Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Τις προάλλες έπρεπε να στείλω ένα πακέτο στην Ελλάδα.

Αν τζιαι αποφεύγω να χρησιμοποιώ τις Κυβερνητικές υπηρεσίες, όπως ο θκίαολος το λιβάνι, αποφάσισα να τους δόκω μια ευκαιρία τζιαι να χρησιμοποιήσω τα Κυπριακά ταχυδρομεία για να κάμω την δουλεία μου.

Πάω το πρωί στο ταχυδρομείο της περιοχής μου. «Καλημέρα σας» λαλώ. Ο υπάλληλος εσήκωσε την κκελλέ του πίσω που το γραφείο, τζιαι έμεινε τζιαι εθώρε με, σιωπητός τζιαι καραμουτσιασμένος με ύφος «Παναϊα μου, μιαν εφημερίδα εν θα μας αφήκουν να θκιαβάσουμε. Αρκέψαν που το χάραμα του φού.».

Continue reading →

Δεν με καθορίζουν, τα εμπόδια που έχουν παρουσιαστεί στον δρόμο μου

με καθορίζει το κουράγιο που είχα να δημιουργήσω καινούργιους δρόμους.

Δεν με καθορίζουν, οι απογοητεύσεις που είχα

με καθορίζει η πίστη και η δύναμη που είχα να δοκιμάσω ξανά.

Δεν με καθορίζει, το πόσο έχει διαρκέσει μια σχέση

με καθορίζει το πόσο δυνατά έχω αγαπήσει και το πόσο πρόθυμος είμαι να αγαπήσω.

Δεν με καθορίζει, το πόσες φορές έχω χάσει τα πόδια και έχω πέσει

με καθορίζει το πόσες φορές έχω σηκωθεί και έχω ξαναπερπατήσει.

Δεν είμαι ο πόνος μου

Ούτε και το παρελθόν μου

Είμαι αυτό που γεννήθηκε από την στάχτη.

Το ποίημα δεν είναι δικό μου.

Είναι δική μου μετάφραση ενος ποιήματος που βρήκα στο ίττερνετ.

Αν έχει κάποιο που ξέρει σε ποίον ανοίκει να μας το πεί να το μάθουμε.

Τις προάλλες στην τηλεόραση, εμιλούσε ο Αρχιεπίσκοπος για την υπογεννητικότητα.

Που τα λεγόμενα του όμως εκατάλαβα ότι ήθελε να μας «κρούσει τον κώδωνα του κίνδυνου» γιατί από ότι λαλεί, ο αλλοδαπός πληθυσμός αυξάνεται, ενώ ο Ελληνοκυπριακός μειώνεται επικίνδυνα.

Έτσι σε μερικές δεκαετίες, ο δημογραφικός χαρακτήρας του νησιού θα αλλάξει τζιαι οι αλλοδαποί θα έχουν ένα σεβαστό πληθυσμιακό ποσοστό, τόσο μεγάλο που ίσως να ξεκινήσουν να ζητούν δικαιώματα παραπάνω από όσα τους αναλογούν τωρά.

Με λλία λόγια, γ…..τε γιατί χανόμαστε.

Continue reading →

Παραδίδονται

Παραδίδονται μαθήματα Κυπριακών ποιημάτων, ερωτικών τραγουδιών και τσιαττιστών.

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ

ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Γιάννης Ττίκκης

Κωνσταντίνου Παλαιολόγου 22

Λευκωσία (παρά το ΟΧΙ)

Μακάρι να είχαμε ούλλοι την μισή που την διάθεση του. Μπράβο του άνθρωπου.

Εγόρασα το Number of the Beast, που το Groovy στον Γαλαξία.

Είχα επιλογή να φάω χάμπουρκερ που το Big Boy ή να γοράσω το CD. Το CD ακόμα έχω το..

Για να είμαι ειλικρινής έβαλε με σε σκέψεις. Οι στίχοι ειδικά, εν εκαταλάβαινα γιατί κάποιος να θέλει να θίξει την θρησκεία τζιαι τον θεό. Οι πρώτες μου αμφισβητήσεις.

Στο στρατό, στο ΚΕΝ, έφαα την επειδή είχα γραμμένους τους στίχους του Hallowed be thy Name, πάνω στο παγούρι του νερού μου. Ο λόγος ήταν επειδή εκατάστρεψα το παγούρι μου τζιαι επειδή οι τύποι που ετραουδούσαν είχαν μαλλία τζιαι ήταν κατά του στρατού (κατα τα λεγόμενα του Μολλόχα που μου την έκατσε).

Στο παγούρι μου έγραφε:

I’m waiting, in my cold cell,when the bell begins to chime.

Reflecting on my past life and it doesn’t have much time.

Cause at five o’clock,they’ll take me to the gallows pole.

The sands of time,for me,are running low..