Την Κυριακή το μεσημέρι, επήα με ένα ζευγάρι φίλους στο Mall.
Η κοπέλλα έθελε να αγοράσει δώρα τζιαι όπως γίνεται πάντα, ετραβολόησε τζιαι τον φίλο της μαζί της να της κάμνει παρέα, ο οποίος με την σειρά του, ετράβησε με τζιαι εμένα για να του κάμνω τζείνου παρέα.
Μετά που τα πρώτα δύο καταστήματα, εκαταλήξαμε για ακόμα μια φορά στο ότι οι αρσενιτζίοι εν κάμνουν για να ψουμνίζουν μαζί με γενέτζιες. Οι γενέτζιες, μπορεί να μπουν σε ένα κατάστημα, να εξερευνήσουν τις ποιο απομακρυσμένες του γωνίες, να δοκιμάσουν ούλλα τα ρούχα στο μέγεθος τους (πολλές φορές ακόμα τζιαι τζείνα που εν μιτσία τους, με μια κρυφή ελπίδα ότι τελικά εννα τους μπούν) τζιαι να φκούν έξω μετά που δύο ώρες, μόνο τζιαι μόνο για να μπούν κατευθείαν στο δίπλα κατάστημα.
Εν πάσει περιπτώση, αποφασίσαμε να φκούμε έξω στα παγκάκια τζιαι να αφήκουμε την κοπελλία να αλωνίζει τα καταστήματα. Εξέραμε ότι θα εκουράζετουν εν τέλει τζιαι θα αποφάσιζε να φύουμε.
Μπροστά που την είσοδο του Mall, υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή στάθμευσης, στην οποία δικαιούνται να παρκαρίσκουν μόνο ταξί. Εκτός των άλλων, υπάρχουν τζιαι αρκετές ταμπέλες να το γράφουν τζιαι μερικοί υπεύθυνοι οι οποίοι φροντίζουν να μεν αφήννουν κανένα να παρκαρίσκει τζιαμέ.
Οι Κυπραίοι (ως γνωστόν) θέλουν παρκαρίσκουν πάντα, μες την είσοδο του μέρους που εννα πάν. Καταρχήν επειδή βαρκούνται να παρπατήσουν εκατό μέτρα για να παν τζιαμέ που θέλουν τζιαι κατά δεύτερο λόγο, για να δείχνουν το αυτοκίνητο τους (σάννα τζιαι οι υπόλοιποι εν εξαναείδαμε). Σκεφτείτε στην Μακαρίου πας τα πεζοδρόμια, έσιει παραπάνω αυτοκίνητα παρά πεζούς.
Όπως ήταν αναμενόμενο, στην διαχωριστική γραμμή ήρτε να παρκάρει ένας τύπος με ένα Citroen, καινούργιο. Βάλλει το μούτρο μες την είσοδο τζιαι το μισό πισινό του αυτοκινήτου, έξω που την διαχωριστική γραμμή.
Έρκεται που λέτε μια μιτσία, που ήταν υπεύθυνη για τον χώρο τζιαι λαλεί του ευγενικά να το ξεπαρκάρει επειδή εν δικαιούται.
Ο παρέας ήταν που τζείνους τους Κυπραίους που όποτε πλύννουν το αυτοκίνητο τζιαι βάλουν γυαλιά του ήλιου, θωρούν την Μάρλον Μπράντο τζιαι νομίζουν ότι κρατούν τον θεό που τα γένια (ή που κάπου άλλου).
Μόνο να την δέρει έμεινε την μιτσία. Ήταν τζιαι μια γκόμενα μες το αυτοκίνητο, μάλλον έθελε να της κάμει εντύπωση, του στυλ «Άδε με μωρό μου, εγίω εν σηκώννω κουβέντα που κανένα!».
Έβαλε πισινή ξερογυριστός τζιαι μετά επάτησε του τόσο πολλά που εσφυρούσαν τα λάστιχα του περίπου για ακόμα 200 μέτρα.
Ο τύπος ενευρίασε πως του εκάμαν παρατήρηση, ενώ έφταιε!
Εκτός των άλλων, έπρεπε να μας το δείξει ούλλους ότι ενευρίασε για να φοηθούμε (τάχα πελλός).
Εγεμώσαμε αναιδείς, ψευτόμαγκες τζιαι νεόπλουτους, που θεωρούν ότι ο τρόπος ζωής τους εν ανώτερος που τους υπόλοιπους, τζιαι κατ’ επέκταση οι νόμοι που ισχύουν για ούλλους τους άλλους εν ισχύουν για τζείνους.
Ασέβεια προς του γύρω μας, αλαζονεία, αρχοντοχωριατισμός. Εν γιαυτό που εν θωρούμε χαΐρι.
Εν γι αυτόν που η δουλειά τζιαι η ευθύνη των υπόλοιπων, εν διπλή.
Για να φροντίζουμε να μεν εξαρτάται ο τόπος που τούτους ούλλους.
Το πιο κωμικοτραγικό εν το αποτέλεσμα τούτης της συμπεριφοράς: Ότι ανακαλύψαμε νέον τίτλον εργασίας: Υπεύθυνος να λαλεί στον ττόππουζο πως δεν δικαιούται να παρκάρει τζιαμέ που εν εμφανές πως δεν δικαιούται να παρκάρει…! Υπεύθυνος να ενισχύει την σήμανση των ταπέλλων. Ου γριστός!
Για τούτες τις σκατο-συμπεριφορές όμως ποιος φταίει και πως τις σάζουμεν; Ελειψα αρκετά τζαι εξέχασα τα. Όσα για τα ψώνια με γεναίτζες…λυπούμε τους αντράες τους.