Καταλαβαίνω ότι σαν κοινωνία, δεν προωθούμε τα παιδία μας να ρισκάρουν, να δοκιμάσουν πράματα καινούργια. Η συμπεριφορά των γονίων εν βασικός παράγοντας.
Που την ημέρα που θα γεννηθούν, οι γονιοί απλώνουν τα φτερά τους γυρώ που τα μωρά με σκοπό να τα προστατεύσουν που τα πάντα. Δεν τα αφήνουν να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο τζιαι προωθούν τα να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι δοκιμασμένο τζιαι ασφαλές, που ταυτόχρονα θα δοκιμάσουν να ακολουθήσουν τζιαι ούλλοι οι υπόλοιποι της γενίας τους.
Έτσι καταλήγουμε ούλλοι να θέλουμε να γίνουμε δάσκαλοι, καθηγητές, κυβερνητικοί, γιατροί, δικηγόροι τζιαι τραπεζικοί. Όποιος δοκιμάσει να γίνει κάτι εντελώς διαφορετικό (όπως για παράδειγμα χορευτής ή ζωγράφος), οι πρώτες αντιδράσεις που τον περίγυρω του θα είναι να τον αποθθαρύνουν τζιαι να το πείσουν να κάμει κάτι άλλο.
Τα τελευταία χρόνια, η μοντέρνα αντιμετώπιση είναι να αφήκεις το κοπελλούι σου να σπουδάσει ότι θέλει (να το αφήκεις, σάννα τζιαι εν δική σου η απόφαση ευθής εξ αρχής, το κοπελλούι έν έσιει γνώμη) τζιαι μόλις έρτει πίσω να σούσεις γή τζιαι ουρανό να το βάλεις στην κυβέρνηση ή στην τράπεζα. Έστω τζιαι αν τζείνο που εσπούδασε έν έσιει καμία σχέση με τζείνο που θα κάμνει εν τέλει.
Ούλλοι θέλουμε το καλό τον κοπελλουθκίων μας. Ούλλοι θέλουν τα κοπελλούθκια τούς να μεν περάσουν δύσκολα χρόνια. Ειδικά οι γονιοί της δικής μου γενίας που επεράσαν φτώχεια τζιαι πόλεμο.
Απλά με τούτη τη λογική, καταλήγουμε να είμαστε μια χώρα που κάμνουμε ούλλοι λλίο πολλά το ίδιο πράμα. Καταλήγουμε να είμαστε μια χώρα στην οποία ούλλοι ανταγωνίζουνται για να βολευτούν σε πολλά λλίες θέσεις τζιαι αφιερώνουν την ζωή τους στο να το καταφέρουν. Για αυτό ακριβώς το λόγο, οι πλείστοι που φεύκουν στο εξωτερικό διαπρέπουν σε πολλά τζιαι διάφορα επαγγέλματα.
Για χρόνια το μοναδικό, αναγνωρισμένο ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης στην Κύπρο, ήταν το πανεπιστήμιο Κύπρου. Έτσι, για να είσαι αναγνωρισμένος επαγγελματίας, έπρεπε είτε να σπουδάσεις στο εξωτερικό είτε στους λιγοστούς κλάδους του πανεπιστημίου.
Θέλω να καταλήξω στο ότι, σαν γονείς, πρέπει να βοηθούμε τα παιδία μας να αντιλαμβάνουνται τις ικανότητες τους τζιαι να τα προωθούμε να κάμνουν πράματα στα οποία θα είναι πάνω που ούλλα ευτιχησμένοι αλλα τζιαι ικανοί να τα κάμνουν.
Σαν κοινωνία που την άλλη, πρέπει να δημιουργήσουμε τες βάσεις αλλα τζιαι τες επιλογές για τις μελλοντικές γενίες να σπουδάσουν τζιαι να εξασκήσουν επαγγέλματα που θα τους κάμουν ευτηχισμένους σαν ανθρώπους τζιαι πετυχημένους σαν επαγγελματίες.
Έννεν λογικό κάποιος νέος, να σπουδάζει με μάστερ στην ρομποτική σε ένα που τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αγγλίας τζιαι να έρκεται στην Κύπρο για να δουλέψει γραφέας στην υδατοπρομήθεια.
Η γενία μου έχασε τη σειρά της. Ας ελπίσουμε ότι εμείς εννα θωρούμε ποιό μπροστά σαν γονίοι τζιαι η κοινωνία που εννα ζήσουν τα παιδία μας, να εν μια κοινωνία που εννα τους διά επιλογές τζιαι όι να τα περιορίζει.
