά επίμονα και σπαστικά σημασία απο τον πατέρα του, αντιγράφουμε ακόμα και τους χειρότερους θεσμούς απο τον Ελληνικό χώρο.

Είναι βέβαια κατανοητό ότι τα “Βραβεία Μουσικής Κύπρου”, είναι μια κακή αντιγραφή των μουσικών βραβείων Αρίων. Αλήθεια, μπορούν να αντιγράψουν, κακά, την κάκιστη των Ελληνικών εκδηλώσεων; Και όμως μπορούν.

Τα βραβεία Αρίων είναι ένας θεσμός που προσβάλλει την μουσική νοημοσύνη των ανθρώπων, αν ακόμα υπάρχει (άκουσα ότι την έχει κλέψει ο Φοίβος). Δεν μπορεί να απευθύνονται σε μουσικούς, απο την στιγμή που δεν συμμετέχουν όλοι οι μουσικοί, αλλά μόνο αυτοί που οι εταιρείες τους είναι μέλη της IFPI. Επίσης, οι μουσικοί πρέπει να βραβεύονται απο ανθρώπους με μουσική παιδεία και άποψη. Όχι απο celebrity δημοσιογράφους, που οι γνώσεις τους στην μουσική ξεκινούν και σταματούν στην απομνημόνευση του τελευταίου σουξέ της Δέσποινας Βανδή.

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι τα βραβεία Αρίων είναι μια προσπάθεια των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών να πείσουν τις άβουλες ορδές του λαού ότι, έχουν ποιότητα και μάλιστα βραβεύονται για αυτό. Ο παπάς που χαϊδεύει τα γένια του δηλαδή.

Λοιπόν, πάρτε όλο αυτό το σκηνικό και μεταφέρτε το αυτούσιο στην Κύπρο. Ονομάστε το Μουσικά Βραβεία Κύπρου και αμέσως έχετε ακριβώς το ίδιο καρναβάλι με την Ελλάδα. Το καρναβάλι όμως στην Κύπρο είναι ξαναβρασμένο φαγητό, επειδή, βραβεύουν τους ίδιους ακριβώς καλλιτέχνες που βραβεύουν και τα βραβεία Αρίων. Εκτός απο την ικανότητα να αντιγράφουν ξεπεσμένες εκδηλώσεις, έχουν και την ικανότητα να αντιγράφουν και τους νικητές!

Θα μπορούσα να το εκλάμβανα σαν ακόμα ένα καρπό της μοντέρνας υπερκατανάλωσης των ΜΜΕ. Δεν μπορώ όμως γιατί οι επεκτάσεις της εν λόγο εκδήλωσης επηρεάζουν τις μικρές κοινωνίες Κυπρίων μουσικών που προσπαθούν να ακουστούν εδώ και χρόνια.

Πρώτα, πρώτα, η εκδήλωση μπορεί να βραβεύσει όποιον γουστάρει και όποιον της κάνει κέφι. Δικά τους τα λεφτά άρα μπορούν να παραχαϊδεύουν και να προωθούν όποιον θέλουν. Τα βραβεία αυτά δεν έπρεπε να ονομαστούν με ένα γενικό όνομα όπως Βραβεία Κύπρου. Να τα ονομάσουν Βραβεία Σίγμα, Βραβεία IFPI, Βραβεία ΓΣΠ, Βραβεία Άννα Βίσση ακόμα και Βραβεία Μόσφιλο, αλλά όχι Βραβεία Κύπρου!!

Δεν αντιπροσωπεύουν την Κυπριακή Μουσική Κοινωνία (ναι υπάρχει) ούτε τους Κύπριους μουσικούς, άρα δεν έπρεπε να χρεώνονται στο όνομα της Κύπρου άλλα στο όνομα του ματσομένου που τα διοργανώνει. Τουλάχιστον στην Ελλάδα, το σκέφτηκαν και τα ονόμασαν Βραβεία Αρίων και όχι Ελληνικά Βραβεία Μουσικής.

Η μεγαλύτερη επίδραση που έχει η εν λόγο εκδήλωση, της οποίας η επίδραση ενισχύεται απο το γεγονός ότι είναι η πρώτη που διοργανώνεται στην Κύπρο, είναι το ότι προσπαθεί να ενισχύσει την αντίληψη του ότι, στην Κύπρο δεν υπάρχει μουσική κοινότητα. Ότι δεν υπάρχουν μουσικοί, δεν υπάρχουν συγκροτήματα και δεν γίνεται μουσική δουλεία. Ότι Κύπριοι μουσικοί είναι μόνο αυτοί που ζουν και διαπρέπουν στις πίστες και στα δισκάδικα της Ελλάδας.

Λοιπόν δεν είναι έτσι!

Η Κύπρος έχει δική της μουσική σκηνή, υπάρχουν άπειρα συγκροτήματα και πάρα πολλοί τραγουδιστές με φωνές και κομμάτια μακράν καλύτερα απο αυτά που προωθούν οι προαγωγοί των Ελληνικών Μουσικών Εργοστασίων.

Στην Κύπρο υπάρχουν μουσικοί απο όλα τα μουσικά στρώματα, hip hop και rock μέχρι λαϊκά και pop. Κανείς δεν τους εκτιμά και κανείς δεν τους βοηθά. Δεν πουλάνε, δεν έχουν σκάνδαλα και δεν βγάζουν CD κάθε τρεις μήνες. Δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.

Διοργανώνοντας μουσικά βραβεία, χωρίς την παρουσία Κύπριων μουσικών, αμέσως υπονοείς ότι στην Κύπρο δεν υπάρχει μουσική σκηνή και ότι η Κύπρος εξαρτάτε απο τους μουσικούς της Ελλάδας έτσι κατευθείαν προσβάλλεται η δουλεία και η προσπάθεια χιλιάδων Κύπριων μουσικών που προσπαθούν να δείξουν την δουλεία τους στον κόσμο. Δημιουργείτε επίσης μια λανθασμένη εντύπωση και παραπληροφόρηση στον κόσμο που παρακολουθεί την εκδήλωση.

Ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει, το έχω ξεκαθαρίσει και ποιο πάνω, το θέμα είναι σε ποιού το όνομα και την πλάτη το κάνει. Δεν έχουν ανάγκη οι Κύπριοι μουσικοί τα ξεπεσμένα βραβεία διαφόρων άσχετων. Ούτε έχουν ανάγκη την αναγνώριση των μουσικών εργοστασίων. Τουλάχιστον στην Κύπρο υπάρχουν ακόμα μουσικοί που το κάνουν επειδή τους αρέσει και όχι για να γίνουν διάσημοι και για να τους γράφουν τα περιοδικά και να τους δείχνουν οι μεσημεριανές εκπομπές.

Κανένας όμως δεν έχει δικαίωμα να αποκαλεί τα βραβεία του, βραβεία Κύπρου απο την στιγμή που δεν είναι! Στο όνομα των Κυπρίων μουσικών δεν μπορείτε να προωθείτε τις φτηνές σας απομιμήσεις και τα τις αντιγραφές των βραβείων Αχρείων.

Γιατί βραβεία Αχρείων είναι και εκείνα στην Ελλάδα.

Βραβεία Αχρείων είναι και τα αντιγραμμένα δικά σας στην Κύπρο.

This entry was posted on Wednesday, June 21st, 2006 at 05:04 and is filed under Ιστορίες της Νέας Λήδρας, Κύπρος, Μουσική. You can follow any comments to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a comment, or trackback from your own site.