Πριν δύο χρόνια περίπου, επήρε με ένας φίλος να φάμε γύρο σε ένα καινούργιο γυράδικο που είσιεν ανοίξει στην περιοχή δεξιά απο τον κυκλικό κόμβο του «Όχι» στην Λευκωσία. Είσιεν μου κάμει εντύπωση το γεγονός ότι το συγκεκριμένο κατάστημα, εν είσιεν μενού στα Ελληνικά, ήταν είτε Συριακά, είτε κάτι μισοφαγωμένα Εγγλέζικα.
Ο γύρατζης επίσης, εν ήξερε τζιαι πολλά Ελληνικά οπόταν έπρεπε να του δείχνουμε με το σίερι στο περίπου τί εθέλαμε. Τέλος, οι περισσότεροι θαμώνες του καταστήματος, ήταν ξένοι, προφανώς Σύριοι οι οποίοι ερίχναν μας κλεφτές ματίες του ύφους «Καλά τούτοι ύνταλως εβρεθήκαν δαμέ;». Για πρώτη φορά, τότε, ένιωσα ότι είμαι ξένος κάπου, τζιαι το απίστευτο ήταν το ότι, τούτο εσυνέβαινε στην ίδια μου την χώρα.
Στην θαλπωρή της οικίας μου, τζιαι παρέα με ένα ποτήρι μπύρα, ο φίλος μου εξεστόμισε την κλασσική, Κυπριακή ατάκα «Εννα μας φαν αλλο λλίο, οι *%$###&μαύροι». Αν τζιαι διαφωνώ με την συγκεκριμένη έκφραση, τζιαι την καθομιλουμένη της έννοια, έσιει κάποια βάση. Όντως, μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι έρκουνται που μια άλλη χώρα, νιώθουν ξένοι τζιαι ο κόσμος φέρεται τους σαν ξένους, εν λογικό να έχουν την τάση να συμπεριφέρουνται σαν νομάδες, σαν βδέλλες.
Δηλαδή εν λογικό τούτοι οι ανθρώποι να έρκουνται στην Κύπρο, να προσπαθούν να αποκομίσουν όσα περισσότερα γίνεται που οικονομικής πλευράς, με ορθόδοξους ή ανορθόδοξους τρόπους τζιαι άμα βαρεθούν να σηκώνονται να πιέννουν αλλού.
Για αυτό , εμείς σαν κάτοικοι του νησιού, εν πρέπει να φοούμαστε τζιαι να επικρίνουμε την προσπάθεια εργασιακής ανεξαρτησίας τζιαι εγκατάστασης τούτων τον ανθρώπων. Αντίθετα, αμα θωρούμε καταστήματα δικά τους, περιοχές που ανοίουν δουλείες δικές τους, που γενικά προσπαθούν να κτίσουν μια μικρή, δική τους κοινωνία μες την δική μας, πρέπει να σιερούμαστε.
Η περιοχή δεξιά που τον κυκλικό κόμβο του «Όχι» πλέον έσιει κρεοπωλείο Συριακό, περίπτερο Συριακό, βιντεοκλάμπ Συριακό, παντοπωλείο Συριακό τζιαι διάφορα άλλα μαγαζιά που τα ανοίουν αλλοδαποί οι οποίοι κάθε άλλο παρά να μας φάν θέλουν. Τούτο σημαίνει, ότι οι συγκεκριμένοι ανθρώποι προσπαθούν να κτίσουν μια κοινωνία, να στεριώσουν, να νιώσουν την περιοχή δική τους, σπίτι τους.
Με λίγα λόγια, μια περιοχή που μετά τον πόλεμο έμεινε μισή τζιαι πεταμένη, έσιει την ευκαιρία να αναζωογονηθεί, να ανθίσει στα σίερκα κάποιον ανθρώπων που απλά γυρεύκουν κάποιον τόπο να ξεκινήσουν τζιαι να θεμελιώσουν μια νέα ζωή. Άμα δημιουργηθεί μια μικρή κοινωνία, ένας πυρήνας Συριακός τζιαμέ, σημαίνει ότι τούτοι οι άνθρωποι πλέον εν θα νιώθουν όσο ξένοι τζιαι όσο χαμένοι νιώθουν τώρα. Σημαίνει ότι, εννα ξεκινήσουν να περιποιούνται την περιοχή, να σάζουν τα σπίθκια, τους δρόμους, τα καταστήματα. Γενικά θα ξεκινήσουν να δημιουργούν μια Συριακή συνοικία την οποία θα προσέχουν τζιαι θα προσπαθούν να την κάμνουν καλύτερη.