Οσον τζιαι να το θελεις η άναγκη που νοίωθεις ως γονιος να προστατεύσεις το (ταχα) απροστατευτον κοπελουιν σου εν σε αφηνει να το αφησεις να ακολουθήσει τζείνον που νοίωθει ή τουλαχιστον τζεινο που το τραβα.Καλουπωνουμεν τους στα καλουπια που εμεις εθελαμεν να σπασουμεν.Στην προσπαθεια μας να τους δωκουμεν τα καλυτερα εφοδια αναγκαζουμεν τους να ακολουθησουν τες επιλογες μας.
Ελπιζω τζι εγω ν’ανοιξουμεν νακκον παραπανω τα μαθκια μας για να μεν την παθει τζιαι τουτη η γενια.
“Η γενία μου έχασε τη σειρά της”. Δηλαδή παραδίδουμε τα όπλα και συνεχίζουμε στο υπόλοιπο της ζωής μας σε μια δουλειά που δε μας εμπνέει, ούτε μας ικανοποιεί, απλά μας δίνει ένα καλό μισθό? Και αν όχι, πότε μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι οκ για κάποιον να ψάξει αυτό το κάτι που τον γεμίζει, και πότε θεωρείται ότι είναι αργά και καλύτερα να μείνει εκεί που είναι? Πιστεύω ότι δε χασαμε καμιά σειρά, απλά πρέπει να βρούμε το θάρρος να κάνουμε το μεγάλο βήμα… Έτσι κι αλλιώς πόσοι είναι αυτοί που αυτό που ήθελαν στα 18 τους είναι το ίδιο με αυτό που θέλουν πιο μετά στη ζωή τους. Ετσι κι αλλιώς πόσοι είναι αυτοί που θέλουν το ίδιο πράγμα σε όλες τις φάσεις της ζωής τους? Και από πλευράς γονικής καθοδήγησης, πώς μπορεί ένας γονιός να αφήσει το παιδί του να ειδικευτεί σε κάτι που το πιθανότερο στο μέλλον να μην του δίνει ούτε τον κατώτατο μισθό? I could really use some answers…
“Τα τελευταία χρόνια, η μοντέρνα αντιμετώπιση είναι να αφήκεις το κοπελλούι σου να σπουδάσει ότι θέλει (να το αφήκεις, σάννα τζιαι εν δική σου η απόφαση ευθής εξ αρχής, το κοπελλούι έν έσιει γνώμη) τζιαι μόλις έρτει πίσω να σούσεις γή τζιαι ουρανό να το βάλεις στην κυβέρνηση ή στην τράπεζα. Έστω τζιαι αν τζείνο που εσπούδασε έν έσιει καμία σχέση με τζείνο που θα κάμνει εν τέλει.”
ur so right
giati valleis tono se oulla ta giota?
Συμφωνώ(όπως πάντα σχεδόν!) με τον Richie…
ego en ime toso esiodoksi oti touti i stasi tha allaksigiati, i riza en vafkia k mallo antanakla tin koultoura mas .aspoume an rotisi kapios mia mitera ti kamnis ena pi:”eimaste kala,eto exoume fkiavasmata,”epiame” 5 A fetos k 2 B”. EPIAME. oi oti to kopeloui mou epiase.diladi i kinonia en mas theli atoma, alla omades me toso stena oria pou an pi ena melos tis emodas na travisi piso ena kamou ta panta gia na katsi piso sti thesi tou.skeftou oti ena moro molis gennithi, gia toulaxisto to proto xrono zois tou kimate sto idio domatio me tous gonis!se xores p.x. pou exou mia telios diaforetiki nootropia, touto to prama theorite “pathologiko”.ara enen thema mono doulias.pou ti stigmi pou gennioumaste kouvaloume to varos twn atipon nomon tis kinonias mas.k epidi ene mia diadikasi pou ginete ipogia k siopila, sto telos kataligoume na leme ta pio amartola psemata ston eauto mas k ston kosmo giro mas. simfono mazi sou.alla en iksero posi dinamiki iparxi gia tin metastrofi.to xirotero en oti en dioume sto kopeloufkia kinitro na zisou,gnosi, anthektikotita k pathos na vroun tin eftixia tous.katadikazoumen ta sto marasmo tis ilis k “twn kalon lefton”.k kamnoume faulous kiklous.
Έσιεις πολλή δίκαιο, αν τζιαι χωρίς όνομα (none)..
Πολλή δίκαιο..