Τζιαι στο τέλος της ημέρας, άμα νιώσουν την περιοχή σπίτι τους, εννα ξεκινήσει να τους κόφτει τζιαι εννα ξεκινήσουν να οργανώνονται. Πλέον, οι Σύριοι (στην προκειμένη αλλά ισχύει για ούλλες τες αλλοδαπές ομάδες) εν θα εν πεταμένα άτομα που προσπαθούν να επιβιώσουν (νόμιμα ή παράνομα) σε μια ξένη χώρα, αλλά εννα εν μια μικρή κοινωνία που εννα δουλεύκει τζιαι να συμπεριφέρεται τίμια τζιαι να προσφέρει στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο της Κύπρου.
Εμείς που την άλλη, έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε τζιαι να ζήσουμε που κοντά μια άλλη κουλτούρα, που μόνο καλό μπορεί να μας κάμει. Απλά πρέπει να κάτσουμε να σκεφτούμε, πόθθεν τζιαι πώς εξεκινήσαν οι Κυπριακές παροικίες του Λονδίνου τζιαι της Αστόριας. Τζιαμέ ίσως να καταλάβουμε καλύτερα τα θετικά της κατάστασης τζιαι να ξεκινήσουμε να θωρούμε τα πράματα που άλλο μάτι.
Συμφωνώ τζιαι όντως το πρώτο που μου’ρτεν στο νού εν η φάση δαπάνω με τους Εγγλέζους που γυρέφκουν αφορμή να σου φωνάξουν Φάκιν φόρεηνερ (τζιαι να τραβήσουν τζιαι μασιέρι άμαν λάχει).
Δυστυχώς όμως το δέυτερο που μου ρτεν στο νού εν η ποντιακή συνοικία στην Πάφο….άτζιαπισσου..
Έτσι Joshoua…έτσι!
Τζαι γω νιώθω περίεργα όταν κατεβαίνω σε εκείνη την περιοχή της Λευκωσίας. Μόνο που δεν συμφωνώ ότι η παρουσία των ξένων βοηθά στην αναζωωγόνηση της περιοχής. Χωρίς καμμιά προσπάθεια των δικών μας αρχών (δημοτικών και κράτους) η περιοχή φθίνει και τα παλιόσπιτα εννα πέσουν πάνω στις τζεφαλές των ανθρώπων. Δυστυχώς με την εγκατάλειψη της περιοχής από τους ιδιοκτήτες της (το ότι δεν φτιάχνουν τα σπίτια αλλά εισπράττουν ενοίκια που τους μετανάστες) τα πράγματα χειροτερεύουν και οι μετανάστες γκετοποιούνται. Η αλήθεια είναι ότι επερίμενα που τη δήμαρχο, την οποία εκτιμώ, να αρχίσει να σκέφτεται πώς θα βελτιώσει τις συνθήκες της ζωής των ξένων και να μπορούν να συνυπάρξουν με τους ντόπιους χωρίς να ενοχλείται ο ένας που την παρουσία του άλλου. Μάλλον όμως, τωρά που το ξανασκέφτουμαι, τούτο μοιάζει ναν λίο ουτοπικό, αφού σε όλες τις πόλεις του κόσμου (κυρίως της Ευρώπης) συναντάς τις φτωχογειτονιές που ζουν μόνο οι μετανάστες. Θα πρέπει να μάθουμε να ζιούμε δίπλα δίπλα τζαι να μεν νιώθουμε περίεργα τζαι ξένοι στον τόπο μας.
paei olotahos gia na ginei ena Syria-town sinoikia. akoma ekei tha vreis kinezous, afrikanoys, ta pantahou paron call centers kai internet services. en diskolo thema. i perioxi einai ipovathmismeni dioti o mesos kiprios de tha paei ekei na zisei pleon, na dosei lefta na ftiaxei spitia. osoi kiprioi exoun akinita ta nikiazoun se xenous, xamilo enoikio, mpainoun kamia 15aria mesa moirazontai to kostos, favlos kiklos.
Δεν νιώθω ‘ρατσισμό’ όταν πάω στις περιοχές τζείνες (και πάω αρκετά συχνά άμαν είμαι Κύπρο)…απλά νιώθω αντροπή που ήμαστε αρκετά βλάκες να φύουμε που τη Παλιά Λευκωσία. Αφήκαμε τη να πεθάνει.
Και πάλε καλά που επήαν ανθρώποι να ζήσουν τζαμέ. Αλλά ντάξει, το βιοτικό τους επίπεδο (προς το παρόν) εν τους διά τη δυνατότητα να νοιαστούν και ουσιαστικά να ενταχτούν στο χώρο τους.
Εν καλά που ανοιουν τις επιχειρίσεις τους…δείχνει πως εξελίσσονται. Όπως είπετε τζαι σεις, οι Κυπραίοι στο Woodgreen εν καλλίτεροι? Εν νεν έτσι που εξεκινήσαν και τωρά αρκετοί έχουν τα μαλακτά της τζοιλιάς τους?